V Niedziela Wielkanocna - 15.05.2022

2022-05-13

Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy. Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami.

Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».

Ostatnia Wieczerza nie była wydarzeniem w którym czuli się przez Jezusa pouczani. Jezus wcale ich tam nie zebrał, żeby tam ogłaszać przykazania, żeby dawać im instrukcje. Nie jest to ani jezioro, ani góra, gdzie wcześniej uczniowie wysłuchiwali Słowa Pana. Nie, dla apostołów ten moment był momentem, w którym oni przed wszystkim mieli doświadczenie tego, ze są przez Niego kochani. Kochani, przez tego, który ich do końca umiłował.

Jesteśmy świadkami Ostatniej Wieczerzy. Jezus spędza ostatnie chwile ze swoimi Uczniami przed swoją Męką. Po wyjściu Judasza, Pan mówi o swoim Ojcu, Bogu, który go otacza swoją chwałą. Przed Jezusem otwiera się droga Krzyża – uczniowie nie mogą iść tą samą drogą, co ich Pan. Mogą za to w inny sposób naśladować Mistrza. I tu Jezus daje im wskazanie: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie.”.

Co w tym nakazie jest takiego wyjątkowego? Skoro już w Starym Testamencie przykazanie miłości się znajdowało? A tu Pan Jezus zaznacza na samym początku, że daje nowe przykazanie. Księga Kapłańska (por. Kpł 19, 18. 34) zawiera przykazanie, które brzmi: „Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Pan!” (w. 18) natomiast w wersecie 34 zauważamy, że nakaz miłowania bliźniego odnosi się również do obcych: „Przybysza, który się osiedlił wśród was, będziecie uważać za obywatela. Będziesz go miłował jak siebie samego, bo i wy byliście przybyszami w ziemi egipskiej. Ja jestem Pan, Bóg wasz!”. Nowością w tych przykazaniach jest to, że sam Pan Jezus – Bóg, daje to przykazanie, które On wypełnia całym swoim życiem a zwłaszcza Jego zbawczą Męką, gdy daje swoje życie za swoich przyjaciół. „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.” (por. J 15, 13).

Stary Testament te przykazania formułuje „będziesz miłował bliźniego jak siebie samego”, czyli nie czyń drugiemu co tobie niemiłe. Natomiast Chrystus daje poprzeczkę jeszcze wyżej: nie tak jak ty miłujesz siebie samego – Nie! Tylko tak jak Bóg ciebie kocha. Ta Boża Miłość sprawiła, że On oddał swoje życie za nas, za każdego z nas, którzy go zdradzili i nadal zdradzamy. On nas kocha miłością bezgraniczną. „A nawet za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć. Bóg zaś okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami.” (por. Rz 5, 7 – 8). I to przykazanie Jezus zostawia swoim uczniom i chce aby ona była pełniona w Jego Świętym Kościele. Że to jest nasz obowiązek. Nas, chrześcijan, w tej sposób powinno się rozpoznawać w świecie. Budowania nowego świata nie da się budować na czymś abstrakcyjnym, tylko Nowy Świat się zaczyna w nas samych. Nie od kogoś, tylko ode mnie! Trzeba je rozpoczynać jak najkonkretniej, kochając tych, co są najbliżej.

Warto jeszcze zapytać:

• jak powinna wyrażać się "miłość wzajemna" w moim codziennym życiu?
• czy moja rodzina, sąsiedzi, koledzy/koleżanki w pracy potrafią dostrzec we mnie ucznia/uczennicę Pana Jezusa Chrystusa?

Boże, nasz Ojcze, w przypływie swej miłości wystawiłeś swojego najbardziej umiłowanego Syna na nienawiść i odrzucenie przez świat, obdarz nas mocą Twojego Ducha. Nas, pragnących kroczyć śladami naszego Mistrza i Nauczyciela i chcących dawać odważne świadectwo Jego śmierci i zmartwychwstania wobec świata, który Ciebie nie zna. Spraw, abyśmy, kształtując siebie na wzór Jezusa, zawsze umieli przeciwstawiać miłość nienawiści, łagodność przemocy, przebaczenie zemście, pokój nieprzyjaźni, błogosławieństwo złorzeczeniom. Nie pozwól, abyśmy w godzinie naszej próby zostali pokonani przez strach i popadli w grzech niewiary i braku miłości. Spraw natomiast, abyśmy coraz bardziej należeli do Ciebie, zjednoczeni z Twoim Synem, niosąc na ramionach cały ten świat, który kochasz i pragniesz zbawić.

Znajdź dziś i w tygodniu chwilę czasu, by wstąpić do kościoła na chwilę adoracji, aby podziękować Panu za Jego zbawczą Mękę z miłości dla nas.