IV Niedziela Wielkanocna - 08.05.2022

2022-05-06

Jezus powiedział: «Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną. Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca.Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

Pomimo małej ilości tekstu, wiele dowiadujemy się z tego, co Pan Jezus chce nam powiedzieć. Na pierwszy rzut oka wszystko może wydawać się trudne do zrozumienia, czy owiane tajemnicą. Pan Jezus chce nam przede wszystkim pokazać jaka jest Jego relacja z Bogiem Ojcem: Ja i Ojciec jedno jesteśmy. Jeśli zatem poznaliśmy Jezus, poznaliśmy także samego Boga. Ci do których Jezus mówił te słowa mieli może i łatwiej bo widzieli żywego Jezusa, który do nich w danej chwili mówi. Może warto zadać sobie w tym miejscu pytanie – czy ja wierzę w to, że Jezus mówi także do mnie? Tutaj, dzisiaj! Czy wierzę w to, że On jest w tym słowie, które przed chwilą przeczytałem/am? Przecież ON ŻYJE! Zapewne wybrzmiewa w naszej głowie radosne Alleluja, które śpiewaliśmy niedawno świętując Jego zmartwychwstanie.

Czy jestem więc tą owcą, o której mówi Pan? Czy jestem tym, który należy do Niego? Jezus mówi w wersie poprzedzającym dzisiejszą perykopę o tych, którzy nie wierzą, że nie należą do Jego owiec. Zatem jedynie te owce, które wierzą w Jezusa nie zginą na wieki, nikt nie wyrwie tych owiec z ręki Pana, to one idą za Panem i słuchają Jego głosu. Jest to zarówno obietnica jak i zadanie dane nam od Jezusa. Aby należeć do owczarni Jezusa musimy w Niego uwierzyć. W to, że żył, zmartwychwstał i żyje dalej – bo jest jedno z Ojcem! Chodzi tu jednak o prawdziwą wiarę, która zmienia nasze serca, nie taką wyznawaną tylko ustami. Jeśli tak się stanie wtedy czeka nas niezwykła nagroda – życie wieczne. Czym ono jest? Jest zjednoczeniem się z Bogiem – dawcą niekończącego się szczęścia.

Jeśli my jesteśmy owcami to Jezus jest naszym Pasterzem. Z resztą sam tak się nam przedstawia, jako Dobry Pasterz, który dba o swoje owce. Mówi się, że dobry pasterz pachnie swoimi owcami. Jak to się dokonało w osobie Jezusa? Otóż będąc Bogiem stał się człowiekiem, przyjął na siebie ludzkie ciało, uniżył się i stal się do nas podobnym. Dzisiaj wiemy, że Pan jest naszym Pasterzem, ale mamy także wielu takich których nazywamy pasterzami. Są nimi osoby duchowne – biskupi i prezbiterzy. Oni są dla nas pasterzami, ale są także owcami. To oni przyprowadzają nas do tej owczarni, której największym Pasterzem jest sam Jezus Chrystus. Jednocześnie będąc sami owcami rozumieją potrzeby każdej owcy, znają je, wiedzą na co chorują i co im potrzeba. Dlatego szczególnie dzisiaj polecajmy naszej modlitwie wszystkich duchownych prosząc właśnie o taką postawę dla nich. Módlmy się także o nowe powołania do tej szczególnej służby, prośmy aby młodzi ludzie z ochotą odpowiadali na wezwanie, które kieruje do nich Pan.

Zastanów się:

• czy wierzę całym sercem w to, że Jezus jest Słowem życia?
• czy należę/chce należeć do owczarni Najlepszego Pasterza?

Jezu Dobry Pasterzu, wzbudź we wszystkich wspólnotach parafialnych powołania do kapłaństwa, diakonatu, zakonów męskich i żeńskich, do życia świeckiego konsekrowanego i misyjnego, według potrzeb całego świata, który Ty miłujesz i pragniesz zbawić. Tobie powierzamy w szczególności nasze wspólnoty parafialne, stwórz w nas duchowy klimat pierwszych chrześcijan, abyśmy stali się wieczernikiem modlitwy i pełnego miłości przyjęcia Ducha Świętego i Jego darów. Amen.

Jak mówię o Kościele, o duchownych, o Papieżu? Jezus mówił o swoich owcach (uczniach): "Mojeowce słuchają mego głosu, a Ja znam je". Czy staram się po-znać swoich kapłanów czy biskupów? Czy modlę się za nich? Jak dbam o nowo powołanych?

Patryk Adler