Wyszukiwarka:
Klub Inicjatyw Biblijnych

Tydzień formacji eucharystycznej

2023-05-31

News

TYDZIEŃ FORMACJI EUCHARYSTYCZNEJ


Propozycja Klubu Inicjatyw Biblijnych ws. organizacji Tygodnia Formacji Eucharystycznej w parafiach w kontekście Kongresu Eucharystycznego w diecezji gliwickiej. Proponujemy siedem stacji na wzór Drogi Światła - Uwielbienia Pana w tajemnicy Eucharystii - w formie nabożeństwa lub prywatnej adoracji przed Najświętszym Sakramentem.



STACJA I (Pn): Dopuście dzieci! Nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie

Przyniesiono do [Jezusa] dzieci, aby włożył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. Lecz Jezus rzekł: «Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie». Włożył na nie ręce i poszedł stamtąd (Mt 19,13-15).

* Czym jest Eucharystia? Święta Eucharystia jest sakramentem, w którym Jezus Chrystus ofiaruje nam siebie. Na Eucharystii przyjmujemy Jego Ciało. Spożywamy Ciało Chrystusa, stajemy się Jego Ciałem, czyli Kościołem. Bez Eucharystii nie ma Kościoła (Youcat dla dzieci nr 74)

* Sprawujący opiekę nad dziećmi powinni dołożyć wszelkich starań, by dzieci po pierwszej Komunii świętej przystępowały do Stołu Pańskiego częściej, a nawet, o ile to jest możliwe, codziennie, jak tego pragnie Jezus Chrystus i Kościół święty, Matka nasza i by przystępowały z taką pobożnością, na jaką dzieci w ich wieku stać (Pius X, Dekret "Quam Singulari, 1910, nr 6).

Św. Pius X nazywany papieżem dzieci. Kochał je i pragnął, by jak najwcześniej spotkały się z Panem Jezusem, zanim szatan zajmie jego miejsce. Po wydaniu dekretu o wczesnej Komunii świętej otrzymał moc listów od dzieci.

Módlmy się: Dziękujemy Ci Boże wierny, ponieważ wciąż okazujesz nam wierność Twemu podstawowemu zamiaro­wi, jakim jest Jezus Chrystus w nas. Ty nie odrzucasz tego planu i nie odrzucasz żadnego z nas; dajesz nam natomiast pewność, iż możemy odpowiedzieć ci podobną wiernością, nawet jeśli jesteśmy słabi i nieudolni. Wzmocnij w nas tę pewność poprzez kontemplację Ta­jemnicy Eucharystii, która odnawia ofiarę Twego Syna i poprzez częste czytanie Twego Słowa. Spraw, abyśmy wzmocnieni taką pewnością zdołali naprawdę pójść za Jezusem i ukształtowali się na Jego wzór jako dzieci Boże z duszą pełną pewności i pokoju. Amen (C.M. Martini).

Lectio divina
Uwielbienie
Actio


STACJA II (Wt): Gdy zostanę wywyższony nad ziemię, przyciągnę wszystkich do siebie

Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław Twoje imię!». Wtem rozległ się głos z nieba: «Już wsławiłem i jeszcze wsławię». Tłum stojący [to] usłyszał i mówił: «Zagrzmiało!» Inni mówili: «Anioł przemówił do Niego». Na to rzekł Jezus: «Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie». To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć. Na to tłum Mu odpowiedział: «Myśmy się dowiedzieli z Prawa, że Mesjasz ma trwać na wieki. Jakżeż Ty możesz mówić, że potrzeba wywyższyć Syna Człowieczego? Któż to jest ten Syn Człowieczy?» Odpowiedział im więc Jezus: «Jeszcze przez krótki czas przebywa wśród was światłość. Chodźcie, dopóki macie światłość, aby was ciemność nie ogarnęła. A kto chodzi w ciemności, nie wie, dokąd idzie. Dopóki światłość macie, wierzcie w światłość, abyście byli synami światłości» (J 12,27-36).

* Najświętsza Ofiara, Msza Święta, ofiara Mszy Świętej - ofiara Chrystusa, która udoskonala i przewyższa wszystkie ofiary, uobecnia się w celebracji eucharystycznej. Kościół i wierni sami również swoim poświęceniem włączają się w ofiarę Chrystusa. Słowo "Msza" pochodzi od łac. rozesłanie wiernych. Ite, missa est - "Idźcie, jesteście posłani! (Youcat dla młodych, nr 212).

* W jaki sposób Jezus może rozdzielać swoje Ciało i swoją Krew? Przez to, że czyni chleb swoim Ciałem, a wino swoją Krwią i rozdziela je, uprzedza swoją śmierć, ujmuje jej sedno i przemienia ją w czyn miłości. To, co z zewnątrz jest brutalną zbrodnią - w istocie jest aktem miłości, która sama siebie całkowicie ofiarowuje (Benedykt XVI).
 
Módlmy się: Dziękujemy Ci, Panie, wysławiamy Cię i błogosławimy, bo nie tylko objawiłeś się, w potędze Twego życia i Twojej śmierci, w Twoich słowach i Twoich cudach, w cierpieniach i chwale Twego zmartwychwstania, lecz ciągle objawiasz się w tajemnicy Twojego Kościoła. W nim, Panie, Ty żyjesz, w nim udzielasz Twego Ducha, w nim objawiasz Twoje Słowo, Twoją mękę i Twoją chwałę. Prosimy Cię, Panie, naucz nas kontemplacji tajemnicy Twego Ciała, Kościoła, i pozwól nam kontemplować je jako Twoją rzeczywistość.Panie, Ty, który się nam dajesz w Eucharystii i przez nią tworzysz nas jako Twoje Ciało historyczne, Ciało w czasie, spraw, byśmy Cię kontemplowali w tajemnicy eucharystycznej i w tajemnicy Kościoła. Spraw, byśmy poznali wielkość nadziei, do której zostaliśmy powołani poprzez życie, służbę i posługiwanie w tym Ciele, które jest Twoim Ciałem i które roztacza swój blask w czasie, w oczekiwaniu pełni chwały. Amen (C.M. Martini).

Lectio divina
Uwielbienie
Actio


STACJA III (Śr): Krew Nowego Przymierza wylana na odpuszczenie grzechów

W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: «Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia?» On odrzekł: «Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: "Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami"». Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę (...). A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego» (Mt 26,17-19.26-29).

* Ponieważ Eucharystia jest pamiątką Paschy Chrystusa, jest ona także ofiarą. Charakter ofiarny ukazuje się już w słowach ustanowienia: "To jest Ciało moje, które za was będzie wydane" i "Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana" (Łk 22,19n). W Eucharystii Chrystus daje to samo ciało, które wydał za nas na krzyżu, tę samą krew, którą wylał za "wielu... na odpuszczenie grzechów" (Mt 26,28). Eucharystia jest więc ofiarą, ponieważ u-obecnia (czyni obecną) ofiarę krzyża, jest jej pamiątką i udziela jej owoców (KKK 1365n).

* Kościół katolicki dochowywał wiary w obecność ciała i krwi Chrystusowej w Eucharystii nie tylko przez nauczanie, ale i przez życie, gdyż w każdym czasie oddawał tak wielkiemu Sakramentowi kult uwielbienia, należny jedynie Bogu. Św. Augustyn tak o tym mówi: "W tym ciele (Pan) tutaj chodził i to samo ciało dał nam do pożywania ku zbawieniu, nikt zaś tego ciała nie pożywa bez oddania mu wpierw hołdu uwielbienia i nie tylko nie grzeszymy uwielbiając ja, ale grzeszylibyśmy, gdybyśmy go nie uwielbiali" [Kom. do Ps 98,9. PL 37.126] (Paweł VI, Encyklika "Misterium fidei, 1965).

Módlmy się: Panie Jezu, Królu wszechświata, centrum historii, Ty nas umiło­wałeś aż do śmierci i nazwałeś nas przyjaciółmi. Daj nam zrozumieć Twoje serce; zrozumieć pamiątkę Twojej śmierci, Twojej miłości, którą jest Eucharystia. Daj nam żyć w Twojej przyjaźni i kochać się wzajemnie, zgodnie z Twoim przykładem, aż do śmierci.Ojcze, wysłuchaj naszej modlitwy przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, na wieki wieków. Amen (C.M. Martini).

Lectio divina
Uwielbienie
Actio
 

STACJA IV (Czw. - Boże Ciało): Jedli i nasycili się.

W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był z Nim i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: «Żal Mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka». Odpowiedzieli uczniowie: «Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?» Zapytał ich: «Ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem». I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi. Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i polecił je rozdać. Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. 9Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił (Mk 8,1-9).

* "Bierzcie i jedzie z tego wszyscy": Komunia święta. Pan kieruje do nas usilne zaproszenie, abyśmy przyjmowali Go w sakramencie Eucharystii" "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6,53). Aby odpowiedzieć na to zaproszenie, musimy przygotować się do tej wielkiej i świętej chwili. Św. Paweł wzywa do rachunku sumienia: ... (1 Kor 11,27-29). Jeśli ktoś ma świadomość grzechu ciężkiego, przed przyjęciem Komunii powinien przystąpić do sakramentu pojednania. Wobec wielkości tego sakramentu chrześcijanin może jedynie powtórzyć z pokorą i płomienną wiarą słowa setnika: "Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie..." (KKK 1384-86).

* Eucharystia jest nieocenianym skarbem: nie tylko jej sprawowanie, lecz także jej adoracja poza Mszą św. pozwala zaczerpnąć z samego źródła łaski. Wspólnota chrześcijańska, która chce doskonalej kontemplować oblicze Chrystusa (...), nie może zaniechać pogłębienia tego aspektu kultu eucharystycznego, w którym znajdują przedłużenie i mnożą się owoce komunii z Ciałem i Krwią Pana (Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, nr 25).

Módlmy się: Panie, w Eucharystii, którą sprawujemy, prosimy Cię, abyś pozwolił nam wniknąć w tajemnicę Twojego Syna, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, żeby i w nas zamieszkało proroctwo i stało się nie daremnym przepowiadaniem, lecz mocą duchową w naszym życiu. Amen (C.M. Martini).

Lectio divina
Uwielbienie
Actio


STACJA V (Pt):
Poznali Go przy łamaniu chleba.

Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali (...). Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. 31Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?». W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi». Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba (Łk 24,13-16.28-35).

* Sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy. Stawia to Eucharystię ponad wszystkimi sakramentami i czyni z niej "jakby doskonałość życia duchowego i cel, do którego zmierzają wszystkie sakramenty" (Św. Tomasz z Akwinu, Summa theologiae, III, 73, 3). W Najświętszym Sakramencie Eucharystii "są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus" (Sobór Trydencki: DS 1651). "Ta obecność nazywa się «rzeczywistą» nie z racji wyłączności, jakby inne nie były «rzeczywiste», ale przede wszystkim dlatego, że jest substancjalna i przez nią uobecnia się cały Chrystus, Bóg i człowiek" (Paweł VI, Mysterium fidei) (KKK 1374).

* Eucharystia wyraża także ten sens apostolskiego charakteru. Jak bowiem naucza Sobór Watykański II: "wierni (...) na mocy swego królewskiego kapłaństwa współdziałają w ofiarowaniu Eucharystii", kapłan zaś na mocy swoich święceń jest tym, który "w osobie Chrystusa sprawuje Ofiarę eucharystyczną i składa ją Bogu w imieniu całego ludu" (LG 10). Dlatego też w Mszale Rzymskim jest przepisane, że wyłącznie kapłan wymawia słowa modlitwy eucharystycznej, podczas gdy lud łączy się z wiarą w milczeniu" (Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, nr 28).

Módlmy się: Oświeć, Panie, nasz umysł, rozpal nasze serca, aby pałały jak serca uczniów z Emaus, abyśmy mogli zrozumieć chwałę, którą nam obiecujesz, życie, które nam ofiarowujesz, i wielkie misterium, które dajesz nam poznać przez wiarę (...). Twoje słowa, Panie Jezu, są Duchem i życiem, a Ty, dając nam swoje ciało w Eucharystii, napełniasz nas Duchem Świętym. W ten sposób możemy być uczestnikami misterium Twej śmierci i zmar­twychwstania. Amen (C.M. Martini).

Lectio divina
Uwielbienie
Actio


STACJA VI (Sob):
Aby się zespolili w jedno.

Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich» (J 17,20-26).

* Eucharystia tworzy Kościół. Ci, którzy przyjmują Eucharystię, są ściślej zjednoczeni z Chrystusem, a tym samym Chrystus łączy ich ze wszystkimi wiernymi w jedno Ciało, czyli Kościół. Komunia odnawia, umacnia i pogłębia wszczepienie w Kościół, dokonane już w sakramencie chrztu. Przez chrzest zostaliśmy wezwani, by tworzyć jedno Ciało. Eucharystia urzeczywistnia to wezwanie: "Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba" (1 Kor 10,16-17): Jeśli jesteście Ciałem Chrystusa i Jego członkami, to na ołtarzu Pana znajduje się wasz sakrament; przyjmujecie sakrament, którym jesteście wy sami. 1064 Odpowiadacie "Amen" ("Tak, to prawda!") na to, co przyjmujecie, i podpisujecie się pod tym, odpowiadając w ten sposób. Słyszysz słowa: "Ciało Chrystusa" i odpowiadasz: "Amen". Bądź więc członkiem Chrystusa, aby prawdziwe było twoje Amen (KKK 1396).

* «Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba », mówi św. Paweł (1 Kor 10,17). Zjednoczenie z Chrystusem jest jednocześnie zjednoczeniem z wszystkimi, którym On się daje. Nie mogę mieć Chrystusa tylko dla siebie samego; mogę do Niego należeć tylko w jedności z wszystkimi, którzy już stali się lub staną się Jego. Komunia wyprowadza mnie z koncentracji na sobie samym i kieruje ku Niemu, a przez to jednocześnie, ku jedności z wszystkimi chrześcijanami. Stajemy się «jednym ciałem» stopieni razem w jednym istnieniu. Miłość Boga i miłość bliźniego są teraz naprawdę jednym: wcielony Bóg przyciąga nas wszystkich do siebie (...). W samym «kulcie», w Komunii eucharystycznej zawiera się bycie miłowanym i jednocześnie, miłowanie innych. Eucharystia, która nie przekłada się na miłość konkretnie praktykowaną, jest sama w sobie fragmentaryczna. Wzajemnie — jak to jeszcze będziemy musieli rozważyć bardziej szczegółowo — «przykazanie» miłości staje się możliwe tylko dlatego, że nie jest jedynie wymogiem; miłość może być «przykazana» ponieważ wcześniej jest dana (Benedykt XVI, Deus cartias est, nr 14).

Módlmy się: Panie Jezu, daj nam skosztować wina wspólnoty, dobrego wina z Kany, radości tego wina. Ty, który dajesz nam siebie samego w Eucharystii i budujesz z nas Twoje Ciało historyczne, zakotwiczone w czasie - spraw, byśmy umieli Cie kontemplować w tajemnicy Eucharystii i w tajemnicy wspólnoty. Przemień nasze marzenia, zapra­wione niekiedy goryczą - w żarliwe pragnienie Twojego Królestwa, którym jest Twoje Ciało, którym jest Kościół i wspólnota. Wlej w nas cierpliwość i nadzieją, daj nam wytrwałość, byśmy umieli oczekiwać pełni chwały i ucze­stnictwa w doskonałej wspólnocie niebieskiej. Amen (C.M. Martini).

Lectio divina
Uwielbienie
Actio


STACJA VII (Nd):
Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?

Odchodząc stamtąd, Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?» On usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników» (Mt 9,9-13).

* W każdą niedzielę i święto nakazane chrześcijanin-katolik zobowiązany jest wziąć udział we Mszy Świętej. kto rzeczywiście pragnie przyjaźni Jezusa, może częściej odpowiadać na osobiste zaproszenie Jezusa na ucztę [KKK 1389; 1417]. "Obowiązek uczestniczenia w niedzielnej Mszy Świętej" to nieodpowiednie określenie dla prawdziwego chrześcijanina. To tak jakby istniał "obowiązek całowania się" dla zakochanych. Nikt nie może mieć żywej relacji z Chrystusem, gdy nie pragnie iść tam, gdzie Jezus nas oczekuje. Stąd od wieków Msza Święta jest dla chrześcijan "sercem niedzieli" i najważniejszym spotkaniem tygodnia (Youcat, nr 219).

* Chociaż w żadnym wypadku nie jest upoważniona koncelebracja, gdy brak pełnej jedności, nie dotyczy to jednak w szczególnych przypadkach pojedynczych osób przyjmujących Eucharystię, a należnych do Kościołów lub Wspólnot kościelnych nie pozostających w pełnej jedności z Kościołem katolickim. W tym przypadku bowiem celem jest zaspokojenie poważnej potrzeby duchowej dla zbawienia wiecznego poszczególnych wiernych, nie zaś realizacja interkomunii, niemożliwej dopóty, dopóki nie będzie w pełni zacieśnione widzialne więzi komunii kościelnej (Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, nr 45).

Módlmy się: Dziękujemy Ci, Panie, za ten powszedni chleb Twojej obecności, udzielany nam przez Ciebie w Eucharystii i we wszystkich doświadczeniach Kościoła. Prosimy Cię za pośrednictwem Twojej Matki: otwórz nasze oczy na wszelkie doświadczenia zmartwychwstałego życia, byśmy uparcie nie wypatrywali czegoś innego, lecz z radością uznali, że Ty jesteś z nami i w nas.Spraw, Panie, żebyśmy pośród naszych niejasnych doświadczeń umieli skierować swój palec i wzrok tam, gdzie Ty się nam objawiasz w swojej prawdzie. Przemień nas, Panie, w Twej prawdzie i spraw, byśmy Cię szukali z miłością, z sercem, z prostotą przyjaźni, z pokorą i oddaniem. Który żyjesz i królujesz zmartwychwstały i uwielbiony przez wszystkie wieki wieków. Amen (C.M. Martini).

Lectio divina
Uwielbienie
Actio

Módlmy się: Panie, którego przyjmujemy w Świętej Eucharystii, dopomóż nam, abyśmy rozumieli swoje posłannictwo jako udział w Twoim darze z samego siebie, jaki złożyłeś za lud wybrany na własność. Spraw, Jezu, abyśmy wszyscy razem i każdy z osobna należeli tylko do Ciebie! Amen.

Oprac. ks. Jan Kochel

fot. Kaplica adoracji - Niepokalanów jk
Pozostałe tematy
Aktualności

Maryja - kobieta przy Nadziei

Nowy cykl 2024/25 pt. Maryja - kobieta przy Nadziei w rytmie lectio divina z okazji 30. rocznicy ustanowienia sanktuarium Matki Boskiej w Rudach i Jubileuszu Roku 2025. Maryja jest przewodniczką na drogach wiary i nadziei - kobietą przy Nadziei - nie tylko dlatego, że przyjęła pod swoje serce Syna Bożego, niosła Go do Elżbiety, ale zanosi Go też dzisiaj do każdego z nas. Zapraszamy od I Niedz. Adwentu do aktywnego udziału pod przewodnictwem kapłanów diecezji gliwickiej; zob. poniżej.

więcej

Święci są młodzi

Nowa książka o młodych świętych i błogosławionych ze wstępem biskupa gliwickiego Sławomira Odera. Galeria 54 portretów dzieci i młodych wyniesionych przez Kościół na ołtarze, odczytanych w świetle słowa Bożego. Życie świętych jest najlepszym komentarzem do Pisma Świętego. Polecamy! por. GGN43/24; jedność.com.pl; zob. poniżej. Radio Warszawa

więcej
zobacz wszystkie

Liczba wizyt: 16965231

Tweety na temat @Ssb24pl Menu
Menu