XIV Niedziela zwykła – 09.07.2017

2017-07-06

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

W dzisiejszym rozważaniu skupimy uwagę na trzech aspektach: a) Jezusowej modlitwie: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi…, b) "zakrywaniu" i "objawianiu" tych rzeczy oraz c) zaproszeniu Jezusa: Przyjdzie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię.

Bardzo często wraca do mnie to Jezusowe wołanie: Wysławiam Cię, Ojcze…! Jezus wyznaje głośno swoją miłość (więź) z Bogiem Ojcem. Jest to wyraz Jego uwielbienia i dziękczynienia Ojca w Duchu Świętym. Jako katolicy, posiadamy modlitwę, która jest największym uwielbieniem i dziękczynienia wobec Boga. To Eucharystia (zob. witraż o. Marco Rupnika). Jezus daje nam przykład tego, że uwielbienie w naszym życiu nie powinno być ograniczone tylko do Eucharystii, choć jest ona źródłem i szczytem wszystkich modlitw. Często modlimy się do Boga prosząc albo przepraszając, a nawet wynagradzając za swoje słabości. Jak często uwielbiamy czy dziękujemy? Czy w ogóle wysławiam Ojca, jak robił to Jezus? Takie uwielbienie jest po prostu zachwytem nad tym, że Bóg jest Bogiem. Nie uwielbiam Boga za to, że zrobił coś dla mnie, lecz uwielbiam Boga w tym, jaki On jest, w Jego zbawczych dziełach.

„Te rzeczy”, o których mówi Jezus to sprawy królestwa Bożego. Ono jest już pośród nas. Królestwo Boże zaczyna się już tu i teraz w moim życiu ziemskim. Królestwem niebieskim są obietnice spełniające się w Jezusie, a przede wszystkim zbawienie dokonane przez Chrystusa. "Zakrywanie" przed mądrymi i "objawienie" ludziom prostego serca nie zależy od chcenia i niechcenia Boga. To Bóg powołuje każdego człowieka do istnienia, żeby obdarzać go miłością. Tutaj chodzi o postawę serca człowieka. Wśród uczniów Jezusa najwięcej było ludzi prostych, np. Piotr i Andrzej, którzy byli rybakami. Im było łatwiej przyjąć naukę Jezusa, przeciwnie uczonym w Piśmie i faryzeuszom. Chrześcijaństwo nie jest zbiorem wiadomości o Bogu, ale jest znajomością Chrystusa, życiem i zażyłością z Nim. W relacji z Bogiem potrzeba prostego serca, ufności – postawy dziecięctwa (por. Mk 10, 13-16). Nie wystarczy posiadać wiedzę, ale przede wszystkim potrzebna jest łaska Boża i nasza otwartość.

Drewniane jarzmo zakładano wołom na kark łączyło zwierzęta w pary, przywiązując do pługa, który miał być przez nie ciągnięty. Dla żydów takim jarzmem stało się Prawo. Faryzeusze nadali Prawu rygorystyczną interpretację, wszystko zostało dokładnie zliczone i przedstawione ludowi do przestrzegania (ponad 600 nakazów i zakazów). Prawo, które miało prowadzić człowieka do spotkania z Bogiem – do więzi (relacji) z Nim, stało się ciężarem nie do uniesienia: Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia, i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą (Mt 23, 4). Jezus mówi, że Jego jarzmo jest lekkie i słodkie, bo to jarzmo miłości. A ono nawet jeśli ma swój ciężar, to jest dla nas możliwe do przyjęcia. Pokrzepić znaczy dosłownie przerwać pracę, by odpocząć. Jezus chce zdjąć z nas jarzmo niezdrowego życia religijnego opartego tylko na zakazach i nakazach. On pragnie nam dać swoje słodkie i lekkie jarzmo miłości, która jest dopasowana dla każdego na miarę naszych zdolności i możliwości.

Zapytaj więc:

• Jak w twoim życiu uwielbiasz Boga i kiedy?
• Jaka jest twoja postawa wobec Boga (otwartość, ufność, wiara)?
• Jak wyrażasz swoją wiarę: czy jest ona dla ciebie słodka i lekka, czy też jest ciężarem nie do uniesienia?

MÓDL SIĘ!

Alleluja.
Chwalcie Boga w Jego świątyni,chwalcie Go na wyniosłym Jego nieboskłonie!
Chwalcie Go za potężne Jego czyny,chwalcie Go za wielką Jego potęgę!
Chwalcie Go dźwiękiem rogu, chwalcie Go na harfie i cytrze!
Chwalcie Go bębnem i tańcem,chwalcie Go na strunach i flecie!
Chwalcie Go na cymbałach dźwięcznych,chwalcie Go na cymbałach brzęczących:
Wszystko, co żyje, niech chwali Pana!Alleluja.

Psalm 150

ŻYJ SŁOWEM!