Papież senior - Benedykt XVI pojechał do Castel Gandolfo nad jeziorem Albano. Tam odpoczywa, tak czynił wcześniej św. Jan Paweł II. Papież Franciszek również odpoczywa, po ciężkiej pielgrzymce do Ameryki Południowej. On jednak woli zacisze domu św. Marty. Nie lubi nigdzie wyjeżdżać, woli lekturę dobrej książki i spotkania z ludźmi. Ostatnio mówi wiele o "kulturze spotkania", która jest przeciwieństwem "kultury odrzucenia" (zob. D. Fares SJ, Papież Franciszek o kulturze spotkania, Kraków 2015).

Franciszek posiada zdolność tworzenia relacji bezpośrednich, szczerych, mocnych i uczciwych. Jedna z rzeczy, która najbardziej zaskakuje u tego Papieża, to Jego rozmowy telefoniczne z przyjaciółmi (Kiedy ostatnio bezinteresownie zadzwoniłeś do swego przyjaciela?), jest to pewna normalność, która jest sposobem przeżywania Jego posługi papieskiej: szuka spotkania z człowiekiem, bezpośrednio lub chociażby w rozmowie telefonicznej.

Wielu dzisiaj pyta się, kim jest i co myśli papież Franciszek? Pod wieloma względami jest to człowiek, który zaskakuje, który tworzy oczekiwania i nadzieje potrafiąc nawet je przewyższać. Zadaje istotne pytania, porusza różne zagadnienia, np. o globalizacji obojętności czy ekologii.

„Nie ma ekologii bez właściwej antropologii” (Ls 118). Człowiek jest nie tylko „koroną stworzenia” (Rdz 1, 26n; por. KKK 355), ale zajmuje szczególne miejsce w stale przyspieszającym i zmieniającym się świecie (Ls 17; 102). Wyjątkowo mocno brzmi apel papieski: „Ponieważ wszystko jest ze sobą powiązane, nie da się pogodzić obrony przyrody z usprawiedliwieniem aborcji” oraz odrzucaniem dzieci, ponieważ „nie odpowiadają życzeniom swoich rodziców” i eksperymentowaniem „na żywych zarodkach ludzkich” (por. Ls 120. 123. 136). Przytulanie zwierzątek nie można pogodzić z mordowaniem i zamrażaniem dzieci!

Co mówi nam dzisiaj Jezus w Ewangelii?

Jest to fragment najstarszej z czterech - Ewangelii Marka. Scena spotkania Jezusa z uczniami przed cudem rozmnożeniem chleba składa się z trzech zdań połączonych ze sobą:

• zebranie się (zgromadzić) uczniów u Jezusa i opowiadaniem o pierwszych doświadczeniach z misji: "czego dokonali i czego nauczali" (w. 30),
• polecenie, by poszli sami - osobno - trochę odpoczęli na pustyni/odludziu (gr. eremos topos - w. 31. 32. 35);
• po przybyciu na miejsce odpoczynku, Jezus jednak naucza: ujrzał [tłum] - ulitował się - zaczął nauczać (w. 34).

I. Najpierw jest "zebranie u / powrót do Jezusa" - to Eucharystia. Niedziela jest dniem zgromadzenia u Jezusa. Nie może być niedzieli bez spotkania z Jezusem, bez powrotu do Niego, bez opowiedzenia Mu o tym, co zrobiliśmy w ostatnim tygodniu, bez wspólnoty z Jezusem. Trzeba "powrócić do Jezusa" - przytulić się do Niego - opowiedzieć Mu swoją wiarę - zrobić rachunek sumienia!

II. A po ciężkiej pracy Jezus każe uczniom odpocząć - "nieco / trochę", każe im oddalić się od tłumów, iść na miejsce odludne, bez "przychodzących i odchodzących" (bez hałasu / zgiełku / spraw pilnych). Trzeba przerwać na krótko swoje działania, by uznać własne ograniczenia i zależność od Tego, który posłał, np. do rodziny, do pracy, na uczelnię itd. Trzeba odejść na bok, by z pewnej perspektyw popatrzeć na to, co mówimy, co robimy. A to, co robimy jest zależne nie od nas, ale od woli Bożej. Nabrać więc dystansu do siebie - do spraw - do czasu: nawet na posiłek nie mieli czasu! Odpoczynek i dystans.

III. Nie zapomnieć o tym, co najważniejsze: głosić Dobrą Nowinę! Jezus widzi tłum zagubiony, jak "owce, które nie mają pasterza". To częsty motyw Biblii. Ten obraz nawiązuje do zapowiedzi Jezusa na drodze z Wieczernika do ogrodu Getsemani o uderzeniu w pasterza i rozproszeniu się owiec (por. Mk 14, 27). "Ewangelista przedstawia Jego nauczanie jako środek zdolny zaradzić porzuceniu ludzi, jako działanie, które ma spowodować zmianę  w ich osamotnieniu" (NKB NT II/1). Potrzebujemy niedzielnego nauczania, by się nie pogubić wobec tego, co słyszymy w mass mediach, co głosi tzw. "poprawność polityczna".

Trzy są zatem istotne elementy każdej niedzieli: eucharystia (zebrać się u Jezusa), odpoczynek (dystans do spraw codziennych) oraz nauczanie o modlitwie Jezusa i Kościoła.

Musimy zadać sobie kilka pytań:

• Po co przychodzę w niedzielę do kościoła: z obowiązku, przyzwyczajenia czy z potrzeby serca?
• Czy przychodzę opowiedzieć Jezusowi o całym minionym tygodniu? Czy potrafię opowiedzieć swoją wiarę?
• Jak odpoczywam? Czy potrafię nabrać dystansu do spraw codziennych, odejść na bok - choć na trochę, na parę dni?
• Odpoczywam czynnie, w ruchu (wyjeżdżając zagranicę) lub biernie (czytając np. dobrą książkę)?

MÓDL SIĘ!

Chwalimy Cię, Ojcze, wraz ze wszystkimi stworzeniami,
które wyszły spod Twojej wszechmocnej ręki.
Twoje są i pełne są Twojej obecności
i Twojej czułości.
Pochwalony bądź, Panie!

(...) Rozbudź nasze uwielbienie i wdzięczność
za każdą istotę, którą stworzyłeś.
Obdarz nas łaską poczucia się wewnętrznie zjednoczonymi
ze wszystkim, co istnieje.
Boże miłości, ukaż nam nasze miejsc e tym świecie
jako narzędzi Twojej miłości
dla wszystkich istot ziemi,
bo żadna z nich nie jest przez Ciebie zapomniana.
Oświeć posiadających władzę i pieniądze,
aby nie popadali w grzech obojętności,
aby miłowali dobro wspólne, wspierali słabych
i opiekowali się światem, w którym żyjemy.

Ubodzy i ziemia wołają:
Panie, obejmij nas swą mocą i światłem,
abyśmy chronili wszelkie życie,
przygotowali lepszą przyszłość,
aby nadeszło Twoje Królestwo  
sprawiedliwości, pokoju, miłości i piękna.
Pochwalony bądź, Panie!
Amen.


ŻYJ SŁOWEM!

Na czas wakacji sięgnij po dobrą książkę, np. powieść inspirowaną tekstem Pisma Świętego. Podziel się swoim omówieniem, recenzją czy opinią na jej temat z innymi; opowiedz o niej znajomym, bliskim z rodziny (zob. warto przeczytać).

ks. Jan Kochel