Temat
miłości i odpowiedzialności w wychowaniu prowadzi do ponownego odkrycia pedagogii Jezusa, która nie jest „zbiorem prawd
abstrakcyjnych – jest ona udziałem w żywej tajemnicy Bożej” (Ct 7). Takie wychowanie
jest trudne, ale możliwe; jest sprawą serca, jest też piękne, bo to rodzaj
sztuki, rzeźbienie „nowego człowieka” (Ef 4, 22-24; Kol 3, 9-10); zob.
warto_przeczytac/205