II Niedziela Wielkanocna - 11.04.2021

2021-04-10

A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!»

Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».

A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».

Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»

Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».

I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

„Pokój wam!” - piękne pozdrowienie uczniów. Oni pełni lęku, niepewności jutra, zwątpień, obaw, nieuleczonych ran. Tkwią tam, gdzie im wygodnie. Są obok, aby się nie wychylać, aby inni nie gadali. Przecież tu jest tak wygodnie, nic się nie zmienia w moim życiu, kolejne święta Paschy minęły, nie muszę stawać do walki o swoje życie. Nie muszę dawać tego trudnego świadectwa o swojej przynależności do Ukrzyżowanego Mistrza. Nie muszę do Niego się przyznawać. Siedzą sobie wygodnie w własnym życiu, w swoich obowiązkach. Byłem przecież w świątyni na Święcie Paschy, wszystkie tradycje zachowałem i czas wracać do „starych śmieci”.

A tu nagle pojawia się On, Pan - Jezus Chrystus, Ten sam, który kilka godzin temu umarł; Ten sam, którego widziałem złożonego w grobie. On Żyje! I co teraz? Jak ja reaguję? A On pierwszy, co mówi: Nie bój się, nie uciekaj, daję ci to, czego potrzebujesz, daję ci POKÓJ.

Pokój Boży, to wyraz Bożej Wierności wobec naszej niewierności. Doświadczając Pokoju czujemy pewność, czujemy się bezpiecznie, jesteśmy bezpieczni. Nic nam nie grozi. Nie oznacza to, że teraz wszystkie problemy znikły, wręcz przeciwnie, zaczynają się mnożyć, bo uczniowie słyszą polecenie Boga: Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam! Że co? Co ja mam teraz wyjść do tłumu rozjuszonych żydów? Do tych, którzy tak niedawno zabili Tego, który otwarcie im powiedział, że jest Synem Bożym; mam do nich wyjść i głosić, że Ten, którego zabili, zmartwychwstał? Kto zwariował? Oni mnie nie posłuchają, a może jednak: [Wszystko] zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego (w. 31).

Czas Oktawy dobiegł końca, teraz trzeba wyjść do innych; wrócić do swoich obowiązków, swoich zadań, do naszej codzienności i świadczyć o swojej przynależności do Chrystusa Zmartwychwstałego. Mówić otwarcie, Jestem katolikiem! Należę do wspólnoty żywego Kościoła, a mój Pan Żyje i daje żyć innym!

Mówić niewygodną prawdę tym, którzy nie chcą jej słyszeć; ale jak tu głosić? Po prostu, żyć Prawdą, być w życiu autentycznym Świadkiem Zmartwychwstałego. Pełnić w miłości swoje obowiązki.

Chrystus im nie mówi, ja już swoje zrobiłem, wracam do Ojca, NIE! On im daje pewność, że gdziekolwiek pójdą On sam będzie z nimi (Mt 28,20). ON gotów jest znowu cierpieć i umierać z powodu upartych serc, znowu przyjmować krzyże grzechów. On JEST i DZIAŁA w swoim Kościele. On nas nie zostawił samych (por. Mt 28,20; J 14,18-21).

Przez wiarę otwieramy się na Niego. Szukajmy Jego pomocy tam, gdzie On rzeczywiście JEST, on sam siebie zostawił w Sakramentach Świętych. W Sakramencie Eucharystii ciągle na nowo jednoczy nas z Bogiem, składając Ojcu Ofiarę Pojednania. Kościołowi zaś dał swoją Boską moc odpuszczania grzechów: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» (w. 22).

To wszystko się dzieje na naszych oczach. W Sakramencie Pokuty i Pojednania dźwiga nas z naszych codziennych upadków, a w Sakramencie Eucharystii daje nam siły, jednoczy nas ze Sobą, jednoczy z Kościołem. Dzięki temu, Kościół żyje i ma siły na to, by wszędzie tam, gdzie ON jest świadczyć na nowo o Zmartwychwstałym Bogu i Człowieku – Jezusie Chrystusie. Wielka Tajemnica Jego Paschy – Męki, Śmierci i Zmartwychwstania ma miejsce każdego dnia, wszędzie tam, gdzie jest składana Ofiara Mszy Świętej. Nic tylko stanąć i krzyknąć za świętym Tomaszem: Pan mój i Bóg mój! (w. 28).

Boże dodaj mi siły, abym wciąż na nowo mógł odnawiać, dbać o moją wiarę, abym zawsze i wszędzie otwierał się na twoją łaskę. Jakże często nie dostrzegamy Tego bogactwa łaski uświęcającej. Wiara pozwala nam zrozumieć ten świat, pozwala rozpoznać Jego działanie w świecie. On Jest, On ciągle działa. Działa jak działał 2000 lat temu, w sposób widoczny na świecie:

• czy wszyscy to dostrzegli?
  
• czy my dzisiaj dostrzegamy Jego działanie?
• czy ON jest naszym Zmartwychwstaniem i Życiem?
  

Ósmego dnia znowu do nich przyszedłeś, Panie, wypełniłeś pragnienia ucznia, niewiernego Tomasza. On bowiem dotknął rany Twego boku i świętych miejsc, otwartych przez gwoździe. Dlatego otrzymaliśmy błogosławieństwo, jak i inni, którzy Ciebie nie widzieliśmy, a uwierzyli. Wierzę z całego serca i całej duszy, Ciebie wyznaję, Panie i Boże, wyznaję tak, jak nauczyłem się tego dzięki Słowom Życia. Racz uczynić mnie godnym, abym w dniu ostatecznym, kiedy przyjdziesz w swojej chwale, mógł ujrzeć Ciebie w tym samym Ciele [uwielbianym] i objąć miłością serca.

Znajdź w dniu dzisiejszym i w najbliższym tygodniu chwilę na swoją własną rozmowę z Panem. Zauważ jak On działa w twoim życiu, w twojej rodzinie. Podziękuj mu za to. To jest wielki dar jego Miłosierdzia. On nie odrzuca swojego ludu, lecz ciągle chce go mieć przy swoim sercu. Upadnij na kolana przed twoim Panem i Bogiem, który jest rzeczywiście w Najświętszym Sakramencie i doceń, powróć do Tego Nieskończonego Zdroju Miłosierdzia.