Pięcioro świętych patronuje Polsce. Są to: Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski, św. Wojciech, św. Stanisław Kostka, św. Andrzej Bobola i wspominany dzisiaj – św. Stanisław, biskup i męczennik.

Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz».

W Starym Testamencie relację między Bogiem Jahwe a Jego wybranym ludem – Izraelem można zawrzeć w swoistej przypowieści o pasterzu, który prowadzi swój lud: Podobnie jak pasterz pasie On [Bóg] swą trzodę, gromadzi [ją] swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie (Iz 40,11). Jahwe, w całej historii ludu wybranego, powierzał swoją misję pasterską różnym pasterzom. Niektórzy z nich byli wierni (np. Mojżesz, Jozue, król Dawid, Samuel), ale byli też pasterze niegodni, niewierni tej misji przewodzenia ludowi wybranemu: Tak, pasterze okazali się nierozumni, nie szukali Pana, dlatego się im nie poszczęściło, a cała ich trzoda uległa rozproszeniu (Jr 10,21). Ale nawet w tych czasach trudnych, w czasach rozproszeń, Bóg pamiętał o swoim ludzie:I dam wam pasterzy według mego serca, by was paśli rozsądnie i roztropnie (Jr 3,15). I tak w osobie Jezusa Chrystusa wypełniły się wszelkie proroctwa i zapowiedzi Starego Testamentu. Rozproszona ludność miała się stać jednym ludem Bogu na własność przeznaczonym (por. 1P 2,9-10).

Z dzisiejszej Ewangelii wyłania się piękny obraz Kościoła, jako ludu zgromadzonego wokół jednego pasterza – Jezusa Chrystusa. Jezus mówi o sobie: Ja jestem dobrym pasterzem. On zna każdą utrudzoną i poranioną owieczkę, i wszystkie je gromadzi wokół siebie. Pasterz jest nawet gotowy oddać życie za swoje owce: Życie moje oddaję za owce, byle tylko je wyswobodzić z więzów grzechu.

Św. Stanisława, patrona dnia dzisiejszego, można również nazwać dobrym pasterzem. Św. Stanisław nie bał się napominać ludzi błądzących. Upominał nawet samego króla, gdy ten dopuszczał się nadużyć wobec swojego ludu. Słowo biskup (z gr. episkopos) jest tłumaczone jako: nadzorca, opiekun. Św. Stanisław, jako pasterz i nadzorca, był odpowiedzialny za swój lud. Nie mógł zatem pozwolić na to, by ktoś uciskał Jego owieczki. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach (J 10,12-13). W wyniku konfliktu z królem Bolesławem Śmiałym, krakowski biskup Stanisław został skazany na śmierć. Św. Stanisław oddał życie swoje za owce podczas celebracji Mszy św. 11 kwietnia 1079 r.

Zastanów się:

• Jakimi cechami powinien się odznaczać dobry pasterz?
• Każdy z nas przynależy do stada Jezusa Chrystusa Dobrego Pasterza. Jaką jesteś owieczką (łagodną, słuchającą głosu pasterza, a może nieposłuszną i ciągle uciekającą od reszty stada)?
• Czy modlisz się za swoich pasterzy?