Uroczystość św. Wojciecha, Biskupa i Męczennika – 24.04.2017
2017-04-24
Męczennik – świadek – misjonarz. Odwrotna kolejność określeń, które można odnieść do osoby św. Wojciecha wydawałaby się bardziej właściwa, a więc misjonarz – świadek – męczennik. Taki układ zakłada pewien porządek chronologiczny i wyznacza kolejne etapy życia św. Wojciecha. Jednak nikt tak nie świadczy o Jezusie Chrystusie i nikt nie jest tak silnym świadkiem Jezusa Chrystusa, jak ten, kto za Niego oddał swoje życie. W czasach powrotu do prześladowań chrześcijan ta prawda dociera do całego Kościoła ze zdwojoną siłą.
J 12, 24-26
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec”.
Rozważanie Słowa Bożego w uroczystość św. Wojciecha sprzed roku było poprowadzone w nurcie trzech wymienionych słów: misjonarz – świadek – męczennik. Jednak bolesne doświadczenie Kościoła z kilku minionych lata, a nawet ostatnich tygodni, jakimi są prześladowania chrześcijan w krajach muzułmańskich, sprawiają, że trzeba nam spojrzeć na postać św. Wojciecha, pierwszego patrona Polski w kontekście odwróconego porządku tych słów jako na męczennika – świadka – misjonarza.
Dlaczego?
Świadectwo przypieczętowane oddaniem życia jest autentyczne od początku do końca, dlatego przemawia ono mocniej niż same słowa. Męczennika, Bożego człowieka, misjonarza można pozbawić życia, ale nie można takiemu świadkowi „zamknąć ust” i przemawiać do nowych pokoleń Dzieci Boga. Takie świadectwo jest najbardziej przemawiające i trafiające. Dzieje się tak dlatego, że jest spójne i czytelne, że nie ma w nim cienia wątpliwości. Tak oto rodzi się kolejne pytanie – czy ktoś inni niż świadek, który jest zdolny do ofiary z życia, może być bardziej skutecznym misjonarzem? Wczytajmy się szczególnie w słowa: „Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne” (J 12, 25).
Misjonarz to „człowiek Słowa”, krzewiciel miłości do Ewangelii i Jej siewca. Misjonarz to apostoł miłości i nosiciel nadziei. Jednak misjonarz to także kapłan zdolny do ofiary i poświęcenia, zdolny nawet do ofiary z życia. Misjonarz to wreszcie orędownik i rzecznik ludu stojący pomiędzy Bogiem a ludem. Zatem i w tym momencie rodzi się pytanie – czy ktoś inny niż męczennik i świadek może być lepszym misjonarzem? Wczytajmy się szczególnie w słowa: „Kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec” (J 12, 26).
Misja i świadectwo św. Wojciecha nie zakończyły się wraz z jego męczeńską śmiercią. Ona stała się początkiem jego nowego i silniejszego świadectwa oraz nowej i pełniejszej misji. Misja św. Wojciecha trwa nadal wobec naszego narodu, ale także wobec Kościoła i współczesnej Europy.
Postawione wcześniej pytania powinny nas poprowadzić do kolejnych prostych pytań, ale ważnych w momencie naszej refleksji nad naszą zdolnością do poświęcenia, nad naszym świadectwem oraz nad naszą misją.
Wszechmogący Wieczny Boże, uciekając się pod opiekę św. Wojciecha,
który za życia swego był narodowi naszemu przykładem wiary i przyjacielem,
a teraz przed Obliczem Twego Majestatu jest naszym Orędownikiem,
błagamy Cię, wysłuchaj łaskawie modlitwy,
którą do Ciebie przez wstawiennictwo Świętego Męczennika zanosi wierny lud Twój.
Ty zaś, Matko Boża, Królowo Polski i Wniebowzięta Patronko świętego Kościoła Gnieźnieńskiego,
okaż nam dobrotliwość Swego Niepokalanego Serca.
Św. Wojciechu, któryś w zaraniu narodu naszego utwierdzał go w wierze,
uproś nam umiłowanie Prawdy Przedwiecznej.
Św. Wojciechu, któryś w duszę polską wszczepił cześć i miłość ku Bogarodzicy Dziewicy,
wyproś nam Jej przemożną opiekę.
Św. Wojciechu, prawa Bożego głosicielu nieugięty,
wyproś kapłanom polskim ducha żarliwości i apostolstwa.
Św. Wojciechu, darem rady osobliwie obdarzony, któryś utwierdzał królów w wierze świętej,
wyproś rządcom Rzeczypospolitej zrozumienie Twej woli i światło w rządach.
Św. Wojciechu, któryś życie oddał za wiarę świętą,
wyproś nam stałość i męstwo w wyznawaniu Chrystusa życiem całym.
Św. Wojciechu, któryś czuwał nad narodem naszym w dniach chwały i upadku,
wyproś nam trwałą wierność Kościołowi świętemu.
Św. Wojciechu, którego wstawiennictwu zawdzięczamy odzyskanie wolności,
wyproś Ojczyźnie naszej ducha jedności i zgody.
Niech Cię wielbi, Panie Boże nasz, lud polski przy grobie Świętego Męczennika,
by Jego krew ofiarna wyjednywała narodowi dalsze Twe łaski i opiekę.
Przez zasługi św. Wojciecha, udziel nam, Boże, grzechów odpuszczenia.
Przez zasługi św. Wojciecha, naucz nas, Boże,
odradzać się przez łaskę świętych sakramentów, żyć w pobożności i trwać w miłości Twojej.
Przez zasługi św. Wojciecha,
spraw, Boże, aby Polska życiem chrześcijańskim chwałę Ci oddawała.
Przez zasługi św. Wojciecha, spraw, Boże,
aby naród polski swych świętych posłannictw dopełnił.
Przez zasługi św. Wojciecha,
spraw, Boże, abyśmy wszyscy po cnotliwym życiu rajskiego wesela dostąpić mogli.
Amen.
