Kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że na brzegu jeziora nie ma Jezusa, a także Jego uczniów, wsiedli do łodzi, przybyli do Kafarnaum i tam Go szukali. Gdy zaś Go odnaleźli na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?». Odpowiedział im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do sytości. Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec». Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże?» Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał». Rzekli do Niego: «Jakiego więc dokonasz znaku, abyśmy go widzieli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: Dał im do jedzenia chleb z nieba». Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu». Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!» Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.

ROZWAŻ!

Sierpniowe niedziele przenoszą nas do Galilei w okolice Kafarnaum, gdzie Jezus naucza o Chlebie życia. Wielka katecheza eucharystyczna w relacji św. Jana jest odpowiedzią na pytania, które może stawiać sobie współczesny katolik, przychodzący w niedzielę na Mszę św. Czym jest dla mnie Eucharystia? Czego uczy nas, jeśli chodzi o nasz codzienny styl życia, nasze po­wołanie...?

Rodacy Jezusa chodzi za nim, bo ich nakarmił dobrym chlebem. Zaspokoił ich głód. On widzi, że nie wiele rozumieją z tego co się dzieje: "Troszczycie się o pokarm, który ginie...". Tak przychodzimy i nie rozumiemy. Pytamy zatem, jak mieszkańcy Kafarnaum: "Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże?". Co robić, aby zrozumieć znaki - spotkać Boga - doświadczyć Jego bliskości - zaspokoić łaknienie?

Niedzielny udział we Mszy św. przede wszystkim domaga się naszej wiary: "Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał". Najpierw trzeba zatem wierzyć! To nie tyle obowiązek - tradycja - przykazanie. To spotkanie z Osobą Jezusa Chrystusa. Na Eucharystii ON uobecnia się (przychodzi). ON tam JEST - w SŁOWIE - ZGROMADZENIU - CIELE i KRWI. Tak zamierzył Bóg!

Oczywiście rozpoznanie - spotkanie - doświadczenie JEGO OBECNOŚCI domaga się z naszej strony wysiłku, zaangażowania, uważnego czytania znaków.

Kiedy kapłan pozdrawia: "PAN z wami!" Odpowiadam: "I z duchem Twoim". Uczestniczę, śpiewam, modlę się, podaję rękę...

Kiedy słuchamy Słowa Bożego: ON sam mówi do nas! Słucham, próbuję rozumieć, pytam: Cóż mam czynić?

Kiedy kapłan wzywa: "Bierzcie i jedźcie!". Z czystym sercem idę i przyjmuję CIAŁO i KREW.

Nauczanie o Chlebie żywym [obecnym] przypomina nam ponadto dwie prawdy.

I. Pierwszą jest ta, że kiedy jesteśmy z Jezusem zaspakajamy wszystkie nasze pragnienia. Starając się żyć Eucharystią, mamy już wszystko i niczego nam nie brakuje: posiadamy życie wieczne. To, co przeżywam z Bogiem (trud, naukę, pracę, sprawy kolejnego dnia...) jest królestwem Bożym we mnie. Jeśli uświadamiamy sobie, że jesteśmy zanurzeni w łasce Chrztu i w Chrystusowej Eucharystii, osiągamy sens, pełnię, osiągamy świętość. Z Chrystusem jestem wszystkim i nie mam czego więcej pragnąć. Eucharystia, otwierając nas na przyszłe powołanie, na widzenie uszczęśliwiające, uczy nas także radości z darów obecnego czasu. Dzisiaj jest najpiękniejszy dzień w moim życiu, ponieważ Jezus daje mi się cały, bez reszty, i wyznacza ostateczny sens wszystkim moim spotkaniom, całej mojej aktywności, wszystkim małym ofiarom, wszystkim małym upokorzeniom, całemu trudowi, którego już nie czuję, a jeśli czuję, to jako powód do radości, a nie do narzekania. W średniowieczu wierzono, że podczas Eucharystii zatrzymuje się czas - jesteśmy z Bogiem młodzi i piękni; spożywamy przecież "chleb z nieba", które zazdroszczą nam aniołowie! Tam nasze życie nie jest czymś prowizorycznym, niekompletnym, chyba że tylko w swojej historycznej formie. Bo w swojej wewnętrznej głębi jest już ogarnięte przez Chrystusa eucharystycznego, jest ukryte z Nim w Bogu. Nie możemy zatem poddawać się znudzeniu lub poczuciu bezsensu, jak ktoś, kto czeka na spóźniony pociąg i uważa to oczekiwanie za niepotrzebne, nudne i puste. Eucharystia, którą codziennie otrzymujemy, upewnia nas, że już dzisiaj nasze życie jest święte, nie jest przegrane, jest wielkie przed Bogiem, jest – w pewnym sensie – spełnione.

II. Eucharystia uczy nas również, że nasze życie spełnia się w Kościele, w Ciele Chrystusa. Sprawując Eucharystię, jesteśmy jednością z Kościołem i całą rodziną ludzką. W Eucharystii uczestniczymy w cierpieniach, nadziejach i radościach wszystkich mężczyzn i kobiet na tym świecie, którzy przyjmują lub są we­zwani do przyjmowania tego samego Ciała Chrystusa, do posilania się tym samym pokarmem. Eucharystia buduje w nas świadomość bycia częścią jednego Ciała, żywej wspólnoty. Znakiem i gwarancją tego jest oczywiście eucharystyczna Komunia, która wprowadza świat do naszego wnętrza, rozszerza naszą modlitwę. Poza tym Eucharystia jednoczy nas z Kościołem świętych, z Maryją, z tymi wszystkimi, którzy nas poprzedzili i przyjęli miłość Bożą w Jezusie Chrystusie. Wchodzimy w rzeczywisty związek z tymi, którzy cieszą się już ostateczną pełnią i w jakiś sposób mamy już udział w ich oglądaniu – bez zasłony – boskiej rzeczywistości.

Oto co oznacza: CHLEB ŻYWY! Smak nieba (świętości) i doświadczeni wspólnoty (komunii ze świętymi i żyjącymi).

• Jeśli zrozumiałem coś więcej, to czyż nie muszę już pytać, szukać?
• Paweł prosi i zaklina: "abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie z ich próżnym myśleniem (...) porzucić dawnego człowieka (...) odnowić się duchem w waszym myśleniu i przyoblec człowieka nowego". Co to znaczyć dla nas - zmienić sposób myślenia - stać się nowym (podczas Eucharystii - dzięki Eucharystii)?
• Do czego wzywa Jezus, kiedy przypomina słowa Pisma: "Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych"?
  

MÓDL SIĘ!

Jezu, obecny w tajemnicy Eucharystii - w Słowie, Ciele i Krwi - przymnóż nam wiary. W eucharystycznym zgromadzaniu - ucz nas komunii z Tobą, ze świętymi i ze sobą nawzajem. Pomagaj nam - w wierze - przychodzić do Ciebie, zaspakajać wszystkie pragnienia; doświadczać królestwa Bożego pośród nas. Chlebie życia, pobudzaj nas do radosnego uwielbienia, dziękczynienia i adoracji za to, że Jesteś, że zstąpiłeś z nieba i życie dajesz światu. Prosimy Ciebie, niech każda Eucharystia będzie dla nas "czym więcej" ("Oto tu jest coś więcej, niż..."); niech odnawia nasz sposób myślenia, nasze człowieczeństwo, nasze dziecięctwo Boże. Niech czyni nas "nowymi" - angażuje, mobilizuje, posyła ("Idźcie jesteście posłani - idźcie w pokoju Chrystusa"). Niech z każdej Eucharystii wychodzą nowi ewangelizatorzy - głosiciele Dobrej Nowiny o Jezusie.

ŻYJ SŁOWEM!  

Spróbuj przyjść wcześniej na niedzielną Eucharystię (przygotuj się przez krótką adorację). Zostań też nieco dłużej po Mszy św. Uwielbiaj Boga za to, co nam obiecał, że "kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie".

ks. Jan Kochel