Rozważania niedzielne: Rok B
IV Niedziela Zwykła - 29.01.2012
2012-01-27
Nowa nauka z mocą. Kiedy Jezus Chrystus rozpoczynał swoją misję głoszenia Dobrej Nowiny, wówczas Jego słuchacze byli zdumieni nauką, którą głosił, a nawet, jak mieszkańcy Kafarnaum, byli nią zauroczeni. Jednak największym atutem Słów Jezusa Chrystusa była ich moc
CZYTAJ!
Mk 1,21-28
W mieście Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką; uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: „Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży”. Lecz Jezus rozkazał mu surowo: „Milcz i wyjdź z niego”. Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: „Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są mu posłuszne”. I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.
ROZWAŻ!
Ewangelia stanowi zawsze fundament dzieła ewangelizacji, do którego jest powołany cały Kościół. Ewangelia jest zawsze aktualnym Słowem Boga, z którym Bóg wychodzi do człowiekowi, pragnąc, aby zostało z wiarą przyjęte. Tak oto Kościół na przestrzeni swoich dziejów realizuje misję głoszenia Słowa Bożego zleconą mu przez Jezusa Chrystusa w słowach: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem” (Mt 28,19-20). Kościół nie ma innego ważniejszego zadania ponad głoszenie Słowa Bożego dla zbawienia każdego człowieka. Kościół ze swej natury musi głosić Ewangelię.
Misja głoszenia Słowa Bożego nigdy nie była łatwa i nigdy taką nie będzie. Słowo Boga jest piękne, a nawet zdumiewające, ale jest także trudne i wymagające. To sprawia, że nie zawsze jest przyjęte z wiarą, a bywa, że jest odrzucane. Jednak przedziwnie moc Słowa Bożego objawiała się w najtrudniejszych czasach. To okresem największego wzrostu Kościoła, były czasy prześladowań, kiedy słaby człowiek doświadczał mocy i potęgi Słowa Bożego. Dla męczenników i prześladowanych Słowo Boga było i jest oparciem oraz nadzieją przyszłości.
Nowa ewangelizacja
Współczesna doba Kościoła wymaga „nowej ewangelizacji”, jak wielokrotnie mówił Sługa Boży Jan Paweł II. Dlatego też papież Benedykt XVI zwołał XIII Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów na temat „Nowa Ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej”, które odbędzie się od 7 do 28 października br.
Jaki jest sens ogłoszenia Synodu Biskupów poświęcony „nowej ewangelizacji”?
Kościół zdaje sobie dziś sprawę z tego, że wielu naszych braci i sióstr w wierze, którzy kiedyś usłyszeli Ewangelię i uwierzyło w Jezusa Chrystusa, dziś od Niego się oddalili.Dobra Nowina była ciągle głoszona, ale nie na tyle, aby została przyjęta i przemieniała osobiste życie człowieka, jego rodziny i całych społeczności.
Dlatego w kontekście danego nam dziś Słowa Bożego w którym znajdujemy prawdę o „mocy nowej nauki” Jezusa Chrystusa i wobec decyzji Ojca Świętego Benedykta XVI o zwołaniu Synodu Biskupów poświęconego „nowej ewangelizacji”, trzeba sobie postawić pytanie – na czym ma polegać owa „nowa ewangelizacja”?
Błogosławiony Jan Paweł II mówił, że w „nowej ewangelizacji” chodzi o nowy rozmach w sposobie i metodach głoszenia Słowa Bożego, o nowy zapał wszystkich, którzy są powołani do głoszenia Słowa Bożego. Nowa ewangelizacja „dziś” nie może być powtórką ewangelizacji z „wczoraj”, ale musi zakładać odwagę próbowania nowych dróg jej głoszenia w obliczu nowych okoliczności wobec których staje dziś Kościół.
Nasz udział w nowej ewangelizacji
Zadanie prowadzenia przez Kościół „nowej ewangelizacji” nie zwalnia nas z osobistej odpowiedzialności za nasz udział w tym dziele.
Otrzymany w niedzielnych czytaniach dar Słowa Bożego stanowi zaproszenie dla naszej osobistej refleksji nad sposobem naszego przyjmowania Słowa Bożego.
- Ile w nas jest z entuzjazmu mieszkańców Kafarnaum słuchających Słowa Bożego?
- Czy sami wierzymy w moc Słowa Bożego?
- Czy pamiętamy te momenty w których sami zostaliśmy mocno poruszeni Słowem Boga?
- Która dziedzina mojego życia potrzebuje ponownego uderzenia mocą Słowa Bożego?
- Jak jest oblicze naszej odwagi w głoszeniu Słowa Bożego?
MÓDL SIĘ!
Uwielbiajmy Boga w Jego Słowie pełnym mocy.
Słowo Twe, Panie, trwa na wieki,
niezmienne jak niebiosa.
Wierność Twoja [trwa] z pokolenia na pokolenie;
umocniłeś ziemię, i trwa.
Wszystko trwa do dziś według Twoich wyroków,
bo wszystkie rzeczy Ci służą.
Gdyby Twoje Prawo nie było moją rozkoszą,
byłbym już zginął w mej nędzy.
Nie zapomnę na wieki Twoich postanowień,
bo przez nie dałeś mi życie.
Należę do Ciebie - wybaw mię,
bo badam Twe postanowienia.
Czyhają na mnie grzesznicy, żeby mnie zgubić;
ja przestrzegam Twoich napomnień.
Zobaczyłem, że wszelka doskonałość ma granice:
Twoje przykazanie sięga bardzo daleko.
Jakże miłuję Prawo Twoje:
przez cały dzień nad nim rozmyślam.
Twoje przykazanie uczyniło mnie mędrszym od moich wrogów,
bo jest ono moim na wieki.
Jestem roztropniejszy od wszystkich, którzy mnie uczą,
bo rozmyślam o Twoich napomnieniach.
Jestem roztropniejszy od starców,
bo zachowuję Twoje postanowienia.
Powstrzymuję nogi od wszelkiej złej ścieżki,
aby słów Twoich przestrzegać.
Nie odstępuję od Twoich wyroków,
albowiem Ty mnie pouczasz.
Jak słodka jest dla mego podniebienia Twoja mowa:
ponad miód dla ust moich.
Z Twoich przykazań czerpię roztropność,
dlatego nienawidzę
wszelkiej ścieżki nieprawej.
Twoje słowo jest lampą dla moich stóp
i światłem na mojej ścieżce.
Przysiągłem i postanawiam
przestrzegać Twoich sprawiedliwych wyroków.
Panie, jestem bardzo udręczony,
zachowaj mnie przy życiu według Twego słowa.
Przyjmij, o Panie, ofiary ust moich
i naucz mię Twoich wyroków.
Moje życie jest w ciągłym niebezpieczeństwie,
lecz Prawa Twego nie zapominam.
Występni zastawili na mnie sidła,
lecz nie zboczyłem od Twoich postanowień.
Napomnienia Twoje są moim dziedzictwem na wieki,
bo są radością mojego serca.
Serce swoje nakłaniam,
by wypełniać Twoje ustawy
na wieki, na zawsze.
niezmienne jak niebiosa.
Wierność Twoja [trwa] z pokolenia na pokolenie;
umocniłeś ziemię, i trwa.
Wszystko trwa do dziś według Twoich wyroków,
bo wszystkie rzeczy Ci służą.
Gdyby Twoje Prawo nie było moją rozkoszą,
byłbym już zginął w mej nędzy.
Nie zapomnę na wieki Twoich postanowień,
bo przez nie dałeś mi życie.
Należę do Ciebie - wybaw mię,
bo badam Twe postanowienia.
Czyhają na mnie grzesznicy, żeby mnie zgubić;
ja przestrzegam Twoich napomnień.
Zobaczyłem, że wszelka doskonałość ma granice:
Twoje przykazanie sięga bardzo daleko.
Jakże miłuję Prawo Twoje:
przez cały dzień nad nim rozmyślam.
Twoje przykazanie uczyniło mnie mędrszym od moich wrogów,
bo jest ono moim na wieki.
Jestem roztropniejszy od wszystkich, którzy mnie uczą,
bo rozmyślam o Twoich napomnieniach.
Jestem roztropniejszy od starców,
bo zachowuję Twoje postanowienia.
Powstrzymuję nogi od wszelkiej złej ścieżki,
aby słów Twoich przestrzegać.
Nie odstępuję od Twoich wyroków,
albowiem Ty mnie pouczasz.
Jak słodka jest dla mego podniebienia Twoja mowa:
ponad miód dla ust moich.
Z Twoich przykazań czerpię roztropność,
dlatego nienawidzę
wszelkiej ścieżki nieprawej.
Twoje słowo jest lampą dla moich stóp
i światłem na mojej ścieżce.
Przysiągłem i postanawiam
przestrzegać Twoich sprawiedliwych wyroków.
Panie, jestem bardzo udręczony,
zachowaj mnie przy życiu według Twego słowa.
Przyjmij, o Panie, ofiary ust moich
i naucz mię Twoich wyroków.
Moje życie jest w ciągłym niebezpieczeństwie,
lecz Prawa Twego nie zapominam.
Występni zastawili na mnie sidła,
lecz nie zboczyłem od Twoich postanowień.
Napomnienia Twoje są moim dziedzictwem na wieki,
bo są radością mojego serca.
Serce swoje nakłaniam,
by wypełniać Twoje ustawy
na wieki, na zawsze.
(Ps 119, 89-112)
ŻYJ SŁOWEM!
Zechciej poświęcić chwilę czasu na osobistą lekturę posynodalnej adhortacji apostolskiej Benedykta XVI „Verbum Domini” poświęconej Słowu Bożemu w życiu i misji Kościoła.
