Wyszukiwarka:
Rozważania niedzielne: Wielkanoc

Uroczystość Zmartwychwstania - 12.04.2020

2020-04-08

News
Odszukałem na półkach wśród książek zapomniany Rytuał rodziny znanego liturgisty, bpa Józefa Wysockiego, zawierający opisy zwyczajów i tradycji religijnych przeżywanych w katolickiej rodzinie w ciągu całego roku liturgicznego. Jest tam również propozycja liturgii domowej w czasie Triduum Paschalnego, np. liturgia domowej agapy wielkoczwartkowej, domowa adoracja Krzyża, święcenie pokarmów. Jest zachęta do wspólnej liturgii Słowa, modlitwy oraz przygotowania dekoracji świątecznej. W jej centrum jest Baranek Paschalny (gr. Amnos) – symbol niewinności i prostoduszności, który ma rysy zabitego (Ap 13,8, choć jest w rzeczywistości żywy i pełen chwały (Ap 5,8-13; 7,9; 14,1).

Baranek Paschalny


CZYTAJ!
Wj 12,1-8.11 (BP)

PAN powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: „Ten miesiąc będzie dla was najważniejszym z miesięcy, od niego zaczniecie liczyć miesiące roku. Ogłoście całej społeczności Izraela: Dziesiątego dnia tego miesiąca niech każdy z was weźmie baranka dla swojej rodziny , po jednym baranku dla domu. Jeśli rodzina jest zbyt małą, aby zjeść baranka, niech zaprosi do swojego domu najbliższego sąsiada, aż zbierze się odpowiednia liczba biesiadników. Tak jedzcie baranka, aby każdy spożył właściwą dla siebie porcję. Wasz baranek ma być jednorocznym samcem, bez skazy, wybrany spośród owiec (…). Będziecie go strzegli do czternastego dnia tego miesiąca, a pod wieczór zabije go cała społeczność Izraela. Jego krwią naznaczą futrynę drzwi każdego domu, gdzie będą go jeść. Upieczone mięso zjedzą tej nocy. Spożyją je z przaśnym chlebem i gorzkimi ziołami (…). Tak to będziecie go jeść: wasze biodra będą przepasane, wasze stopy obute w sandały, w rękach będziecie trzymać podróżne laski. Będziecie go jeść pospiesznie. Taka będzie Pascha PANA.

Ap 5,6.12

Na środku tronu, wśród czterech istot żywych i pośród starszych zobaczyłem stojącego Baranka – jakby złożonego w ofierze (…). Śpiewali oni pieśń nową:

„Baranek zabity jest godny

przyjąć moc, bogactwo, mądrość, potęgę,

cześć, chwałę i uwielbienie”.


ROZWAŻ!

W żydowskich domach do dzisiaj dominuje liturgia domowa. Wieczerza paschalna jest domową liturgią przy wspólnym stole – na wzór tej ostatniej w ziemi egipskiej, gdy spożywano baranka, z przaśnym chlebem i gorzkimi ziołami. Spożywanie baranka paschalnego poprzedzało haggada – lektura i opowiadanie seniora rodu o dziejach wyjścia z niewoli. Wszyscy zbierali się przy wspólnym stole: matka zapalała kolejne świece domowego kandelabru (świecznika siedmioramiennego), najmłodszy pytał seniora o historię i tradycje. „Gdy was zapytają dzieci: cóż to za zwyczaj? – tak im odpowiecie: «To jest ofiara Paschy na cześć Pana, który w Egipcie ominął domy Izraelitów. Poraził Egipcjan, a domy nasze ocalił» (Wj 12,24). Tak patriarcha rodu, na apel dzieci, opowiadał dzieje paschy („przejścia”), by na tym przykładzie uczyć języka, praw, zwyczajów, czyli historii zbawienia. Podobnie do IV w. wyglądała liturgia w domowych kościołach wspólnot chrześcijańskich. Dopiero później powstawały świątynie i liturgia przenosiła się dokatedr, kościołów i kaplic.

Tegoroczne święta wielkanocne każą nam wrócić do „domowych Kościołów”, gdzie „wszyscy postępowali zgodnie z nauką apostołów, żyli we wspólnocie braterskiej, łamali chleb [po domach] i modlili się” – czytamy w Dziejach Apostolskich (2,42).

Cztery znamiona domowego kościoła: wierność nauce Apostołów, wspólnota dóbr, eucharystia domowa i wspólna modlitwa domowników. Dziś mamy odnowić w naszych domach przestrzeń sakralną. Przywrócić krzyż, pulpit na Biblię, świecę i święty obraz, pomagające w modlitwie i skupieniu. Do takiego domu, gdzie cała rodzina gromadzi się przy wspólnym stole na modlitwie, zaprasza psalm, który rozważa papież Franciszek w adhortacji o miłości w rodzinie (Ps 128,1-6; por. AL 8-30). Odtwarzamy te zwyczaje przy wigilijnym czy wielkanocnym stole.

To ważne żebyśmy się posłuchali i patrzyli na siebie; wspólnie pomodlili i rozważyli słowo Boże. Biskup Mediolanu św. Ambroży w IV w. zachęcał wiernych do domowego czytania Biblii jako przyjacielskich odwiedzin Chrystusa: „Czy nie mógłbyś Chrystusa odwiedzić – pyta biskup – z Chrystusem rozmawiać, Chrystusa słuchać (…). Rozmawiamy z Nim, gdy się modlimy, słuchamy Go, gdy czytamy Słowo Boże” (De officiis ministrorum I,20,88).

Tak, warto przeżyć takie odwiedziny na nowo – i zatrzymać się! (Ps 45,11), popatrzeć na siebie inaczej, posłuchać się nawzajem, powiedzieć do siebie dobre słowo (bene-dicere), czyli błogosławić sobie, dobrze życzyć.

„Być może naszym pierwszym zadaniem jest przeżycie tej sytuacji poprzez nadanie jej sensu. Tak naprawdę prawdziwym dramatem, którego obecnie doświadcza społeczeństwo, jest nie tyle pandemia, ale jej konsekwencje dla naszej codziennej egzystencji. Świat się zatrzymał (…). To zatrzymanie narzucone przez chorobę i władze, jest postrzegane i doświadczane jako zło konieczne. Bowiem współczesny człowiek nie wie już, jak się zatrzymać. Zatrzymuje się tylko wtedy, gdy jest zatrzymany. Dobrowolne zatrzymywanie stało się prawie niemożliwe w dzisiejszej kulturze zachodniej, która jest bardzo zglobalizowana. Nawet podczas wakacji tak na prawdę się nie zatrzymujemy. Tylko nieprzyjemne wydarzenia są w stanie zatrzymać nas w naszym szalonym biegu, i wtedy dostrzegamy czym jest życie, czas, często zaczynamy dostrzegać także inne osoby. Teraz jednak ten trudny czas zatrzymał nas prawie wszystkich. Nasze projekty i plany zostały anulowane i nie wiemy do kiedy” – napisał cysterski opat br. Mauro-Giuseppe Lepori OCist (Rzym, 15 marca 2020 r.).

Dlaczego tak ważny jest symbol baranka w naszych domach?

ON jest jak ten baranek – „cichy i pokornego serca” (Mt 11,29); łagodny i milczący (Iz 53,7n), nigdy nie narzuca się. ON „stoi przed drzwiami i puka” (por. Ap 3,20). Cierpliwie czeka, byśmy Go zaprosili do naszych domów; szanuje naszą wolność. Zaproszenie musi wyjść od nas, po naszej stronie jest klamka. Ten Baranek przez swoją krew uświęci progi naszych domów, uwolni je od grzechów, lęków, przekleństw i złości. Ale jeśli już wejdzie, to z Baranka stanie się Lwem, który będzie nas chronił – jak Apokalipsie św. Jana. Tam Baranek jest Zwycięzcą „ma siedem rogów, siedmioro oczu – Duchów Boga” (5,6). Trzyma zwój, który każe spożyć, tj. odczytać, rozważyć, przemodlić. A kto już „przeżuje” (przetrwali – rozważy – przemodli) zwój słowa Bożego, zacznie śpiewać pieśń nową: Baranek zabity jest godny / przyjąć moc, bogactwo, mądrość, potęgę, / cześć, chwałę i uwielbienie (por. 3,7-14).

Barankiem jest CHRYSTUS PAN, który umarł i zmartwychwstał – łagodny i zwycięski: Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, potomek Dawida (3,5). Baranek dla nas staje się Lwem! Przypomina to piękną opowieść Cliva S. Lewis`a o lwie Aslanie z Narnii – uosobieniu szlachetności i dobroci.

Baranek Boży ma czerwoną, zwycięska chorągiew z napisem: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto wierzy we Mnie, nawet jeśliby umarł, będzie żył(J 11,25n).

O co warto zapytać przy naszych wielkanocnych stołach:

  • Dlaczego warto się zatrzymać?
  • Dlaczego tak istotny jest w naszych domach rodzinny stół, domowa liturgia, wspólne rozmowy i dzielenie się sobą (jak chlebem)?
  • Co oznacza symbol baranka dla mnie? Jaki jest mój obraz Boga?


MÓDL SIĘ!

Jezu, zmartwychwstały Panie, który zawsze z nami jesteś, i jesteś teraz pośród nas pełen mocy; prosimy Cię, udziel nam daru Ducha Świętego, byśmy dzięki Niemu mogli doświadczyć Twojego pocieszenia i Twojej przyjaźni. Prosimy Cię, byśmy radość Twojego zmartwychwstania mogli przyjąć w jedności z Twoją Matką, Maryją, i byśmy pojęli, co Twoje zmartwychwstanie znaczy dla świata, dla żywych i umarłych, dla całego naszego ludzkiego doświadczenia, dla tego wszystkiego, co wewnątrz i na zewnątrz nas. Panie, pozwól nam łaskawie tego doświadczyć, bo to może być tylko darem Twojej dobroci, a nigdy owocem naszych wysiłków. Prosimy Cię o tą łaską, Panie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

kard. C.M. Martini


ŻYJ SŁOWEM!

W Rytuale rodzinnym jest zachęta do celebrowania śniadania wielkanocnego, gdzie będzie miejsce na zapalenie świecy, odczytanie krótkiego fragmentu z Pisma Świętego (np. Mt 28,9-10) oraz wspólną modlitwę. Niech to będzie czas obdarowania się uśmiechem, dobrym słowem, małym prezentem.

ks. Jan Kochel

Pozostałe tematy
Aktualności

Życzenia - Wielkanoc 2024

Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa! (Exultet)

Z okazji świąt Zmartwychwstania Pańskiego życzymy nadziei, by jej blask oświecał każdy dzień; miłości, by wypełniała wszelki mrok serca oraz wiary w pełne radości spotkanie Zmartwychwstałego Króla wieków. Redakcja ssb24.pl

więcej

Jak dobrze przeżyć W. Post?

WIELKI POST jest czasem walki duchowej i sztuki rozeznawania. Służą temu klasyczne formy pobożności: post, jałmużna, modlitwa..., droga krzyżowa, gorzkie żale, nawiedzanie kościołów stacyjnych, kazania pasyjne. Zapraszamy też do udziału w serii katechez o bałwochwalstwie; zob. katechezy.

więcej
zobacz wszystkie

Liczba wizyt: 13786230

Tweety na temat @Ssb24pl Menu
Menu