Uroczystość Zesłania Ducha Świętego - 24.05.2015
2015-05-18
Może słyszeliśmy już o Duchu Świętym, a może zupełnie nie wiemy o Kim mowa? Gdy Paweł pyta przypadkowych uczniów, czy otrzymali Ducha Świętego, gdy przyjmowali wiarę, oni odpowiedzieli: Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty (Dz 19,2). Usłyszeć, dowiedzieć się, przyjąć informację, to nie czyni nas jeszcze uczniami, którzy przyjmują Ducha Bożego. Liturgia Niedzieli Zesłania Ducha Świętego przypomina nam, by otworzyć serce na łaskę Ducha Świętego.
CZYTAJ!
J 20,19-23
Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: „Pokój wam!” to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.
ROZWAŻ!
Uczniowie z dzisiejszej Ewangelii przebywają w Wieczerniku. Są pełni strachu, lęku i smutku z powodu braku Pana. Co z Jego obietnicą? Odczuwają z pewnością pustkę i bezsens. Nie ma w nich nadziei. Podczas ostatniej wieczerzy Jezus zapowiedział uczniom, że nie zostawi ich sierotami, że powróci. Uczniowie nie pamiętali o słowach Mistrza. Ale Jezus dotrzymuje słowa. I kiedy uczniowie byli zamknięci dosłownie: bo drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami i w przenośni ich serca, w tej właśnie chwili przychodzi Pan.
Przychodzi ze swym darem pokoju i udziela Ducha Świętego!
Jezus staje pośrodku, w centralnym miejscu mego życia. Nie chce być na peryferiach, chce byś odtąd postawił Go na pierwszym miejscu, jednocześnie mówi: Pokój Tobie!
Zmartwychwstały Pan przychodzi do nas z darem pokoju, by przeciwstawić nasz strach i lęk. Pokój serca chce dać nam Pan. Pokazuje im ręce i bok, w Jego ranach jest nasze zdrowie (Iz). Rany Jezusa nas leczą, są oznaką Jego miłości do nas. I odtąd uczniowie uradowali się ujrzawszy Pana. Po krótkim czasie ich smutek zamienił się w radość, narodziło się w nich coś nowego. Odtąd uczniowie nie będą już więcej pytać Go o nic.
Otrzymują wszystko: pokój i radość, Ducha i zdolność do przebaczania.
Weźmijcie Ducha Świętego ! To prośba Jezusa byśmy przyjęli Ducha Świętego. Jak widzimy to tryb rozkazujący, to nagląca prośba abyśmy przyjęli ten dar ! Jezus wie co mówi: On was wszystkiego nauczy, i przypomni wam wszystko co wam powiedziałem.
Duch Święty to Osoba. Nasz Pocieszyciel. Paraklet z języka greckiego oznacza "Obrońcę". A obrońca wspomaga osobę oskarżoną lub zmagającą się w jakiś trudnościach. By żyć z Duchem Świętym, wystarczy otworzyć serce i zapragnąć Jego obecności! Duch Święty z pewnością chce obdarzać mnie swoimi darami, ale by dar był spożytkowany, trzeba go najpierw przyjąć. To tak jak z prezentem, który dostajemy od bliskiej osoby, aby dowiedzieć się co w nim jest prezent trzeba najpierw przyjąć, a później odpakować.
Postawmy sobie dziś pytanie:
-
Jak często przyzywam Ducha Świętego?
-
Czy proszę o pomoc, by Duch Święty towarzyszył mi w codziennej wędrówce mojego życia?
-
Czy dostrzegam Jego działania w codzienności?
MÓDL SIĘ!
Przyjdź Duchu Święty napełnij me serce miłością!
Ulecz mnie skruchą!
Obdarz nadzieją!
Swoją napełnij mądrością!
Przyjdź Duchu Święty,
napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości!
ŻYJ SŁOWEM!
Opowiedz Bogu o swoich zmartwieniach, lękach, o tym co cię martwi. Otwórz serce na Ducha Świętego i uświadom sobie, że On chce przynieść Ci pokój i radość. Odtąd nie musisz się bać, tylko wołaj do Niego!
Jakub Jasiński
