Wyszukiwarka:
Katechezy biblijne

Bałwochwalstwo - kult wolności

2018-12-22

News

Bałwochwalstwo, czyli oddawanie czci rzeczom stworzonym jest swego rodzaju niewolą. Z tej niewoli wyzwolił nas Chrystus, który ustami Apostoła Narodów wezwał: „nie dajcie sobie na nowo nałożyć jarzma niewoli” (Ga 5,1). O wychowaniu do wolności powiązanej z moralnością mówił św. Jan Paweł II do Polaków na początku transformacji ustrojowej. Papież zachęcał wówczas i przestrzegał z mocą i determinacją: „Tak, trzeba wychowywać do wolności, trzeba dojrzałej wolności. Tylko na takiej może się oprzeć społeczeństwo, naród, wszystkie dziedziny życia, ale nie można stwarzać fikcji wolności, która rzekomo człowieka wyzwala, a właściwie go zniewala i znieprawia. Z tego trzeba zrobić rachunek sumienia…” (por.Homilia na lotnisku w Masłowie, 3 czerwca 1991).


Czytaj!
J 8,31–38

Tym Żydom, którzy Mu uwierzyli, Jezus oświadczył: „Jeśli pozostaniecie wierni mojej nauce, będziecie rzeczywiście moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda uczyni was wolnymi”. Oni odparli: „Jesteśmy pokoleniem Abrahama i nigdy dotąd nie podlegaliśmy nikomu jako niewolnicy. Jak więc możesz twierdzić: «Staniecie się wolni»?”. Wtedy Jezus im odrzekł: „Uroczyście zapewniam was: Każdy, kto popełnia grzech, staje się niewolnikiem grzechu. Niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze, stale natomiast pozostaje w nim Syn. Jeżeli więc Syn obdarzy was wolnością, będziecie naprawdę wolni. Wiem, że jesteście potomkami Abrahama, a mimo to usiłujecie Mnie zabić, ponieważ nie ma w was mojej nauki. Ja mówię o tym, co zobaczyłem u Ojca. Spełniajcie więc wszystko, co usłyszeliście od Ojca”.


Rozważ!

Czwarta Ewangelia zdecydowanie różni się od trzech pozostałych. Posiada ona specyficzną strukturę, odrębny koloryt metafor oraz duchowy charakter. Umiłowany uczeń Jezusa – w relacji Klemensa Aleksandryjskiego – „na prośbę uczniów i za Ducha natchnieniem napisał Ewnagelję duchową” (por. Euzebiusz z Cezarei, Historia Kościoła, 268). Tym samym przekazał Kościołowi duchową syntezę życia Jezusa. Św. Jan na zakończenie ujawnił cel spisanego dzieła (J 20,31)

W 8. rozdziale Jezus, w kontekście dyskusji z przywódcami żydowskimi, zwłaszcza z tymi, którzy uwierzyli w Niego, podkreśla wartość biblijnego planu zbawienia i objawia siebie jako Nauczyciela wolności. Temat zniewolenia przez grzech u Jana pojawia się w kilku miejscach (np. J 15,8.16; por. Rz 6,16-22), ale tutaj dwukrotnie zostanie powtórzony: „Każdy, kto popełnia grzech, staje się niewolnikiem grzechu” (J 8,34) oraz „Jeżeli więc Syn obdarzy was wolnością, będziecie naprawdę wolni” (J 8,36).

Chrystusowe słowa „(…) poznacie prawdę, a prawda uczyni was wolnymi” (J 8,32) stają się istotnym programem wychowawczym czy samowychowawczym wolności chrześcijan. Jan Paweł w specjalnym liście apostolskim Do młodych całego świata (1985) pomógł młodym ludziom zrozumieć istotę wolności i zwrócił uwagę na relację między samowychowaniem a zagrożeniami, jakie czyhają na tych, którzy źle używają wolności. Papież – interpretując i aktualizując Jezusowe przesłanie – przywołał trzy znaczenia prawdziwej wolności. „Być prawdziwie wolnym – to nie znaczy, stanowczo nie znaczy: czynić wszystko, co mi się podoba, na co mam ochotę. Wolność zawiera w sobie kryterium prawdy, dyscyplinę prawdy. Bez tego nie jest prawdziwą wolnością. Jest zakładaniem wolności. Być prawdziwie wolnym – to znaczy: używać swej wolności dla tego, co jest prawdziwym dobrem (…) być prawdziwie wolnym – to znaczy: być człowiekiem prawego sumienia, być odpowiedzialnym, być człowiekiem «dla drugich». To wszystko stanowi sam wewnętrzny rdzeń tego, co nazywamy wychowaniem, a przede wszystkim tego, co nazywamy samowychowaniem” (por. List do młodych, 13).

Wśród rozpowszechnionych dzisiaj przykładów idolatrii jest też bożek nazywany kultem wolności. Jest to postawa, która pozwala robić wszystko i nie liczyć się z żadnymi uwarunkowaniami: normami, regułami, tradycjami, konwencjami, bo wolność jest wartością względną, a nie absolutną. Ktoś lub coś ma wartość, o ile jest częścią pewnej umowy zawierającej to, co wydaje się użyteczne; wszystko można negocjować, wszystko może stanowić temat dyskusji, jeśli istnieją za tym przemawiające racje. „Posiadanie jasnej wiary, zgodnej z credo Kościoła, zostaje często zaszufladkowane jako fundamentalizm. A tymczasem relatywizm, to znaczy zdanie się na «każdy powiew nauki», zdaje się być jedyną postawą godną współczesności. Ustanowiony jest rodzaj dyktatury relatywizmu, która nie uznaje niczego za pewnik, a jedynym miernikiem ustanawia własne «ja» i jego zachcianki” – przekonuje Benedykt XVI (Homilia, Rzym 18 kwietnia 2005 r.).

Współczesna idolatria jest adorowaniem sukcesu, przyjemności, pieniądza, władzy za wszelką cenę, które w końcu odbierają ludziom wolność i czystość serca. Kard. Martini we współczesnej idolatrii absolutnej, nieposkromionej wolności dostrzega kłamstwo, które bynajmniej nie wyzwala człowieka, ale mu niebezpiecznie zagraża. "Nowym faktem historii ludzkości jest niewyważony wzrost znaczenia wolności: wolność od uwarunkowań naturalnych i biologicznych, wolność od prawa i zwyczajów. Nigdy człowiek nie miał tyle wolności, nigdy nie był w takim stopniu wyemancypowany, niezależny od form odniesienia, które ukazywały się mu jako przymus" - przekonuje Martini (por. Odnaleźć siebie samego, 91). Niby wolny, a jednak niewolnik.

Lekarstwem, które może pokonać tego idola kultu wolności uciekającego przed odniesiem się do prawdy jest Dobra Nowina, która właśnie wiąże wolność z prawdą i miłością. W Nowym Testamencie wolność człowieka (gr. eleutheria – „wolność polegająca na życiu zgodnym z powinnością, a nie upodobaniem”; por. Słownik Stronga, 251) nie występuje nigdy w sensie wolności cywilnej (u Rzymian to fundament godności ludzkiej), nie polega na niezależności ani na możności decydowania o sobie, lecz na tym, że zostaliśmy "wyrwani z zepsucia, które zniewala, do wolności, którą jest chwała dzieci Bożych" (Rz 8,21). Dla Żydów fundamentem wolności była przynależność do narodu wybranego – „pochodzenie z rodu Abrahama”. Jednak to Bóg jest ostatecznym gwarantem wolności człowieka. Prawdziwa wolność to wolność duchowa (wewnętrzna), którą wyjednał dla nas Chrystus (Ga 5,1.13), a przekazał nam ją Duch Święty (2 Kor 3,17). Królewskie prawo wolności człowieka żyjącego wiarą jest owocem przyjęcia osoby i nauki Chrystusa - Jego słowa (por. J 8,31). Dla tych, którzy będą zachowywali Jego naukę, Jezus obiecuje poznanie prawdy i wolność. Stąd u Jana przyczyną zniewolenia nie jest ignorancja czy brak praw cywilnych, lecz grzech, przeciwstawienie się woli Bożej oraz zakłamanie religijne (bałwochwalstwo).

Kto popełnia zło nie przebywa w prawdzie i nie jest prawdziwie wolnym, gdyż żyje w kłamstwie i jest niewolnikiem zła, które czyni. Zasadniczym złem, "grzechem” (nie "grzechami" wg Jana) jest odrzucenie Jezusa, niewiara w Syna Bożego i postępowanie niezgodne z przykazaniem miłości wzajemnej (por. NKB NT IV/1, 702).

Szczególnym wyrazem fikcji wolności jest poczucie sytości, niezależności, swawoli czy samowoli, bo "mogę robić wszystko, jestem zabezpieczony, nic mi nie zagraża". I jak ewangeliczny człowiek zamożny mówi sobie: "Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!" (Łk 12,19).

Muzyk i wokalista Kazik Staszewski, lider zespołu Kult, tak śpiewał:

(...) Wolność. Po co wam wolność?

Z każdej wystawy dobrobyt tryska

Wolność. Po co wam wolność?

Macie przecież chleb i igrzyska.

(...) Na tym świecie każdy jest zachłanny i pazerny

Na tym świecie każdy chce pieniądze i koncerny

Kilku frajerów rządzi świata tego polityką

Najpotężniejsi z nich myślą o władzy nad galaktyką

Co za fatalny świat

Przemówienia z dnia siódmego

Co za okropny świat

Roku bieżącego.

Kiedy człowiek ulega pokusie fikcji wolności („kultu wolności”) – wydaje mu się, że może robić wszystko nie licząc się z żadnymi przykazaniami czy normami, wtedy staje się prawdziwym niewolnikiem iluzorycznej idei i własnych zachcianek, stąd musi zapytać samego siebie:

· Czy nie uległem jakimś przejawom dyktatury relatywizmu?

· Co jest warunkiem powrotu do Ojca (J 8,38)?

· Na czym polega „powołanie do wolności” (Ga 5,13; por. 1 P 2,16)?


Módl się!

Panie Jezu, choć byłem niewolnikiem grzechu, to dzięki Twojej Krwi i Twojemu zwycięstwu nad grzechem, śmiercią i szatanem, mogę wciąż powstawać i iść dalej, odwracać się od swoich ciemności w stronę Światłości Prawdziwej - Prawdy i Wolności. Tylko Ty możesz mnie wyzwolić. Ty, Panie, zachęcasz: "Bądźcie mocni i nie dajcie sobie na nowo nałożyć jarzma niewoli!". Zwyciężaj w nas, Ty, który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.


Żyj Słowem!

Ratunkiem przed pułapką poczucia sytości może być praktyka jałmużny, która oznacza nie tylko dzielenie się dobrami materialnymi, ale również współczucie, miłosierdzie i troska o zniewolonych. Podziel się darem czasu i uwagi z człowiekiem zagonionym pracą, robieniem „kariery”. Zaproś go na spotkanie i rozmowę!

ks. Jan Kochel
Pozostałe tematy
Aktualności

Życzenia - Wielkanoc 2024

Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa! (Exultet)

Z okazji świąt Zmartwychwstania Pańskiego życzymy nadziei, by jej blask oświecał każdy dzień; miłości, by wypełniała wszelki mrok serca oraz wiary w pełne radości spotkanie Zmartwychwstałego Króla wieków. Redakcja ssb24.pl

więcej

Jak dobrze przeżyć W. Post?

WIELKI POST jest czasem walki duchowej i sztuki rozeznawania. Służą temu klasyczne formy pobożności: post, jałmużna, modlitwa..., droga krzyżowa, gorzkie żale, nawiedzanie kościołów stacyjnych, kazania pasyjne. Zapraszamy też do udziału w serii katechez o bałwochwalstwie; zob. katechezy.

więcej
zobacz wszystkie

Liczba wizyt: 13786561

Tweety na temat @Ssb24pl Menu
Menu