II Niedziela Wielkanocna - 3.04.2016

2016-03-31

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: Widzieliśmy Pana! Ale on rzekł do nich: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz /domu/ i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: Pokój wam! Następnie rzekł do Tomasza: Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż /ją/ do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym. Tomasz Mu odpowiedział: Pan mój i Bóg mój! Powiedział mu Jezus: Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.

Przykre doświadczenia z przeszłości powodują, że się zamykamy. Czasem bywa to reakcja obronna, która pozwala nam przeżyć (jak w przypadku apostołów drżących o swoje życie). W takim stanie ducha i duszy trudno sobie jednak wyobrazić skuteczne działanie, a nawet poprawne funkcjonowanie.

Apostołowie z pewnością byli przerażeni tym, co się stało z ich Mistrzem, więc postanowili się odciąć od rzeczywistości, która ich przerażała i przytłaczała. I wtedy właśnie zjawił się zmartwychwstały Jezus, który – zanim jeszcze tchnął na nich Ducha Świętego – przyniósł dwa bardzo ważne dary.

Pierwszy z nich to pokój. Odsunięcie lęku, obaw i stresu. Z pewnością dla apostołów były uwolnieniem serca od paraliżującego ich brzemienia.

Drugi dar to pewność, że ich Mistrz przez krzyż przeszedł do zmartwychwstania, że świadomie podjął mękę, aby zwyciężyć szatana i grzech. Pokój i pewność stworzyły przestrzeń w sercu i umyśle apostołów, którą wypełnił dar Ducha Świętego.

Każdy z nas może zapytać samego siebie ile ma takich zatrzaśniętych drzwi. Może przyjrzeć się swoim obawom, lękom i niepokojom, które paraliżują normalne działanie i funkcjonowanie. Źródłem tego zatrzaśnięcia mogą być obawy przed przyszłością, przed działaniem, zaangażowaniem czy oceną ze strony środowiska. Na szczęście zmartwychwstały Jezus przychodzi do nas mimo drzwi zamkniętych. Mimo naszych ograniczeń. Mimo lęków i niepewności. Staje w środku naszego serca i rozsiewa w nim pokój. Pokazuje swoje rany i dodaje nam pewności siebie.

Tajemnica zmartwychwstania jest nierozerwalnie złączona z tajemnicą objawiania się. Jezus nie tylko obiektywnie zmartwychwstał dla całego świata, ale subiektywnie pokazuje się dla ludzkiego serca. Chodzi więc nie tylko o to, że umysłem uznajemy fakt zmartwychwstania, ale że równocześnie sercem przyjmujemy doświadczenie Jego obecności. On nigdy nie przychodzi z pustymi rękami. Bardzo przyda się każdemu z nas przynoszone przez Niego pokój i pewność.

Jezu zmartwychwstały, który otworzyłeś nawet bramy piekieł. Chcę, abyś otwierał coraz bardziej moje serce. Zapraszam Cię we wszystkie te obszary, w których poprzez przykre doświadczenia z przeszłości pozatrzaskiwałem drzwi i okna i stałem się zalękniony i niepewny. Przyjdź pomimo tego zamknięcia i wypełnij każdą przestrzeń mojej duszy swoim pokojem. Daj mi też pewność, która pozwoli na mocy Twego zmartwychwstania budować nadzieję i przyszłość.

W czasie wieczornej modlitwy postaraj się przyjrzeć swoim zamknięciom. Spróbuj nazwać rzeczywistości, które wywołują w tobie lęk, niepokój i obawę. Pamiętaj, że jest przy tobie Jezus zmartwychwstały, wobec którego szczerze możesz przyznać, że te drzwi zostały zatrzaśnięte z obawy przed:

1 …………………….

2 …………………….

3 …………………….

4 …………………….

[Wypisz te rzeczywistości i powierz je Jezusowi].