Uroczystość Wniebowzięcia NMP - 15.08.2020
2020-08-14
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest imię Jego.
A Jego miłosierdzie na pokolenia i pokolenia
Nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
ROZWAŻ!
Dzisiaj Ewangelia opowiada nam o reakcji Maryi na słowa Zwiastowania. Nie postanawia ona ukrywać się z posłannictwem, które zostało jej powierzone (jak Piotr - zob. J 18,17.25-27), ani nie ucieka od niego (jak Jonasz,zob. Jon 1,3) ale natychmiast idzie dzielić się radością ze swoją krewną. Doskonale zdaje sobie sprawę z jej miejsca w historii zbawienia, które zakomunikował jej anioł. Spotkanie Maryi i Elżbiety jest podniosłą chwilą – obie były głęboko wypełnione radością z sytuacji, w które szczęśliwie postawił je Bóg. Napełnienie Elżbiety Duchem Świętym jest istotnym akcentem – ona oraz jej syn (jak można zakładać ze względu na wzmiankę o poruszeniu się w jej łonie) jako pierwsi poznali się na synu Maryi jako obiecywanym Mesjaszu i Panu. Podobnie jak Ezaw i Jakub już od początku walczyli ze sobą w jednym łonie (Rdz 25,22), tak Jezus i Jan rozpoznali się jeszcze przed narodzinami. Błogosławieństwa Elżbiety (por. Sdz 5,24; Jdt 13,18) są uznaniem Bogurodzicy za jej posłuszeństwo i pokorę Sama Maryja w przepięknym kantyku dołącza się do chóru kobiet uwielbiających Stwórcę za wielkie dzieła w ich życiu (np. 1 Sm 2,1-10), jednakże zdając sobie sprawę, jak daleko idący jest jej wkład w dziele zbawienia. Sam Jezus podczas swojej publicznej działalności to potwierdzi (Łk 11,27-28). Taka droga jest również od nas wymagana – droga pokory i zaufania Bogu, a w zamian za to i nam obiecana jest łaska (Prz 3,34) i zdobycie życia wiecznego, gdzie zjednoczymy się z naszym Bogiem i Panem, a gdzie czeka na nas tryumfująca Maryja (Ap 12,1).
Zapytajmy się zatem:
- Czy staram się nie uciekać ani nie ukrywać ze swoją wiarą, swoim powołaniem?
- Jak często okazuję wdzięczność Bogu? Czy dziękuję Bogu zarówno za łaski, jak i za dopusty?
- Jak traktuję natchnienia i poruszenia ducha? Czy rozeznaję je cierpliwie? Czy raczej uciekam i bagatelizuję je?
- Jak traktuję pobożność maryjną? Czy aktywnie w niej uczestniczę? Czy przyzywam wstawiennictwa Matki Bożej w moich potrzebach?
Tajemnicę dzisiejszej uroczystości pięknie ilustruje kolekta z Mszy wigilii:
Boże, Ty wejrzałeś na pokorę Najświętszej Maryi Panny i wyniosłeś Ją do godności Matki Twojego Jedynego Syna, a w dniu dzisiejszym uwieńczyłeś Ją najwyższą chwałą, spraw, abyśmy zbawieni przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, przez Jej prośby mogli wejść do wiecznej chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Poświęć dzisiaj odrobinę więcej czasu na rozważanie postaci Maryi i tajemnic z jej życia. Uroczystość może być dobrą okazją do sięgnięcia do dobrej pobożnej lektury, odnowienie modlitwy różańcowej itp. Wsłuchaj się w to, do czego Matka Boża chce cię zaprosić.
Kamil Sikora
fot. Santa Maria in Trastvere - Rzym
