XXIII Niedziela zwykła - 6.09.2015

2015-09-02

Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: Effatha, to znaczy: Otwórz się! Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić. /Jezus/ przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. I pełni zdumienia mówili: Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę.

ROZWAŻ!

Wiara rodzi się z tego, co się słyszy… Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam piękną historię uzdrowienia głuchoniemego. Opisane wydarzenie rozegrało się w krainie pogańskiej. Z tego też powodu trudno określić, czy człowiek głuchoniemy, którego przyprowadzono do Jezusa, był Żydem, czy też poganinem.

Osoby, które przyprowadziły do Chrystusa głuchoniemego człowieka poprosiły, by Jezus go dotknął. Być może ludzie ci byli świadkami wcześniejszych cudów, jakie zdziałał Chrystus, skoro wiedzieli, o co poprosić. Jezus bowiem często kładł ręce na chorych.

Jednak w tym przypadku Chrystus nie nałożył rąk na głuchoniemego. Wziął go na bok, by uzmysłowić zebranym, że tu nie chodzi o jakieś szumne widowisko, show, teatrzyk, czy też magiczne obrzędy. Z wiadomych powodów Jezus nie przemówił do chorego. Poprzez znaki chciał uzmysłowić głuchoniememu powagę chwili. Chrystus włożył palce w jego uszy, a śliną dotknął języka chorego człowieka (starożytni wierzyli, że ślina ma właściwości uzdrawiające).

Następnie Jezus spojrzał w niebo (gest ten symbolizował zanoszoną modlitwę) i wyrzekł aramejskie słowo Effatha, to znaczy Otwórz się. Najprawdopodobniej było to oryginalne słowo, jakie wyrzekł Chrystus. Wówczas dokonał się cud – głuchoniemy odzyskał słuch i mógł prawidłowo mówić.

Jezus nakazał dyskrecję świadkom tego cudownego wydarzenia. Ci jednak nie potrafili dochować sekretu i gorliwie rozgłaszali to, co wydarzyło się na ich oczach. Mówiono wszem i wobec: Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę.

Uzdrowienie głuchoniemego miało uzmysłowić ludziom, że mają patrzeć nie tylko na czyny Jezusa, lecz również powinni słuchać Jego słów. Dzisiejsza Ewangelia jest również lekcją dla nas, byśmy nie tylko patrzyli na gesty kapłana podczas Eucharystii, lecz byśmy także uważnie słuchali wypowiadanych modlitw oraz czytań mszalnych.

Duchu Święty, który oświecasz moje serce i mój umysł, dodaj mi ochoty i zdolności, aby nauka zawarta w Twoim Słowie, była dla mnie pożyteczna w życiu doczesnym i wiecznym. Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Amen.

ŻYJ SŁOWEM!

Tak często uciekają nam myśli podczas Eucharystii, gdy odczytywane są czytania mszalne. Wychodzimy z kościoła i zastanawiamy się, o czym była dzisiejsza Ewangelia. Niech zatem owocem tej medytacji będzie to, że podczas Liturgii Słowa będziemy zamieniać się w słuch i po każdym czytaniu, psalmie oraz Ewangelii przypomnimy sobie jedno usłyszane zdanie (lub przynajmniej jedno słowo), na które zwróciliśmy uwagę lub które utkwiło nam w pamięci.