XXI Niedziela zwykła - 25.08.2013

2013-08-20

Dawniej ludzie chętnie pytali o sprawy ostateczne: o niebo, czyściec, piekło, o sąd szczegółowy (indywidualny), sąd ostateczny, zbawienie, potępienie... Dzisiaj dla wielu jest to zupełnie obojętne! Żyją "z dnia na dzień", "od przypadku do przypadku", jak bezbożnicy, którzy zaprzeczają istnieniu Boga i Jego królestwa w niebie. Różne odmiany ateizmu wahają się między pełną tolerancji obojętnością, a wojującym odrzuceniem Boga. Może potrzeba więc znowu pytać: "Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?". Bo dziś coraz więcej ludzi żyje tak, jakby Boga w ogóle nie było, jakby nie wierzyli, że po śmierci wszystkich czeka sąd, a potem ostateczna decyzje: niebo (czyściec) lub piekło.

Każda niedzielna Eucharystia to pytanie o życie wieczne: szczęście lub "płacz i zgrzytanie zębów". To cenne spotkanie z Jezusem, zmierzającym do niebieskiego Jeruzalem, to zaproszenie do rozmowy o sprawach ostatecznych.

Jezus, odpowiadając na pytanie dotyczące czasów ostatecznych, przywołuje scenę z codziennego życia. Opowiada o gospodarzu, którego odwiedzają różni pielgrzymi. Jego dom jest gościnny i otwarty dla wszystkich, lecz nadchodzi czas, kiedy trzeba zamknąć drzwi. Słyszymy wówczas sentencję: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi, bo wielu, mówię wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli...” (13,24).

W Palestynie znane były dwojakiego rodzaju wejścia: obronne, szerokie bramy miejskie (gr. pyle) i wąskie, ciasne drzwi domów mieszalnych (gr. tyra). W paralelnym tekście z Mt 7,13 słyszymy o "szerokiej bramie prowadzącej do miasta" i wezwanie, by wchodzić przez "ciasną bramę". Łukasz pisze o drzwiach domu, w którym gospodarz przygotowuje ucztę. Ciasne drzwi są symbolem życiowego egzaminu, który każdy musi złożyć. Kto zda pozytywnie - przejdzie przez bramę i zasiądzie do stołu, a kto nie zda, usłyszy ostre słowa gospodarza: "Nie wiem, skąd jesteście. Odejdźcie ode mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości" (13,27).

Patrystyczna interpretacja "ciasnych drzwi" łączy się z wybieraniem w życiu tego, co istotne. Gospodarz jest zdecydowany i przekonuje, że są dwie drogi, dwie możliwości wyboru: dobra lub zła; niebo (czyściec) lub piekło.

W innym miejscu Pisma Świętego apostołowie będą jeszcze pytać Jezusa: A kiedy przywróci królestwo? Kiedy nadejdzie koniec świata (czasu)? „Nie wasza to rzecz - odpowiada - znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swą władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz 1,6-7).

Nie pytaj zatem: kiedy? ile? jak? – ale pytaj: czy - tu i teraz - jesteś świadkiem Jezusa? Czy jesteś Mu wierny, potrafisz się do Niego przyznać przed ludźmi? Czy zdałeś egzamin z życia? Czy jesteś gotowy na spotkanie z Ojcem?

Tak, nie jest łatwo wejść przez wąskie drzwi, przepchać nić przez ucho igielne, być wierzącym i praktykującym katolikiem – świadkiem wiary – zaangażowanym uczniem Jezusa.

Drzwi [do nieba] są otwarte, ale ciasne. Wejście jest możliwe, ale wymaga trudu, wysiłku, przestrzegania przykazań Bożych i kościelnych, a nade wszystko przykazania miłości. Trzeba stawiać sobie wymagania.

Kto przyjmie wymagania Ewangelii, zasiądzie do stołu, nie tylko tego eucharystycznego, ale i tego w królestwie Boga - w niebie.

• Czy jesteśmy świadkami Jezusa "tu i teraz"?
• Czy jesteśmy Mu wierni i potrafimy się do Niego przyznać przed ludźmi?
• Czy pytamy o sprawy ostateczne - o życie wieczne?