Rozważania niedzielne: Wielkanoc
V Niedziela Wielkanocy – 28.04.2013 r.
2013-04-27
Nowe przykazanie.
Miłość bliźniego jest pięknym świadectwem wiary. Okazywana na co dzień bliźnim, świadczy o dogłębnym przyjęciu Słowa Bożego. Dlatego w żadnym momencie życia, w żadnej sytuacji, nie możemy zapomnieć, że miłość jest darem Boga. Brak miłości i trudności w wykonywaniu czynów miłości, pojawiają się wówczas, kiedy człowiek zapomina, że sam jest obdarowany darem miłość. W tym tkwi najgłębszy sens „nowego przekazania”.
Miłość bliźniego jest pięknym świadectwem wiary. Okazywana na co dzień bliźnim, świadczy o dogłębnym przyjęciu Słowa Bożego. Dlatego w żadnym momencie życia, w żadnej sytuacji, nie możemy zapomnieć, że miłość jest darem Boga. Brak miłości i trudności w wykonywaniu czynów miłości, pojawiają się wówczas, kiedy człowiek zapomina, że sam jest obdarowany darem miłość. W tym tkwi najgłębszy sens „nowego przekazania”.
CZYTAJ!
(J 13, 31-33a. 34-35)
Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: „Syn Człowieczy został teraz uwielbiony, a w Nim został Bóg uwielbiony. Jeżeli Bóg został w Nim uwielbiony, to Bóg uwielbi Go także w sobie samym, i zaraz Go uwielbi. Dzieci, jeszcze krótko - jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale - jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię - dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”.
ROZWAŻ!
W Okresie Wielkanocnym przeżywamy radość ze zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jednak dziś ze Zmartwychwstałym wracamy niejako do momentu Ostatniej Wieczerzy. Dlaczego? Dla przypomnienia najważniejszych słów jakie padły w czasie wieczerzy. Jezus prowadzi nas tam, aby jeszcze raz zwrócić nam uwagę na to, co dla Niego najważniejsze i pryncypialne.
W Wieczerniku widzimy Jezusa, który zdaje sobie sprawę z tego, że uczniowie pozostawią Go samego, a Judasz Go zdradzi. Wtedy mówi ze spokojem wyjątkowe słowa: „Daję Wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali”. Te słowa wypowiada Jezus w sposób czuły i kochający. Mało tego, nawet pragnie ich przygotować na moment wielkiej próby jaka ich spotka.
W tak trudnym doświadczeniu Jezus nie myśli o sobie, o swojej sytuacji, ale myśli o innych, o swoich uczniach. Jezus nie myśli o swoim bólu, ale o bólu jakiego będą doświadczać jego uczniowie, szczególnie w momencie podróży apostolskich, o czym czytamy w dzisiejszym pierwszym czytaniu, a ostatecznie w momencie prześladowań.
Jezus stawia dziś nam pytanie – czy potrafimy spokojnie przechodzić ponad zadawanym nam bólem i krzywdą? Czy spotykamy się i rozmawiamy z osobami, które nas w życiu zraniły?
Oto największym pragnieniem Jezusa, Zmartwychwstałego Pana jest to, abyśmy się wzajemnie miłowali.
W tym momencie Pan Jezus myślał o wszystkich, nawet o Judaszu. W miłości nie można nikogo pominąć. Jezus chce byśmy miłowali tak jak On. Miłość ma się stać normą życia Jego uczniów. Miłość jest największą spuścizną Jezusa, jaką nam pozostawił, testamentem, jaki musimy wykonać. Miłość jest najpiękniejszym świadectwem wskazującym na naszą przynależność do Jezusa Chrystusa.
W tym momencie Pan Jezus myślał o wszystkich, nawet o Judaszu. W miłości nie można nikogo pominąć. Jezus chce byśmy miłowali tak jak On. Miłość ma się stać normą życia Jego uczniów. Miłość jest największą spuścizną Jezusa, jaką nam pozostawił, testamentem, jaki musimy wykonać. Miłość jest najpiękniejszym świadectwem wskazującym na naszą przynależność do Jezusa Chrystusa.
Jakie jest oblicze naszej miłości?
Czy tak jak Jezus Chrystus potrafimy bardziej myśleć o innych niż sobie?
Św. Teresa Benedykta od Krzyża Edyta Stein powiedziała: „Istotą miłości jest oddanie siebie”.
MÓDL SIĘ!
Modlitwa św. Franciszka
O Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju,
Abyśmy siali miłość tam, gdzie panuje nienawiść;
Wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda;
Jedność tam, gdzie panuje zwątpienie;
Nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz;
Światło tam, gdzie panuje mrok;
Radość tam, gdzie panuje smutek.
Spraw abyśmy mogli,
Nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać;
Nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć;
Nie tyle szukać miłości, co kochać;
Albowiem dając, otrzymujemy;
Wybaczając, zyskujemy przebaczenie,
A umierając, rodzimy się do wiecznego życia.
Przez Chrystusa Pana naszego.
Amen.
ŻYJ SŁOWEM!
Zechciej wykonać jeden prosty czyn wobec kogoś, kto nas ostatnio zranił. Niech będzie to nasza odpowiedź na otrzymany dziś dar Słowa Bożego.
ks. Franciszek Koenig
