Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa - 03.06.2021

2021-06-01

W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: "Gdzie chcesz, żebyśmy przygotowali Ci spożywanie Paschy?" I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: "Idźcie do miasta, a spotka was człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas". Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, a tam znaleźli wszystko, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę.

(...) A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im, mówiąc: "Bierzcie, to jest Ciało moje". Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: "To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym". Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.

Tekst dzisiejszej Ewangelii należy do tych, która czyta się kilka razy w ciągu roku, a dodatkowo występują w niej zdania, które słyszymy w trakcie każdej mszy świętej. Postarajmy się jednak przyjrzeć bliżej tej perykopie. Oczami wyobraźni przenieśmy się na chwilę do czasów, w których żył Pan Jezus.

Zbliża się czas Święta Paschy, było to dla żydów bardzo ważne święto, ponieważ obchodzono je na pamiątkę wyjścia Izraelitów z Egiptu. Zatem wszyscy żydzi na ten czas przychodzili do Jerozolimy – prawo nakazywało spożycie posiłku paschalnego w pobliżu Świętego Miasta (Pwt 16, 5-6). Charakterystycznym zwyczajem Paschy było spożywanie baranka, na pamiątkę tego jak odrzwia pokropione krwią baranka uchroniły izraelitów przed ostatnią z plag egipskich. Jezus właśnie to święto wybiera na punkt kulminacyjny swojej misji na ziemi. Chce tym samym Jezus pokazać, że to on jest teraz barankiem, który zgładzi grzechy świata i tym samym uchroni ludzi przed wieczną zagładą. Po tym jak uczniowie pytają Jezusa gdzie będą w tym roku spożywać Paschę Jezus odpowiada jakby już wszystko było przygotowane, tylko wystarczy pójść w konkretne miejsce, do konkretnego człowieka. Jezus w pełni zatem panował nad swoim losem co do męki, ale jednocześnie dobrowolnie poddawał się woli Ojca. Po tym jak uczniowie udali się we wskazane miejsce faktycznie okazało się, że już wszystko było gotowe, nic tylko usiąść i jeść. Wydawać by się mogło, że uczniowie w tym momencie znają już dobrze swojego Nauczyciela, i tak było, bo wiedzieli że „odda swoje życie za wielu” oraz że powstanie z martwych, ale w istocie nie rozumieli o co Mu tak naprawdę chodzi. Właściwie nie rozumieli tego, aż do chwili Jego Zmartwychwstania. Dopiero po tym wydarzeniu doszło do nich, że to sam Jezus jest chlebem przełamanym i danym dla wielu. To po to Jezus łamał chleb i rozdawał ludziom, czy to w trakcie rozmnożenia go dla tysięcy, czy to w trakcie Ostatniej Wieczerzy. Wróćmy jednak do wieczernika. Jezus wraz z uczniami spożywa Paschę, wszystko wydaje się mieć przebieg do jakiego byli przyzwyczajeni uczniowie, nic nie wydaje się wykraczać poza normy ujęte w Prawie żydowskim. Jednak w pewnej chwili Jezus dokonuje czegoś co od razu zwraca uwagę wszystkich zebranych. Trzymając chleb wypowiada słowa: „Bierzecie, to jest Ciało moje”. Jezus utożsamia przełamany chleb z własnym ciałem, które ma być „przełamane” na krzyżu. Jezus chce przez to powiedzieć, aby uczniowie brali Jego ciało – chleb, aby przyjęli złożony dar przez Niego samego. Następnie bierze kielich z winem i mówi: „To jest moja Krew Przymierza…”. To stwierdzenie jest Żydom dobrze znane z Pisma, użyte zostało w trakcie ustanowienia przymierza przez Boga z Izraelem na Górze Synaj. Tym samym Jezus chce pokazać uczniom, że owo przymierze zostaje przez Niego teraz odnowione i staje się nierozerwalne, żadne siły na tym świecie nie będą w stanie od tej chwili przerwać więzi łączącej Boga i ludzi. Jezus podając uczniom kielich zaprasza ich tym samym do uczestnictwa w ofierze przez cierpienia i prześladowania oraz przez płynące z tego zjednoczenie z Bogiem. Jezus kończy swoją przemowę bardzo radosnym zapewnieniem. Mówi uczniom, że Jego męką zakończy się co prawda śmiercią, ale po niej zmartwychwstanie i wejdzie do królestwa Bożego.

Jak łatwo można zatem zauważyć, znajomość kontekstu historycznego i kulturowego odgrywa istotną rolę w zrozumieniu tego co zaszło w trakcie Ostatniej Wieczerzy. Dzisiaj kapłan celebrując Eucharystię nie czyni tego, aby przypomnieć wszystkim zebranym co Jezus mówił w wieczerniku. Celebrans na mocy otrzymanych święceń naprawdę urzeczywistnia żywego Jezusa pod postacią chleba i wina. Jezus dał się nam wtedy właśnie po to, abyśmy mogli codziennie czerpać z Jego ciała i krwi. Tyle ile razy znowu wybrzmiewają słowa „To jest Moje Ciało” oraz „To jest Moja Krew” możemy być pewni, że On jest wtedy z nami, kochający, przebaczający i miłosierny.

Zastanów się:

Błagam Cię, abyś dzięki swej nieskończonej hojności uleczył moją słabość, obmył moje grzechy, rozświetlił moje mroki, wzbogacił moje ubóstwo i okrył nagość, abym mógł przyjąć Chleb aniołów, Króla nad królami i Pana nad panami z taką czcią i pokorą, skruchą i pobożnością, z taką czystością i wiarą, z takim zamiarem i uwagą, jak tego wymaga moje zbawienie.

Spraw łaskawie, abym przyjął nie tylko znak zewnętrzny sakramentu Ciała i Krwi Pańskiej, lecz istotę i całą moc tego sakramentu. Najłaskawszy Boże, daj mi tak przyjąć Ciało Twego Syna Jednorodzonego, naszego Pana, Jezusa Chrystusa, które wziął z Maryi Dziewicy, abym mógł być wcielony w Jego ciało mistyczne i zaliczony między Jego członki.

Ojcze najmilszy, pozwól mi wiecznie wpatrywać się bez zasłony w oblicze umiłowanego Syna Twojego, którego teraz w czasie ziemskiej wędrówki pragnę przyjąć pod postacią Chleba. Amen.

Modlitwa św. Tomasza z Akwinu

Postaraj się przeżyć następną Mszę świętą ze świadomością o tym, w czym właśnie uczestniczysz. Poproś w modlitwie o łaskę otwartości serca na działanie Bożego Ducha.