Rozważania niedzielne: Rok B
XXVIII Niedziela zwykła - 14.10.2018
2018-10-03
Coraz mniej chrześcijan pyta: Jak żyć? Co robić? Komu zawierzyć? A kiedy brak pytań fundamentalnych, to brak też pytań o życie wieczne (niebo, czyściec, piekło)? Wielu szuka odpowiedzi nie tam, gdzie spodziewa się znaleźć. Benedykt XVI trafnie zauważył, że "wszelkie odpowiedzi nie odnoszące się do Boga są za krótkie (niepełne)". Kogo więc zapytamy o sprawy najważniejsze?
Mk 10,17-27
Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł
pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: „Nauczycielu dobry,
co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?”. Jezus mu rzekł: „Czemu nazywasz
Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: «Nie
zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij
swego ojca i matkę»”. On Mu rzekł: „Nauczycielu,
wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości”. Wtedy Jezus spojrzał z miłością
na niego i rzekł mu: „Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i
rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną”.
Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele
posiadłości. Wówczas Jezus spojrzał wokoło i
rzekł do swoich uczniów: „Jak trudno jest bogatym wejść do królestwa Bożego”.
Uczniowie zdumieli się na Jego słowa, lecz Jezus powtórnie rzekł im: „Dzieci,
jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają
ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść
do królestwa Bożego”. A oni tym bardziej się dziwili
i mówili między sobą: „Któż więc może się zbawić?”. Jezus spojrzał na nich i rzekł: „U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u
Boga wszystko jest możliwe”.
ROZWAŻ!
Ewangeliczny "pewien człowiek" jest gorliwy, pobożny i bogaty. Wiernie przestrzega przykazań, wytrwale szuka dobra i z pokorą ("na kolanach") pyta Nauczyciela z Nazaretu: "Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne" (10,17).
Wcześniej faryzeusze pytali Jezusa o różne niuanse prawa Mojżeszowego (10,12; por. Pwt 24,1-3; Mt 19,3-9). Była to czysta kazuistyka, podszyta ironią i przewrotnością. Mistrz nie uchyla się jednak od odpowiedzi. Nauczał tłumy, wyjaśniał zawiłe kwestie gorliwym faryzeuszom, pouczał też uczniów, jak mają postępować z dziećmi (10,13-16). Jezus jest Nauczycielem kompetentnym, cierpliwym i wrażliwym wobec wszystkich.
Osobno poświęca sporo uwagi wybranym uczniom, którzy szukają "więcej" - sensu, szczęścia, dobra. Właśnie temat "dobra" wybija się na pierwszy plan. Młody człowiek nazywa Jezusa "Nauczycielem dobrym (agathos - "[ktoś] dobrego charakteru, łagodny, szlachetny, przyjemny, pożyteczny, prawy, czcigodny"). Dobre są przykazania (Rz 7,12.16), dobra jest nowina-ewangelia (Iz 52,7; Rz 10,15; 1 Tes 3,6), dobre mogą być słowa (Ef 4,29; 2 Tes 2,17) i czyny (1 Tm 5,10; 2 Tm 3,17; Tt 2,5.10) oraz dobre-prawe winno być sumienie (Dz 23,1; 1 Tm 2,18). Dobroć jest owocem Ducha Świętego (Ga 5,22).
Greckie pojęcie "dobra" łączy się z prawdą i pięknem (klasyczna triada). Biblijne pojęcie dobra odwołuje się do stworzenia, które wywodzi się z Bożej "dobroci" ("A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było dobre... bardzo dobre": Rdz 1,4.10.12.18.21.31). Kościół musiał wielokrotnie bronić tej prawdy o dobroci stworzenia (KKK 299). Dobrobyt, zdrowie, praca, bogactwo, radość wspólnego życia i budowania dobra społecznego (dobra doczesne) są dla chrześcijan formami urzeczywistnia się obietnic Boga (dóbr przyszłych - wiecznych; por. Hbr 9,11; 10,1; Jk 1,17). Mistrz z Nazaretu przekonuje, że "dobry" (w znaczeniu doskonały) jest tylko Bóg (10,18; por. Mt 5,45.48; 7,11; 12,35; Rz 2,7.10). ON jest źródłem i celem wszelkiego dobra: "Kto czyni dobro, pochodzi od Boga, a kto czyni zło, nie widział Boga" (3 J 11).
Dobry Nauczyciel egzaminuje ucznia - pyta o rozumienie "dobra": Co jest dobre? Co jest dobre dla niego? Pierwsza odpowiedź jest na ocenę - bardzo dobrą (10,20). Jednak dobremu uczniowi Nauczyciel proponuje kolejne pytanie na ocenę - celującą. Jest to pytanie o dobra wieczne ("Co jest najlepsze?"): "Idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie" (10,21). Na to pytanie Nauczyciel nie otrzymał pozytywnej odpowiedzi - uczeń "odszedł zasmucony" (gr. lypeo - "napełnić smutkiem, spowodować żal, sprawić przykrość"). Czyżby zatem nie zdał egzaminu? Czy nie zrozumiał pytania? Czy wymagania były za wielkie?
W tym momencie stajemy obok pozostałych uczniów, pełni zdumienia i niepewności (10,26). Ile jesteśmy gotowi poświęcić dla życia wiecznego - królestwa niebieskiego (nieba)? Czy to jest ponad nasze możliwości? Uczniowie pytali: "Któż więc może się zbawić (zyskać życie wieczne - niebo)"? (10,26).
Nauczyciel i tego pytania nie pozostawia bez odpowiedzi. Poprzeczka jest wysoko - wymagania są wielkie, ale realne i możliwe. Każdy może osiągnąć ten najwyższy cel, gdy zaufa Bogu - Dawcy wszelkiego dobra (por. Mt 7,11; Jk 1,17).
Papież senior Benedykt XVI, podczas przemówienia w Monachium - 10 września 2006 r., zaapelował do rodziców, nauczycieli i wychowawców: "Drodzy rodzice! Chciałbym was żywo zachęcić, byście pomagali swoim
dzieciom wierzyć, byście towarzyszyli im na drodze przygotowania do I
komunii, i na dalszej drodze, byście towarzyszyli im w drodze do Jezusa i
z Jezusem. Proszę was, chodźcie razem z waszymi dziećmi do kościoła, by
uczestniczyć w niedzielnej Eucharystii! Zobaczycie, że nie jest to czas
stracony, bo to właśnie prawdziwie jednoczy rodzinę, daje jej właściwy
punkt odniesienia (...) Drodzy nauczyciele religii i drodzy wychowawcy! Proszę was z całego
serca, by w szkole było miejsce na poszukiwanie Boga, tego Boga, który w
Jezusie Chrystusie stał się dla nas widzialny. Wiem, że w naszym
pluralistycznym świecie nie jest łatwo wprowadzać w szkole tematykę
wiary. Ale nie wystarczy też, by szkoła dawała dzieciom i młodzieży
tylko wiedzę i umiejętności techniczne, bez kryteriów, które wiedzy i
umiejętnościom nadają kierunek i sens. Zachęcajcie uczniów do stawiania
pytań nie tylko o to czy o tamto — co również jest rzeczą dobrą — ale
przede wszystkim do pytania, «skąd» przychodzimy i jaki jest cel naszego
życia. Pomóżcie im zrozumieć, że wszystkie odpowiedzi, które nie
sięgają aż do Boga, są za krótkie (niepełne)".
- Kogo pytam o to, co dla mnie jest najważniejsze?
- Jak rozumiemy słowa Ewangelii: "Dobry człowiek z dobrego skarbca swojego serca wydobywa dobro, a zły ze złego skarbca wydobywa zło" (Łk 6,45)?
- Co to jest życie wieczne - szczęście niebieskie (por. Rz 2,7.10)?
MÓDL SIĘ!
Nauczycielu jedyny, dobry i prawdziwy, Ty zawsze odpowiadasz na moje pytania. Stawiasz mi wysokie wymagania, napominasz wtedy, kiedy trzeba (Łk 24,25), korygujesz błędy i zaniedbania. Mój Nauczycielu i Panie, szanujesz mnie i masz dla mnie czas; nigdy nie męczysz się, słuchając i odpowiadając, ucząc i towarzysząc mi w drodze; zawsze budzisz nadzieję i wzywasz do pójścia za Tobą. Uczysz mnie przede wszystkim służyć - "umywać nogi" (J 13,13-20). Tylko służąc można prawdziwie nauczać i wychowywać, kochać i wymagać, towarzyszyć i prowadzić, a tym samym osiągać to, co możliwe jest dla Boga. Pozwól mi zatem pozostawać w Twojej "szkole służby", gdyż ona daje szczęście, dobro i pokój serca. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
ŻYJ SŁOWEM!
Pomódl się za swoich rodziców, nauczycieli i wychowawców, podziękuj za ich trud i poświęcenie. Przypomnij sobie ich nazwiska i imiona, wplatając ich dobre słowa i czyny w paciorki różańca.
ks. Jan Kochel
fot. mozaika M.I. Rupnika SJ
