Uroczystość Zwiastowania - 25.03.2015

2015-03-22

CZYTAJ!

Łk 1, 26-38

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: "Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami". Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: "Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca". Na to Maryja rzekła do anioła: "Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?". Anioł Jej odpowiedział: "Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna, i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego". Na to rzekła Maryja: "Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa". Wtedy odszedł od Niej anioł.

W ewangelicznym opisie zwiastowania jest kilka trudnych paradoksów. Między innymi rozmowa Archanioła z Matką Pana czy też sama tajemnica wcielenia, kiedy Bóg staje się człowiekiem.

Św. Piotr Chryzolog w jednej z homilii na dzisiejszą uroczystość zauważył, że imię Maryi oznacza „Pani”. W potocznej mowie słowo to zatraciło pierwotne znaczenie: „ta, która ma władzę nad kimś/czymś; władczyni”. Dziewica z Nazaret została wywyższona przez Posłańca, który stoi przed tronem Boga. Archanioł Gabriel oznajmił tylko to, co mu Bóg polecił przekazać. Bóg i Stwórca nazywał młodą dziewczynę - „Władczynią”! A skoro On tak mówi, to jakże musiała być "pełna łaski", jakże musiała być "piękna" w swym posłuszeństwie.

Dziwne? Ależ skąd! Kościół nazwa Maryję - Niepokalaną, Bogurodzicą, Królową, Przewodniczką na drodze wiary: "Właśnie na tej drodze-pielgrzymce Kościoła (...) Maryja jest obecna jako Ta <błogosławiona, która uwierzyła>, jako Ta, która <szła naprzód w pielgrzymce wiary>, uczestnicząc jak żadne inne stworzenie w tajemnicy Chrystusa" (Jan Paweł II, Redemptoris Mater nr 25).

W naszych rozważaniach przejdźmy jeszcze do słów Maryi, która nazwała siebie "Służebnicą Pańską". W starożytności sługa oznaczał "niewolnika". Matka Pana uznała się zatem służącą Boga: „Oto ja NIEWOLNICA Pańska”. Władczyni - niewolnicą? To szczególny paradoks: Maryja zgadzając się na propozycje Posłańca Bożego, zgodziła się na wywyższenie człowieka. W jaki sposób? Przez wielki znak, jakim było uniżenie się Boga. Ten, który wydaje rozkazy ciałom niebieskim, duchom niewidzialnym, bez którego tchnienia nie ma życia, staje się "podobnym do ludzi (...), uniżył siebie samego, stając się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci na krzyżu" (Flp 2, 7n).

Tak więc dzięki tajemnicy Wcielenia Syna Bożego możemy świętować tajemnicę Zmartwychwstania Pańskiego. W oczekiwaniu na szczyt tej tajemnicy paschalnej zapytajmy samych siebie:

• Czy wierzymy w tajemnicę wcielenia Syna Bożego?
• Czy wielbimy Boga za dar zbawienia?
• Czy stajemy w obronie każdego poczętego życia?

MÓDL SIĘ!

Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi i poczęła z Ducha świętego.

Zdrowaś Maryjo...

Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego.

Zdrowaś Maryjo...

A Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.

Zdrowaś Maryjo...

Módl się za nami, święta Boża Rodzicielko.

Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

ŻYJ SŁOWEM!

Zachęcam do codziennej modlitwy „Anioł Pański”, zwłaszcza za dzieci nienarodzone, a zagrożone aborcją; zachęcam do duchowej adopcji. Dzisiaj, podobnie jak w Boże Narodzenie, na słowa: „I za sprawą Ducha Świętego…”, wszyscy uklękniemy. Zachęcam do podjęcia tego zwyczaju praktykowanego w Kościele od wieków.