VI Niedziela Wielkanocna - 21.05.2017

2017-05-18

J 14, 15–21

1. miłość do Jezusa;

2. zachowywanie przykazań;

3. przyjęcie Ducha Świętego;

4. pełniejsze objawienie o Jezusie.

Są to niejako odcinki duchowego wzrostu.

Przyjrzyjmy się tym trzem przejściom, o których mówi Chrystus.

Po pierwsze, kto kocha, ten słucha. Zakochani wiedzą o tym doskonale i wysłuchiwanie głosu wybranki nie stanowi żadnego kłopotu. Wprost przeciwnie, wnętrze dąży do poznawania i realizowania woli ukochanej osoby. Miłość do Mistrza nie jest pustym frazesem, ani pochopną deklaracją. Wyraża się w posłuszeństwie jego wskazaniom, chęci czynienia tego, co jest Jego wolą, tak, by wykonać Jego dzieło.

Drugi proces stanowi rodzaj ciągłego poszerzania możliwości. Można go porównać do ćwiczeń podnoszących sprawność i wytrzymałość organizmu. Każde kolejny trening, uzdalnia do osiągnięcia kolejnego rekordu. Tak właśnie dzieje się z człowiekiem poszerzającym swe duchowe możliwości poprzez codzienne realizowanie woli Bożej. Takie nastawienie nastraja serce do przyjęcia Pełni. Daru zmieniającego osierocone i bezradne serce w źródło mocy i świętości. Dzieje się to poprzez wlewającego się w nie Ducha Bożego. Nie może otrzymać Go ktoś nieposłuszny i zbuntowany. Pokora i współdziałanie z Bożym planem są kluczem do otwarcia naszego wnętrza na tę rzekę łaski.

W końcu trzecie działanie porównać można do rozświetlanego stopniowo osiedla. Każda nowo zapalony punkt ujawnia kolejną zakrytą dotąd przez ciemności przestrzeń. Kiedy Duch Boży rozpala nas i oświeca, lepiej rozumiemy kim rzeczywiście jest Jezus z Nazaretu. Nie jest to jedynie poznanie intelektualne, ale duchowe objawienie łączące najgłębsze pokłady ludzkiego serca z głębią Bóstwa. Pełniej poznajemy Jezusową misję i tożsamość, ponieważ stajemy się cząstką tej tworzonej przez Boga historii. Bardziej świadomie przeżywamy obecność Chrystusa we własnym sercu.

Kolejne przestrzenie rozświetlają nam Jego działanie, miłość i troskę o nas samych – miejsce, w którym się osiedlił.

Jezu, prawdziwy Mistrzu, proszę zaszczepiaj w moim sercu realizm i prawdziwie duchowe procesy. Nie pozwól bym ślizgał się po powierzchni sensu i życiowego celu. Chroń przed rutyną i bylejakością. Poślij mi swego Ducha, by to on objawiał mi prawdę o Tobie.

Naucz się na pamięć jednego z nakazów swojego Mistrza, np. „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata»” (Mt 28, 19-20).