Wyszukiwarka:
Rozważania niedzielne: Rok C

IX Niedziela zwykła - 29.05.2016

2016-05-27

News
Istotą dzisiejszej Ewangelii jest pytanie: na ile ja sam żyję wiarą w Jezusa, która w praktyce przeradza się w miłość, bo jeśliby ktoś mówił: "Miłuję Boga", a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi (1 J 4, 20)?


CZYTAJ!

Łk 7, 1-10

Gdy Jezus dokończył swoich mów do ludu, który się przysłuchiwał, wszedł do Kafarnaum. Sługa pewnego setnika, szczególnie przez niego ceniony, chorował i bliski był śmierci. Skoro setnik posłyszał o Jezusie, wysłał do Niego starszyznę żydowską z prośbą, żeby przyszedł i uzdrowił mu sługę. Ci zjawili się u Jezusa i prosili Go usilnie: „Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył, mówili, kocha bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę”. Jezus przeto wybrał się z nimi. A gdy był już niedaleko domu, setnik wysłał do Niego przyjaciół z prośbą: „Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój. I dlatego ja sam nie uważałem się za godnego przyjść do Ciebie. Lecz powiedz słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: »Idź« – a idzie; drugiemu: »Chodź« – a przychodzi; a mojemu słudze: »Zrób to« – a robi”. Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się i zwracając się do tłumu, który szedł za Nim, rzekł: „Powiadam wam: Tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu”. A gdy wysłani wrócili do domu, zastali sługę zdrowego.


ROZWAŻ!

Cudzoziemcy w oczach wielu Izraelitów postrzegani byli jako zagrożenie dla wiary, istnienia i tożsamości ich narodu. W czasach Jezusa owe niebezpieczeństwo upatrywali oni przede wszystkim w Rzymianach, okupujących ich od 63 r. przed Chrystusem.

Św. Łukasz przedstawia dziś historię jednego z nich – setnika – dowódcę najmniejszej taktycznej jednostki legionu zwanej centurią, liczącą ok. 100 piechurów. Mimo, że nieznany jest Ewangelii z imienia, w opisanym wydarzeniu odznacza się pewną właściwością, niepasującą powszechnie do współczesnych mu rodaków – tj. podziw i szacunek jaki budził w środowisku w którym żył i pracował.

Według Ewangelii setnik posłał do Jezusa starszyznę żydowską z prośbą, aby przybył do jego domu i uzdrowił umierającego sługę. Starszyzna, przekazując prośbę, sama od siebie, dodatkowo, motywuje i argumentuje Jezusowi racje przemawiające za spełnieniem prośby: kocha bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę. Słowa te zdradzają, że był osobą poważaną przez środowisko żydowskie. W tym miejscu można by jednak zarzucić, że budowa synagogi była jedynie elementem taktyki setnika, mającego na celu przypodobać się zniewolonemu społeczeństwu.

Tymczasem inne fakty wskazują, że szacunek jakim setnik był obdarzany wynikał z jego służby wobec ludu, nad którym sprawował władzę. Jako oficer, mając pod sobą stu żołnierzy, mogąc w nich przebierać do woli – ceni każdego z nich – co przejawia się w jego trosce o jednego ze sług.

Ponadto, prosząc Jezusa - „miejscowego uzdrowiciela” - o pomoc, wystawiał swoją reputację na pośmiewisko. Jako Rzymianin nie powinien szukać ratunku u wroga, nie powinien również zwracać się do żydowskiego nauczyciela, bo każda taka postać w okupowanym państwie stanowiła zagrożenie fanatyzmu religijnego przeciw władzy rzymskiej.

Setnik, oprócz Żydów, których mile zaskoczył budując dla nich synagogę oraz sługę, którym się tak opiekował, zaskakuje dzisiaj samego Jezusa. Pan słysząc przekazane przez jego przyjaciół słowa: Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój. I dlatego ja sam nie uważałem się za godnego przyjść do Ciebie. Lecz powiedz słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony… zdumiewa poziomem swojej wiary, której z trudem Jezus szukał pośród Izraelitów oczekujących Mesjasza.

Setnik jest przykładem człowieka wierzącego, którego wiara w moc Jezusa objawia się nie tylko w jego słowach, ale i czynach – co do chorego sługi czy żydowskiej społeczności. Jego historia pokazuje zasadę: „jeśli wierzysz, twoja wiara odbija się w życiu codziennym, jest dostrzegalna na różnych poziomach przez miłość i szacunek wobec innych”.

Człowiek wierzący zadziwia swoim postępowaniem, stylem życia, prostotą, szczerością, każdym, nawet najprostszym uczynkiem.

Warto zapytać:
  • Jak moja wiara wyraża się na zewnątrz w codzienności?
    I nie chodzi tu jedynie o pójście do kościoła czy poranną modlitwę.
  • Jak bardzo przejawia się ona w relacji do członków rodziny, sąsiadów, znajomych z pracy?
  • Na ile zadziwiam innych swoich dobrym postępowaniem? Jeśli wcale bądź mało – dlaczego tylko tyle?


MÓDL SIĘ!

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie,

mówię do Pana: "Tyś jest Panem moim, poza Tobą nie ma dla mnie dobra".

Wzbudził On we mnie miłość przedziwną

do świętych, którzy mieszkają na Jego ziemi.

A wszyscy, którzy idą za obcymi bogami,

pomnażają swoje udręki.

Nie będę wylewał krwi w ofiarach dla nich,

nie wymówią ich imion moje wargi.

Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,

to On mój los zabezpiecza.

Sznur mierniczy szczodrze mi dział wyznaczył,

jak miłe jest dla mnie dziedzictwo moje!

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,

bo serce napomina mnie nawet nocą.

Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,

On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,

a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,

Bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz

i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz, pełnię radości przy Tobie

i wieczne szczęście po Twojej prawicy.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,

jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

Ps 16


ŻYJ SŁOWEM!

Na modlitwie poszukaj z Jezusem, co najpilniej powinieneś dobrego zrobić w środowisku, w którym na co dzień żyjesz.

Przemysław Kielich

Pozostałe tematy
Aktualności

Życzenia - Wielkanoc 2024

Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa! (Exultet)

Z okazji świąt Zmartwychwstania Pańskiego życzymy nadziei, by jej blask oświecał każdy dzień; miłości, by wypełniała wszelki mrok serca oraz wiary w pełne radości spotkanie Zmartwychwstałego Króla wieków. Redakcja ssb24.pl

więcej

Jak dobrze przeżyć W. Post?

WIELKI POST jest czasem walki duchowej i sztuki rozeznawania. Służą temu klasyczne formy pobożności: post, jałmużna, modlitwa..., droga krzyżowa, gorzkie żale, nawiedzanie kościołów stacyjnych, kazania pasyjne. Zapraszamy też do udziału w serii katechez o bałwochwalstwie; zob. katechezy.

więcej
zobacz wszystkie

Liczba wizyt: 13786936

Tweety na temat @Ssb24pl Menu
Menu