Uroczystość NMP Królowej Polski – 03.05.2019

2019-04-30

Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Znamy historie osób, które startując z bardzo niskiej pozycji osiągają wielkie życiowe sukcesy, stają się znani; ich krąg przyjaciół i znajomych się rozszerza, a oni sami stają się inspiracją dla innych. Są uosobieniem amerykańskiego snu „od pucybuta do milionera”.

Są też osoby, których życie toczy się według zupełnie odmiennego scenariusza. Nałóg, utrata pracy, zniszczone relacje z najbliższymi, bezdomność... Brak jakiegokolwiek wsparcia, brak prawdziwych przyjaciół, żebranie o kawałek chleba.

By ocalić człowieka od śmierci, Bóg pospieszył mu na pomoc. I paradoksalnie wybrał ten drugi scenariusz, przed którym my raczej uciekamy. Potrzeba relatywnie krótkiego czasu, by życie Jezusa drastycznie się odmieniło. Jeszcze w Niedzielę Palmową witany przez tłumy jako Król Izraela (J 12,13), zostaje pozbawiony dobrego imienia przez własnych rodaków z arcykapłanami na czele (J 18,30). Uczniowie, którzy zasiadają z Nim do stołu w Wieczerniku, już chwilę później uciekają i zostawiają Go samego. Piotr, wybrany przez Jezusa na fundament Kościoła, pytany o relację z Mistrzem mówi: „nie znam Go”. Tłum zgromadzony u Piłata skanduje: „ukrzyżuj Go!”. Jezus zostaje przybity do drzewa jak największy zbrodniarz. Żebrak ma przynajmniej jakieś łachmany na sobie. Jezus nie ma nawet tego.

Jest jednak pewna różnica. Żebrak pozostaje sam. Jezus, mimo że jest w niepomiernie gorszej sytuacji, ma kogoś przy sobie. Jest z Nim Matka. Maryja jest z Nim, stoi tuż obok krzyża. Chce z Nim być – ukrzyżowanym, wyśmianym, cierpiącym. Jest z Tym, który w tej chwili został pozbawiony wszystkiego. Daje swoją obecność, daje swoją gotowość, by cierpieć razem z Nim.

Maryja kocha całą swoją osobą, zapominając o sobie. Wolna od grzechu pierworodnego, z woli Boga jest Matką idealną. My, jako ludzie jesteśmy jednak skażeni śmiercią która „weszła na świat przez zawiść diabła” (Mdr 2,24). Dlatego też wiele osób doświadcza braku matki lub jej nieobecności emocjonalnej... Czasami nawet chłodu albo wręcz wrogości z jej strony.

Bóg jednak zapewnia: „nawet gdyby Ona zapomniała, Ja nie zapomnę o Tobie” (Iz 49,15). Jako konkretny znak swojej miłości daje Tobie Maryję. „Niewiasto, oto syn Twój” (J 19,26); „oto córka Twoja”. Nieważne kim jesteś, jakie są twoje osiągnięcia, czy coś Ci się udało czy też nie. Masz Matkę. Tu i teraz. Maryja nosi Twoje imię głęboko w swoim sercu od dnia Twojego poczęcia. „Oto Matka twoja”. Czy powiesz Jej „tak”?

• Co oznaczają dla mnie słowa „oto Matka twoja”?
• Jak na nie reaguję?
• Czy chcę przyjąć Maryję za Matkę?

Nie mów dużo. Powiedz od serca: Mamo!