2014-03-13
Druga niedziela Wielkiego Postu pozwala nam znów rozważyć tajemnicę Przemienienia Jezusa. Niektórzy ludzie nie doświadczają przemienienia, nawrócenia, odnowy, bo nie są uczniami Jezusa. Pan zaś wzywa każdego z nas, by stawał się Jego uczniem, synem w "Synu umiłowanym".
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!»Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!». Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie»
Przemienienie Jezusa jest jedynym wydarzeniem przedpaschalnym, w którym ograniczone grono uczniów mogło "zobaczyć" boską postać swojego Pana. Przemienienie zapowiada tajemnicę paschalną - mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Wybrani uczniowie przekonują się, że ich Mistrz jest nie tylko Nauczycielem i Cudotwórcą, ale nade wszystko Synem Bożym, w którym "[On] ma upodobanie". Wydarzenie to ma za zadanie umocnić wiarę uczniów na czas męki i śmierci Jezusa, które będą zupełnym przeciwieństwem przemienienia.
W czasie przemienienia Jezus jest na "wysokiej górze" (Tabor), w czasie męki i śmierci jest na krzyżu (Golgota). W pierwszym przypadku jest to objawienie dla ograniczonej liczby uczniów, w drugim - publiczna egzekucja w obecności wielu świadków. Na górze Tabor szaty Jezusa jaśnieją, a na Golgocie jest z nich oddarty. W pierwszym wydarzeniu Jezus doświadcza uwielbienia, w drugim pohańbienia. Na górze Tabor Ojciec przemawia, na Golgocie milczy ("Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił"). W pierwszym przypadku Bóg ogłasza Jezusa "Synem umiłowanym", w drugim setnik wyznaje: "Rzeczywiście On był Synem Bożym" (27, 54).
Porównanie dwóch wydarzeń zbawczych ukazuje całą gamę doświadczeń, które
stają się udziałem Jezus i Jego uczniów (świadków). Jezus zaprasza nas na Tabor i Golgotę. Z jednej strony możemy doświadczyć Bożej chwały,
radości, uwielbienia, z drugiej - rozczarowania, smutku,
poniżenia. W życiu chrześcijanina przeplatają się tajemnice radosne, bolesne i chwalebne. Jezus jest prawdziwym Bogiem i człowiekiem, podobnym do nas "we wszystkim, oprócz grzechu". On jest w stanie zrozumieć każdego z nas, co
więcej nie tylko zrozumieć, ale pokrzepić i umocnić naszą wiarę w chwilach próby. Zapewnia nas o tym głos z obłoku, głos
Boga: To jest mój Syn umiłowany, w którym
mam upodobanie. Jego słuchajcie. Kto potrafi słuchać, staje się uczniem!
W kontekście wydarzeń na górze Tabor i na Golgocie, zadajmy sobie kilka pytań:
MÓDL SIĘ!
Boże, Ty nam nakazałeś słuchać Twojego umiłowanego Syna, ożywiaj naszą wiarę swoim słowem, abyśmy odzyskawszy czystość duszy, mogli się cieszyć oglądaniem Twojej chwały. Amen.
Spróbuj w czasie Wielkiego Postu podczas
wieczornej modlitwy przypomnieć sobie, w którym momencie w ciągu dnia słuchałeś Pana Jezusa.