II Niedziela Wielkanocna - 24.04.2022

2022-04-22

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.

A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!»

Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».

A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».

Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»

Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».

I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

To, że święto Miłosierdzia Bożego obchodzimy tydzień po Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, nie jest przypadkiem. Sam Jezus pragnął, aby święto to obchodzono w II Niedzielę Wielkanocną. Do realizacji tego zadania Chrystus powołał prostą kobietę - św. Faustynę Kowalską, która nie była wysoko wykształconą osobą (uczyła się 3 lata w szkole podstawowej). Kiedy przyjrzymy się dokładnie wizerunkowi Jezusa Miłosiernego to zauważymy, że jest to wizerunek Zmartwychwstałego. Chrystus jedną ręką błogosławi, a drugą wskazuje na serce, które dla nas zostało przebite i z którego wypłynęły krew i woda (J 19,34). Krew i woda to źródło życia. Natomiast ręka uniesiona w geście błogosławieństwa jest gestem pokoju - Zmartwychwstały Jezus przynosi pokój każdemu z nas. Ręce i nogi Jezusa są przebite. Widzimy ślady po okrutnej śmierci na krzyżu. Gdy przyjrzymy się jeszcze dokładniej to zauważymy, że Jezus jest w drodze. Wychodzi na spotkanie z człowiekiem, nawet tym, który jest już totalnie na dnie w swoim życiu. Obraz Jezusa Miłosiernego ma wiele ukrytych symboli. Chrystus z obrazu „Jezu, ufam Tobie” to ten sam Jezus Zmartwychwstały, który przyniósł pokój uczniom zamkniętym w Wieczerniku i który dał im nakaz misyjny, aby nauczali, odpuszczali grzechy i udzielali chrztu świętego. Tu właśnie objawia się nam nieskończone i niepojęte Miłosierdzie Boże.

Dzisiejsza Ewangelia opisuje nam wydarzenie spotkania/ objawienia się Chrystusa swym uczniom zgromadzonym w Wieczerniku oraz reakcję Tomasza, który nie był razem z nimi, kiedy Zmartwychwstały objawił się im po raz pierwszy.

Uczniowie bali się oraz nie rozumieli do końca, co się wydarzyło i co ma nastąpić. Przestraszeni zamknęli się w Wieczerniku. Jezus doskonale znał ich lęki i to, czego się obawiali. Przyszedł do nich mimo drzwi zamkniętych i przyniósł im pokój. Stanął pośrodku nich i pokazał im namacalne dowody, że to On. Pragnął przemienić ich serca, pobudzić do życia, przynieść im nadzieję, wybudzić ich niejako ze snu, z niepokoju. Po takim spotkaniu nie pozostało nic innego, jak na nowo uwierzyć w Jezusa. Niestety Tomasz nie był wtedy razem z nimi. Nie uwierzył również świadectwu swoich towarzyszy, którzy przekonywali go, że widzieli zmartwychwstałego Pana. Tomasz pragnął dowodu - chciał, aby Jezus znów się ukazał i aby pozwolił apostołowi dotknąć swoich ran. Jezus po ośmiu dniach przyszedł ponownie. Chrystus zawsze przychodzi w porę. Sam wybiera czas potrzebny do dojrzewania Twojej i mojej wiary. Pragnie, aby przez osobiste doświadczenie Jego obecności, móc Go z miłością dotykać.

Co zrobił Tomasz? Uwierzył, choć potrzebował tego osobistego spotkania ze Zmartwychwstałym. Prawdziwy uczeń Chrystusa to ten, który doświadczył osobistego spotkania z Nim, który spotkał Zmartwychwstałego. Taki uczeń nie pozostaje w ukryciu, ale swoją postawą i życiem świadczy o Jezusie Chrystusie. I nie muszą to być wcale słowa. Wystarczy spojrzeć na to, jak taki człowiek żyje. Chodzi o to, by inni, patrząc na nas, mogli ujrzeć i doświadczyć samego Boga, by zaczęli o Niego pytać:„Nie mów ludziom o Bogu, kiedy nie pytają, ale żyj tak, by pytać zaczęli” (św. Jan Maria Vianney).

Św. Siostra Faustyna również doświadczyła tego osobistego spotkania z Jezusem i ta niepozorna, prosta kobieta stała się apostołką świadczącą o Bogu i Jego miłosierdziu, które jest ostatnią deską ratunku dla grzeszników i dla całego świata. Choć po ludzku nachodziły ją myśli, by się poddać, to jednak trwała przy Jezusie, była Mu posłuszna i nie zostawiła tego wielkiego orędzia wyłącznie dla siebie.

Zastanów się:

• Czego się lękam i obawiam w moim życiu?
• Czy jest we mnie pragnienie osobistego spotykania i doświadczania Boga?

Znajdź dziś czas na adorację Najświętszego Sakramentu i pomódl się Koronką do Miłosierdzia Bożego, ofiarując siebie i wszystkich grzeszników świata.

Tobiasz Tkacz