IV Niedziela Wielkanocna - 29.04.2012

2012-04-28

„Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; <najemnik ucieka> dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je [potem] znów odzyskać.Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca"

Nie trzeba być doświadczonym pasterzem, żeby zauważyć fundamentalną prawdę, która dotyczy związku opiekuna-pasterza stada z jego trzodą. A mianowicie, że życie pasterza zależy od jego owiec, a w jeszcze większym stopniu, życie owiec zależy od ich pasterza. Bez pasterza owce wydane są na pastwę dzikich zwierząt i innych niebezpieczeństw. Kiedy brak im wówczas przewodnika, który poprowadziłby je na pastwiska i do źródeł, to brak im również ktoś, kto by je ochraniał i leczył, kto interesowałby się ich dobrem i zapewnił spokojny byt.

Pasterz i owce

Dziś obraz pasterza i stada nie jest tak czytelny, jak to było chociażby w czasach Jezusa. Nauczyciel użył przypowieści (alegorii), by przekazać Izraelitom prawdę o swojej misji zbawczej w sposób bardzo prosty i zrozumiały. Kontekst wypowiedzi Jezusa był dla Żydów czytelny i aktualny. W Starym Testamencie istniało już porównanie Izraela do trzody owiec, a Boga do pasterza, ale w Nowym Testamencie przypowieść o pasterzu i owczarni proponuje ujęcie w pewien sposób nowatorskie. Otóż, tutaj sam Jezus nazywa siebie Pasterzem, co więcej charakteryzuje swoją misję w stosunku do owczarni - nowego Izraela. Określa bliską relację jaka łączy pasterza z owieczkami. Podstawową cechą Jezusa jako prawdziwego, oddanego, a zwłaszcza dobrego pasterza jest miłość. Jezus kocha swoje owce, zna je, bardzo mu na nich zależy i jak sam mówi jest gotowy oddać życie za swoje owce (krzyż i zmartwychwstanie). Postawie dobrego pasterza przeciwstawia się - postawa najemnika, który opuszcza owce i ucieka. Dobremu pasterzowi zależy na dobru owiec, dlatego pragnie aby wszystkie owce - wszyscy ludzie, poznali Go, słuchali Jego głosu i tworzyli jedną wspólnotę, która dostąpi zbawienia.

Pragnienie Pasterza

Miłość Boga - całkowita i wolna „kosztowała” wiele. „Ceną” jaką zapłacił za zbawienie człowieka było życie Jedynego Syna, oddane za nas na krzyżu (por. J 3,16). Taka miara miłości stawia wobec nas odkupionych zobowiązania. Jezus chce naszego szczęścia, ale bez naszego przyzwolenia nie naruszy naszej wolności i nie uszczęśliwi nas na siłę. Pragnienie zbawienia dotyczy każdego bez wyjątku i jest słyszalne w słowach: „Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić (…)” (J 10,16).

Człowiek

Każdy człowiek ochrzczony cieszy się godnością dziecka Bożego i darem wspólnoty. Jeśli trwamy w miłości Bożej i dochowujemy wierności przyrzeczeniom chrzcielnym, to jesteśmy - jak owce z dzisiejszej Ewangelii - bezpieczni i szczęśliwi. Ale kiedy błądzimy i oddalamy się od Bożej owczarni (Kościoła), to realnie staje się każde zagrożenie. Co robić by nie utracić dobrodziejstwa odkupienia darmo danego nam przez Dobrego Pasterza – naszego Boga? Częściowo odpowiedź na to pytanie już padła: dopóki nie odpowiemy postawą wdzięczności i miłości na miłość Boga, to obiecane szczęście samo się do nas nie przybliży. Człowiek nie powinien jednak tracić nadziei. Bogu bardzo zależy na szczęściu każdego z nas.

Wartość człowieka

Znamienny jest także obraz pasterza poszukującego zagubionej owcy. Pasterz w tej sytuacji pozostawia 99 bezpiecznych owiec i wyrusza za tą jedną - zagubioną. Taka postawa potwierdza, jak cenni jesteśmy w oczach Bożych i jak On troszczy się o nas (por. Ps 23,1-4). Niech nasza postawa życiowa nie zasmuca Dobrego Pasterza, ale niech jest pełna ufności i odznacza się trwaniem w założonej przez Niego wspólnocie.

MÓDL SIĘ!

Wszechmogący, wieczny Boże, prowadź nas do niebieskich radości - na Boże pastwiska. Niech pokorny lud dojdzie do Ciebie, podążając za zwycięskim Pasterzem. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki, wieków. Amen.

ŻYJ SŁOWEM!