J 14,23-29 (BP)

Powiedziałem to, przebywając jeszcze wśród was. A Wspomożyciel - Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, pouczy was o wszystkim, co wam powiedziałem. Pozostawiam wam pokój, obdarzam was moim pokojem. Ale Ja nie obdarzam was w taki sposób, jak czyni to świat. Przestańcie się więc trwożyć w waszych sercach i lękać. Słyszeliście przecież, to co wam powiedziałem: Odchodzę, lecz powrócę do was. Gdybyście Mnie miłowali, to rozradowalibyście się, że idę do Ojca. Ojciec bowiem jest większy ode Mnie. A mówię wam to teraz, zanim się stanie, abyście uwierzyli, gdy to nastąpi.

Benedykt XVI - następca Jana Pawła II - bardzo cenił i szanował jego nauczanie i świadectwo życia. Wielokrotnie odwoływał się do jego słów i dzieł. Był na przykład przekonany, że potrzeba budzić nadzieję wśród współczesnych ludzi - wzywać ich do wyzbycia się lęku, stąd chętnie przypominał prorocze słowa papieża Wojtyły: "Nie lękajcie się!".

W jednej z homilii przypominał: "Wy się nie bójcie! Słowa anioła skierowane do niewiasty przy pustym grobie stały się rodzajem motta w ustach Papieża Jana Pawła II począwszy od uroczystej inauguracji jego Piotrowej posługi. Powtarzał je wielokrotnie Kościołowi i ludzkości (...), powtarzał je zawsze z nieugiętą mocą, początkowo potrząsając zwieńczonym krzyżem pastorału, a potem, gdy ubywało sił fizycznych, opierając się an nim, aż po ów ostatni Wielki Piątek (...). Jego nie lękajcie się! nie opierało się na ludzkich silach, ani na osiągniętych sukcesach, ale wyłącznie na Słowie Bożym, na Krzyżu i na Zmartwychwstaniu Chrystusa (...). Jak w przypadku Jezusa, tak i u Jana Pawła II miejsce słów zajęła najwyższa ofiara: dar z samego siebie" (por. Homilia w Bazylice św. Piotra, 2 kwietnia 2008 r.). 

Aby innych zachęcać do wyzbycia się lęku, trzeba samemu się nie bać. Trzeba być gotowym oddać wszystko, jak dobry pasterz "poświęca swoje życie za owce" (J 10,11). Jan Paweł II upodobnił się do swojego Mistrza. Głosił niestrudzenie naukę Ojca, spalał się dla dobra Kościoła i ludzkości, wnosił w życie świata pokój i niestrudzenie z mocą wzywał, by się nie lękać i nie trwożyć w sercach.

Świat, który nas dzisiaj otacza jest sparaliżowany lękiem o zdrowie, o byt materialny, o pokój na świecie. Także w naszym kraju tyle trwogi, niezgody, nienawiści, lęku o bezpieczeństwo religijne i społeczne. Święty Papież z Wadowic woła zatem z domu Ojca: "Nie bójcie się, otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi. Dla Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych i politycznych, szerokie dziedziny kultury, cywilizacji, rozwoju! Nie bójcie się! Chrystus wie, co nosi w swoim wnętrzu człowiek. On jeden to wie" (por. Homilia podczas Mszy św. inauguracyjnej, 22 październik 1978).

Być człowiekiem odważnym - człowiekiem pokoju to znaczy być wewnętrznie wolnym; być gotowym do najwyższej ofiary: [złożyć] dar z samego siebie oraz [przyjąć] dar serca od Ojca, od Syna i Ducha Wspomożyciela. ON zapewnił: Pozostawiam wam pokój, obdarzam was moim pokojem (14,27). Kto miłuje jest gotów do takiej wymiary z Serca do serca - do wymiany duchowej - wymiany "odmieniającej oblicze ziemi".

Jan Paweł II Wielki nie jest na dany po to, by go podziwiać i stawiać mu pomniki. On jest - jak to trafnie zauważył Benedykt XVI - "jakby promieniem światła wychodzącym ze słowa Bożego" (Verbum Domini, 48). On rozświetla nasze współczesne, pogmatwane drogi - jest drogowskazem i przewodnikiem na drogach naszej wiary. Uczy nas odczytywać orędzie Ewangelii przez pryzmat swojego życia z wiary. Papież senior przekonuje, że "interpretacja Pisma Świętego nie byłaby pełna, gdybyśmy nie wysłuchali również tych, którzy naprawdę żyli słowem Bożym, czyli świętych" (VD 48). Czyż te słowa nie odnoszą się właśnie do św. Jana Pawła II? Któż bardziej niż on naprawdę żył słowem Bożym? Miał zatem rację św. Grzegorz Wielki, ucząc: Viva lectio est vita bonorum - "życie dobry to żywa lektura". Można odczytywać życie świętych, jak czyta się słowo Boże. Ich życie jest najlepszym komentarzem do Ewangelii. Tak właśnie jest, gdy odczytuje się życie św. Jana Pawła II. On wyjaśnia nam słowa Ewangelii, by się "nie trwożyć  w sercu i nie lękać"; by "przyjąć dar pokoju od Ojca, i Syna i Ducha Świętego"; by "radować się z odejścia Jezusa do domu Ojca", bo przyśle nam Ducha Wspomożyciela, który "pouczy nas o wszystkim". Tak o tym wszystkim uczył nas Duch ustami Świętego Papieża z Polski. "Najgłębsza interpretacja Pisma pochodzi bowiem od tych, którzy pozwolili się kształtować słowu Bożemu przez słuchanie go, czytanie i wytrwałe rozważanie" (VD 48). Tak czynił papież Wojtyła przez cały swój pontyfikat, docierają do wszystkich zakątków ziemi, nawiedzając wielokrotnie swoją Ojczyznę, która nazywał "swoją Matką".

Bez wątpienia św. Jan Paweł II jest "promieniem światła wychodzącym ze słowa Bożego" - dla nas i na nasze czasy. On jak promień światła przechodzi przez witraż naszych serc i rozświetla nasze wnętrze iskrzącymi się barwami świętości. Pozwólmy Świętemu Rodakowi świecić, promieniować, inspirować - tu i teraz! Niech i dziś uczy nas odwagi, pokoju, radości, medytacji nad słowem Bożym i życia według Niego.

W kontekście setniej rocznicy urodzin Świętego Rodaka warto zapytać:

• Jakie życzenia złożyłbyś dzisiaj Świętemu Papieżowi? A co ofiarowałbyś Mu w darze?
  
• Jak czytasz Jego życie? Jak rozumiesz słowa św. Grzegorza "viva lectio est vita bonorum"?
• Jak wcielić dziś w życie słowa Ewangelii: Przestańcie się więc trwożyć w waszych sercach i lękać?

MÓDL SIĘ!