III Niedziela zwykła - 26.01.2014
2014-01-24
Okres zwykły w roku liturgicznym zagościł na dobre. Zakończył się tydzień modlitwy o jedność chrześcijan. Odwiedziny kolędowe w zdecydowanej większości parafii zakończone. Zaczynają się zwykłe szare dni. Jednak to nie powód do smutku. Jezus potrafi przemienić zwykły czas w zupełnie niezwykły, napełniony Jego obecnością. Zwykły czas może tym bardziej obfitować w spotkania z Panem.
CZYTAJ!
Mt 4, 12-17
Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: Ziemia Zabulona i ziemia Neftalegou, Droga morska, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło. Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie. Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi. Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim. I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.
ROZWAŻ!
Możemy śmiało powiedzieć, że Jezus jako najpiękniejszy wzór Nauczyciela powrócił do swojej codziennej pracy. Przechodził przez całą Galileę, nauczał w synagogach, głosił Ewangelię, leczył wszelkie choroby i słabości. Spotykał ludzi przy zwykłych, codziennych czynnościach i sprawach. Najlepszym tego przykładem są apostołowie, których Jezus powołuje w codzienności życia. Zwykli ludzi - rybacy; miejsce - okolice jeziora Galilejskiego; czas pracy - połów ryb; proste wyzwanie: "Pójdźcie za Mną!". W tych okolicach i uwarunkowaniach kulturowych rybołówstwo było popularne, a zawód rybaka powszednie praktykowany. Jedni łowili ryby, inni - po pracy - naprawiali sieci. Ryby były codziennym pokarmem mieszkańców Galilei.
Jezus zwyczajnie przechodził obok jeziora Galilejskiego. Dostrzegł pracujących rybaków i zawołał do nich. Oni natychmiast odpowiedzieli na Jego wezwanie. Nie słowem, ale konkretnym czynem. Zostawili wszystko: pracę, majątek, a przede wszystkim ojca (rodzinę), i poszli za Nim.
Niby zwykłe miejsce, czas, sytuacja, a jednak obecność Jezusa "rozświetla" wszystko i czynić z nich coś niezwykłego: szarość nabiera barw, ciemność rozświetla blask Dobrej Nowiny. Ewangelia przywołuje słowa proroka Izajasza: Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło. Jezus naucza i uzdrawia. Mieszkańcy pogańskiej krainy (pogranicza) usłyszeli Ewangelię o królestwie niebieskim, chorzy i słabi odzyskali zdrowie, zwykli ludzie stali się apostołami, bezpośrednimi współpracownikami Jezusa.
Zazwyczaj żyjemy wśród szarej codzienności. Nawet sesja egzaminacyjna lub ferie, nie wiele zmieniają, bo prędzej czy później zwykły czas powróci. Co zrobić, żeby jednak nie było tak szaro, ciemno, zwyczajnie? Kto nasze życie może uczynić piękniejszym, lepszym, niezwykłym? Kto nada mu barw i sensu? Tylko Jezus! On dziś czyni to, co czynił dwa tysiące lat temu. Ogłasza dobrą nowinę, leczy nasze choroby, odpuszcza nam grzechy, powołuje nas do tak wielu spraw i zadań (misji). Czyni to bezpośrednio albo za pośrednictwem kapłanów i innych wybranych ludzi. Musimy w tej "zwyczajności" odnaleźć blask Prawdy (Veritatis splendor) - Jezusa, który woła do nas: Pójdźcie za Mną! On chce byśmy byli blisko Niego, chce byśmy odpowiedzieli na Jego słowa i czyny, na Jego miłość i przyjaźń. Łatwo Go spotkać, bo On na nas czeka. Kiedy? Gdzie? W zwyczajności, w codzienności naszego życia. Przy naszych codziennych sprawach. W zwykłych miejscach i czasie; w pracy i domu, na uczelni i w świątyni. Musimy jednak reagować natychmiast, zostawić wszystko, radykalnie odpowiedzieć na wezwanie. On chce od nas konkretnej odpowiedzi. Nie koniecznie słowem, o wiele bardziej czynem. Bierzmy przykład z apostołów. Po spotkaniu Jezusa zwykły czas już nigdy nie będzie zwykły. Wszystko się zmieni, nabierze barw i sensu. Moje życie wpisze się w Boży plan, będzie piękniejsze i szczęśliwe.
Swój marazm i lenistwo nie tłumacz zwykłym czasem. Nie szukaj specjalnych okazji, nie czekaj na szczególne okresy roku (Adwent, Wielki Post, Wielkanoc, Zesłanie Ducha...). Tu i teraz możesz zbliżyć się do Boga, odmienić swoje życie. Wciąż aktualne są słowa Jezusa: „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie!" (Mt); "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (Mk).
Zapytaj samych siebie:
- Czy potrafisz każdego dnia zbliżasz się do Boga, czy też czekasz na mocne okresy roku liturgicznego: Adwent czy Wielki Post?
- W jakich codziennych sprawa doświadczasz Bożej obecności?
- Ile czasu potrzebujesz, aby odpowiedzieć na Boże wymagania?
- Czy powierzasz Bogu swoje codzienne sprawy?
MÓDL SIĘ!
Przyjmij Panie całą moją wolność;
przyjmij pamięć, rozum i całą wolę.
Cokolwiek mam i posiadam,
Tyś mi to dał.
Wszystko to zwracam Tobie
i całkowicie poddaję panowaniu Twojej woli.
Daj mi tylko miłość ku Tobie i Twoja łaskę,
a będę dość bogaty;
niczego więcej nie pragnę. Amen!
ŻYJ SŁOWEM!
Postaram się w najbliższym tygodniu, niezależnie od tego jak on się zapowiada, powierzać Bogu wszystkie swoje sprawy i szukać znaków Jego obecności w codziennych sytuacjach i wydarzeniach mojego życia.
Paweł Chyla
fot. jk
