Mk 14,22-25

A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: Bierzcie, to jest Ciało moje. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym.

Jezus Chrystus, Ten sam, który ponad dwa tysiące lat temu chodził po ziemi, nauczał, czynił cuda, a wreszcie konał na Krzyżu i po trzech dniach zmartwychpowstał, On jest wciąż wśród nas. Pozostał w postaciach eucharystycznych chleba i wina. Choć jest ukryty, to jednak daje się nam realnie. Nie ofiaruje jedynie jakiejś części siebie, ale daje się cały. W chwili konsekracji przychodzi i zostaje wśród nas jako Żywy Bóg, który chce być w relacji osobowej. Proponuje prawdziwą przyjaźń i prawdziwą miłość. Wielkość tego daru domaga się odpowiedzi ze strony człowieka. Nie pozwala stać obojętnie. Odpowiedzią na propozycję przyjaźni jest twoja przyjaźń, na propozycję miłości jest jej odwzajemnienie. Jeśli Bóg daje się nam cały, czyż nie powinniśmy uczynić podobnie?

Człowiek staje bezradny wobec tajemnicy, która okrywa obecność Boga w postaciach eucharystycznych. Bo oto Alfa i Omega, Początek i Koniec, Wszechmogący Bóg, który jest Panem czasu i przestrzeni, zamyka się w okruszynie chleba. Kropla wina mieści cały Jego Majestat. To, co człowiek ceni, a więc wielkość, moc i chwała, w przedziwny sposób kondensuje się w czymś jedynie zwyczajnym, powszechnym, dostępnym dla każdego na wyciągniecie ręki. Tak trudno pogodzić te dwa światy.

To, co jest wielkie, znaczące na tym świecie, często poza podziwem budzi także lęk w człowieku. Każe mu niejako trzymać się na dystans. Rozmach nie jest dla każdego, nie jest dzielony po równo. A Bóg nie chce być „Dobrem Ekskluzywnym”. Przychodzi, aby dać się każdemu, bez względu na pozycję społeczną, na pochodzenie i stan konta w banku: „Bierzcie, to jest Ciało moje”. Jezus nie chce mieć nas na dystans, On chce być w bliskiej, intymniej relacji. Dlatego wybrał sobie na dom okruch chleba i kroplę wina. Jest całkowicie za darmo. Dla każdego. Wszędzie. To obecność podobna do fenomenu otaczającego nas powietrza. Bez niego nie ma życia, ale dowiadujesz się o tym dopiero wtedy, kiedy zaczyna go brakować.

Bóg ryzykuje, aby być blisko człowieka. Wybrał chleb, bo chce być potrzebny jak chleb. Każdy może po Niego sięgnąć. W chlebie może być przyjęty, ale może być też odrzucony, a nawet zbezczeszczony. Może być kochany, ale może być ignorowany. Jedynie miłość może uzasadnić takie ogołocenie się Boga, takie wydanie się Jezusa w nasze ręce. Im bardziej pochylamy się nad tą Tajemnicą, tym szybciej przechodzimy z perspektywy Boga-Sędziego do Boga-Miłości.

Warto dziś odpowiedzieć sobie na kilka pytań:

ks. Jan Twardowski

Postaraj się w najbliższych dniach o częstszą adorację Najświętszego Sakramentu. Nastaw się raczej na słuchanie. Mniej mów. Poza tym pielęgnuj w sobie pragnienie jak najczęstszego przyjmowania Jezusa w Komunii św. Duchowo przyjmuj Go także poza Mszą św. Pełniąc swoje codzienne obowiązki uświęcaj je świadomością, że Bóg jest stale przy tobie.

Artur Kasprzycki