Przed uroczystością kanonizacji bł. Jana Pawła II proponujemy cykl katechez (nowenna) papieskich o Słowie Bożym. Siostra M. Damiana wydobywa ze skarbca nauczania papieskiego "perły JP II o Słowie". Zachęcamy uczniów szkoły Słowa do wspólnej refleksji, modlitwy za wstawiennictwem błogosławionego Papieża oraz do dzielenia się świadectwami jak on wskazywał nam "wysoką miarę życia chrześcijańskiego" (świętość)!

" (...) Kościół z natury jest wspólnotą misyjną (por. Ad gentes, 2). Jest on nieustannie zwrócony ku misyjnemu zadaniu, jakie otrzymał od Ducha Świętego w dniu Zielonych Świąt: "gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami" (Dz 1, 8). Zaiste Duch Święty jest głównym sprawcą misji Kościoła (por. Redemptoris missio, III). Wskutek tego również powołanie chrześcijańskie jest ukierunkowane na apostolat, na ewangelizację, na misję. Chrystus wzywa każdego ochrzczonego, aby stał się Jego apostołem we własnym środowisku i w świecie: "Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam" (J 20, 21). Chrystus, za pośrednictwem swego Kościoła, powierza wam niezwykle ważną misję przekazania innym daru zbawienia i zaprasza was do włączenia się w budowanie Jego królestwa. Wybiera was, pomimo waszych wad i braków, dlatego że was miłuje i ufa wam. Ta bezgraniczna miłość Chrystusa winna ożywiać wasz apostolat, według słów św. Pawła: "miłość Chrystusa przynagla nas" (2 Kor 5, 14). Być uczniem Chrystusa nie jest sprawą prywatną, bowiem trzeba się dzielić z innymi darem wiary (por. Orędzie nr 2).

(...) Głosić Chrystusa oznacza przede wszystkim dawać o Nim świadectwo we własnym życiu. Chodzi tu o najprostszą - a zarazem najbardziej skuteczną - formę ewangelizacji, jaką macie do dyspozycji. Polega ona na ukazywaniu obecności Chrystusa we własnym życiu, w pełnieniu codziennych obowiązków i w podejmowaniu konkretnych decyzji w zgodzie z ewangelią. Dzisiaj świat potrzebuje przede wszystkim wiarogodnych świadków. Wy, drodzy młodzi, którzy tak bardzo cenicie u ludzi autentyzm i niemal instynktownie potępiacie wszelkie formy hipokryzji, jesteście gotowi dać Chrystusowi szczere i wyraźne świadectwo. A zatem dawajcie świadectwo waszej wiary również poprzez czynną obecność w świecie. Chrystusowy uczeń nigdy nie jest biernym i obojętnym obserwatorem wydarzeń, lecz czuje się odpowiedzialny za przemianę rzeczywistości społecznej, politycznej, ekonomicznej i kulturowej.

Głosić znaczy również przekazywać, zanosić innym słowo o zbawieniu. Wielu bowiem odrzuca Boga z powodu niewiedzy. Trzeba przyznać, że istnieje duża ignorancja w dziedzinie wiary chrześcijańskiej. Jednocześnie wielu ludzi gorąco pragnie słuchać słowa Bożego. A wiara rodzi się ze słuchania. Św. Paweł pisze: "Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jak mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił?" (Rz 10, 14). Drodzy młodzi, głoszenie słowa Bożego nie należy tylko do kapłanów i zakonników, ale także do was. Musicie odważnie mówić o Chrystusie w waszych rodzinach, w miejscu waszych studiów, pracy i odpoczynku. Winniście mieć ten sam zapał, który napełniał apostołów wyznających: "nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli" (Dz. 4, 20). Moi drodzy, wy też nie możecie milczeć. Są takie miejsca i sytuacje, w których tylko wy możecie zasiać ziarno słowa Bożego.

Nie lękajcie się zaproponować Chrystusa temu, kto Go jeszcze nie zna. Chrystus jest najbardziej wyczerpującą odpowiedzią na wszystkie pytania dotyczące człowieka i jego losu. Bez Chrystusa bowiem człowiek pozostaje nierozwiązaną zagadką. Przeto miejcie odwagę proponować Chrystusa!" (por. Orędzie nr 4).

Por. Fragmenty Orędzia na VII Światowe Dni Młodzieży, "L`Osservatore Romano" (wyd. polskie) 1992 nr 2.

Ojciec Święty Jan Paweł na VII Światowy Dzień Młodzieży wybrał słowa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię” (Mk 16, 15). To zawołanie Jezusa skierowane jest nie tylko do apostołów, ale także do każdego ochrzczonego człowieka. Jest to zaproszenie do współpracy w dziele głoszenia Dobrej Nowiny. Jesteśmy wezwani do ewangelizacji najpierw siebie, a potem innych. Dziś tak wiele mówi się o Nowej Ewangelizacji. Wydaje się, ze chodzi tu o nowe sposoby dotarcie z Dobrą Nowiną do dzisiejszego człowieka. To zadanie jest także naszym zadaniem. Weźmy więc sobie do serca słowa, które zostawił nam bł. Jan Paweł II. A powiedział: „(...) powołanie chrześcijańskie jest ukierunkowane na apostolat, na ewangelizację, na misję. Chrystus wzywa każdego ochrzczonego, aby stał się Jego apostołem we własnym środowisku i w świecie”. Mam być apostołem Jezusa, Jego świadkiem i głosicielem Jego orędzia. Często czujemy się słabi i niegodni tej posługi, ale właśnie takich wybiera nas Pan. Chce, by przez naszą słabość okazała się Jego moc. Mamy zaufać Bożemu prowadzeniu i być posłusznymi narzędziami w ręku Pana a On dokona przez nas swego dzieła.

Ojciec Święty napisał: „Chrystus (…) wybiera was, pomimo waszych wad i braków, dlatego, że was miłuje i ufa wam. Ta bezgraniczna miłość Chrystusa winna ożywiać nasz apostolat, według słów świętego Pawła: miłość Chrystusa przynagla nas (2 Kor 5, 14)”. Doświadczając Bożej miłości a zarazem mocy Słowa Bożego, nie możemy milczeć. To doświadczenie rozpala w nas entuzjazm i radość potrzebną do głoszenia Ewangelii Chrystusa. Napełnieni Bożym Słowem głośmy je ty, z którymi spotykamy się każdego dnia. Bycie uczniem Jezusa nie jest naszą prywatną sprawą. Jesteśmy zobowiązani do dzielenia się wiarą z innymi. I nie chodzi tu tylko o tereny misyjne, o ludzi nie znających Chrystusa. Chodzi tu o nasze środowiska, o ludzi, którzy poznali Boga, ale się od Niego oddalili. O tych, którzy znają Go jeszcze za mało. Głosić Chrystusa to znaczy świadczyć o Nim życiem.

Nasz Ojciec Święty napisał: „Głosić Chrystusa, oznacza przede wszystkim dawać o Nim świadectwo we własnym życiu. Chodzi tu o najprostszą – a zarazem najbardziej skuteczną – formę ewangelizacji, jaką macie do dyspozycji. Polega ona na ukazywaniu obecności Chrystusa we własnym życiu, w pełnieniu codziennych obowiązków i w podejmowaniu konkretnych decyzji zgodnie z Ewangelią”.

To wezwanie papieża jest jasne i czytelne a zarazem zobowiązujące. Wybierać w codzienności zgodnie z Ewangelią. Trzeba więc najpierw poznawać Ewangelię a następnie wprowadzać ja w czyn. Wiara, jak wiemy, rodzi się słuchania. Wsłuchujmy się w Boże Słowo a następnie nie milczmy, ale odważnie głośmy je naszym życiem. Bł. Janie Pawle II wyproś nam dar odwagi do mężnego wyznawania naszej wiary i głoszenia Dobrej Nowiny.