W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.

Ewangelia, którą dziś proponujemy do rozważenia jest jedną z najbardziej znanych. Tak wiele już o niej słyszeliśmy … Ale dziś wczytajmy się jeszcze raz w Boże Słowo z jeszcze większym otwarciem, z jeszcze większą miłością. Na pierwszy plan wysuwa się osoba Maryi. Osoba Tej, która na Boże wezwanie odpowiedziała „Fiat”. Chciejmy jednak dziś zobaczyć w tym fragmencie Ewangelii samego Boga. To On pierwszy wybrał Maryję na Matkę Jezusa. Już przed założeniem świata umiłował, wybrał i powołał. Słowa z Księgi Przysłów „Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako początek swej mocy, od dawna, od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała” (Prz 8, 22 – 23) Kościół odnosi do Maryi. Tak jak Maryję, tak i każdego z nas Bóg wybrał jeszcze przed stworzeniem świata. Pisze o tym autor Listu do Efezjan: „W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem” (Ef 1, 4). Bóg jest zawsze pierwszy. Pierwszy w miłości, pierwszy w wierności, pierwszy w powołaniu … Jesteśmy Jego umiłowanymi dziećmi. On zapragnął każdego z nas. Oczekiwał nas i nami się cieszy. Taki jest Bóg. Rozważając dzisiaj tajemnice różańca miejmy przed oczyma Boga, który pierwszy do nas wychodzi, który pierwszy o nas myśli. Boga, który cieszy się nami. Dziękujmy Mu za łaskę wybrania Maryi, ale także za łaskę wybrania każdego z nas. Zapytajmy siebie: na ile żyjemy prawdą o Bożym wybraniu?