VII. Katecheza papieska o Słowie

2014-03-14

CZYTAJ!

U podstaw wszelkiej refleksji, jaką podejmuje Kościół, leży jego przeświadczenie, że zostało mu powierzone orędzie, które bierze początek z samego Boga (por. 2 Kor 4, 1-2). Wiedzy, którą pragnie przekazać człowiekowi, Kościół nie uzyskał w drodze samodzielnych przemyśleń, choćby najwznioślejszych, ale dzięki przyjęciu z wiarą słowa Bożego (por. 1 Tes 2, 13)

Słowo Boże skierowane jest do każdego człowieka, w każdym czasie i we wszystkich częściach ziemi, człowiek zaś jest z natury filozofem. Teologia, ze swej strony, rozwija w sposób świadomy i naukowy rozumienie tegoż słowa w świetle wiary, nie może się zatem obyć bez relacji z systemami filozoficznymi wypracowanymi w ciągu wieków, a to ze względu na pewne procedury, które stosuje, oraz na zadania, jakie ma do wykonania.(…)

(…) Już Sobór Watykański I, nawiązując do nauczania Pawłowego (por. Rz 1, 19-20), zwrócił uwagę na fakt, że istnieją prawdy dostępne poznaniu naturalnemu, a zatem filozoficznemu. Poznanie ich stanowi niezbędny warunek przyjęcia Bożego Objawienia. Badając Objawienie i jego wiarygodność, a zarazem odpowiadający mu akt wiary, teologia fundamentalna winna wykazać, jak w świetle poznania uzyskanego dzięki wierze można dostrzec pewne prawdy, do których rozum dochodzi już w drodze samodzielnego poszukiwania. Objawienie nadaje im pełny sens, kierując je ku bogactwu objawionej tajemnicy, w której znajdują one swój ostateczny cel.

W Piśmie Świętym znaleźć można cały zespół elementów, dostępnych bezpośrednio lub pośrednio, które pozwalają zbudować wizję człowieka i świata o znacznej wartości filozoficznej. Chrześcijanie stopniowo uświadomili sobie, jakie bogactwo kryje się na tych świętych stronicach.

(…)Słowo Boże objawia ostateczny cel człowieka i nadaje całościowy sens jego działaniu w świecie. Właśnie dlatego wzywa filozofię, by starała się znaleźć naturalny fundament tegoż sensu, którym jest religijność wpisana w naturę każdego człowieka. Filozofia, która podważałaby możliwość istnienia ostatecznego i całościowego sensu, byłaby nie tylko nieprzydatna, ale wręcz błędna.

* Por. Encyklika Jana Pawła II Fides te Ratio w: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/encykliki/fides_ratio_0.html

ROZWAŻ!

Encyklika Fides et Ratio poświęcona jest relacjom między rozumem a wiarą. Ojciec Święty pokazuje, że jedno drugiemu nie przeczy, nie wyklucza się, ale wręcz przeciwnie – wiara i rozum uzupełniają się. W tej próbie pogodzenia wiary i rozumu Jan Paweł II wielokrotnie odnosi się do słów zapisanych w Biblii. Cytuje konkretne teksty mówiące o omawianej relacji. Nie brakuje jednak także tekstów mówiących o tym, czym jest Pismo Święte i zawarte w nim Boże Słowo.

Już na samym początku Ojciec Święty wskazuje na wielką wartość Pisma Świętego, które jest podstawą naszej wiary, ale i wiedzy. Pisze: „wiedzy, którą pragnie przekazać człowiekowi, Kościół nie uzyskał w drodze samodzielnych przemyśleń, choćby najwznioślejszych, ale dzięki przyjęciu z wiarą słowa Bożego”. Kościół głosi prawdę, którą otrzymał od Boga i którą z wiarą przyjął. Słowo Boże zawiera prawdę, której rozum poszukuje. A jednocześnie czytając to Słowo potrzebujemy światła wiary, by ukazana prawdę przyjąć i zrozumieć.

Człowiek – jak pisze Jan Paweł II – jest filozofem. I do takiego człowieka Pan Bóg kieruje swoje Słowo. Teologia przyjmując z wiarą to Słowo opiera się na tym, co wypracowały systemy filozoficzne. Istnieją prawdy dostępne poznaniu naturalnemu i należy z nich korzystać przyjmując Boże Objawienie. A z drugiej strony Objawienie nadaje pełny sens poznanej prawdzie. Widzimy więc jak wiara i rozum uzupełniają się i są sobie potrzebne, by dojść do pełni prawdy.

Słowo Boże odpowiada na najgłębsze pytania człowieka. Nadaje sens jego życiu wskazując na ostateczny cel. Zastanówmy się czy Słowo Boże jest dla mnie wyznacznikiem prawdy. Czy szukam w nim odpowiedzi na nurtujące mnie pytania i problemy? Czy wierzę, ze bóg w swoim Słowie odpowiada na nie?

MÓDL SIĘ!

Boże w Trójcy Przenajświętszej, dziękujemy Ci za to, że dałeś Kościołowi bł. Papieża Jana Pawła II, i sprawiłeś, że zajaśniała w nim Twoja ojcowska dobroć, chwała krzyża Chrystusa i blask Ducha miłości. On, zawierzając całkowicie Twojemu miłosierdziu i matczynemu wstawiennictwu Maryi, stał się żywym obrazem Jezusa Dobrego Pasterza, wskazując nam świętość - wysoką miarę życia chrześcijańskiego, jako drogę do osiągnięcia wiecznego zjednoczenia z Tobą. Udziel nam, za jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą prosimy z nadzieją, że zostanie rychło włączony w poczet Twoich świętych. Amen.

* Modlitwa o łaski za wstawiennictwem bł. Jana Pawła II

s.M. Damiana