Ostatnia w tym cyklu miniatura (mem) biblijna jest spojrzeniem w przyszłość: jasnym i wymagającym: "(...) każdy, kto wierzy w Syna, ma życie wieczne. Kto natomiast nie jest posłuszny Synowi, nie będzie miał udziału w tym życiu, lecz ciąży na nim gniew Boży" (J 3, 36). Dzisiaj więcej mówi się o miłosierdziu niż o gniewie Bożym czy gniewie świętym (por. 1 Krl 18, 40; Jer 6, 11; Mk 3, 5; Dz 17, 16). Przypisywanie Bogu gniewu jest oczywiście formą antropomorfizmu. Bóg nie ma innego pragnienia jak tylko to, by ludzie mogli uczestniczyć w Jego świętości (życiu wiecznym). Nie może jednak tolerować grzechu, a kiedy zachęca do nawrócenia, to przede wszystkim kieruje się miłosierdziem (por. Wj 34, 6; Iz 54, 7n; Oz 11, 9; Mt 9, 13; Łk 6, 36; Rz 11, 32; Ef 2, 4). Św. Augustyn naucza: "Łatwiej jest Bogu powstrzymać gniew aniżeli miłosierdzie" (Enarr. in Psalmos 76, 11). A Franciszek przekonuje: "Gniew Boga trwa tylko przez chwilę, lecz Jego miłosierdzie trwa na wieki" (bulla Misericordiae Vultus 21).