Łk 9,28-36 (BP)

Jezus wziął ze sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Podczas modlitwy zmienił się wygląd Jego twarzy, a Jego ubranie stało się lśniąco białe. Rozmawiało z Nim dwóch mężczyzn. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał się wypełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotra i towarzyszy zmógł sen. Gdy się obudzili, zobaczyli Jego chwałę i obydwóch mężczyzn stojących przy Nim. Gdy tamci odchodzili od Niego, Piotr, nie wiedząc co mówi, odezwał się do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza, a trzeci dla Eliasza». Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich. Kiedy wchodzili w obłok, ogarnął ich lęk. A z obłoku odezwał się głos: «On jest moim Synem wybranym, Jego słuchajcie!». Po tym, jak odezwał się ten głos, Jezus został sam. Oni zaś zachowali milczenie i w tamtych dniach nikomu nic nie mówili o tym, co widzieli.

Piotr - jeden z trzech uczniów z góry Przemienienia - zapamiętał atmosferę tego wydarzenia oraz słowa: "On jest moim Synem umiłowanym, Jego słuchajcie!" (Łk 9,35; por. 2 P 1,17). Piotr zaświadczył po latach: "Usłyszeliśmy ten głos dochodzący z nieba, gdy razem z Nim byliśmy na świętej górze" (1,18). Wiemy jakie emocje towarzyszyły uczniom: zagubienie, niepewność, lęk. Pierwszy z Apostołów zapamiętał jednak nakaz: "Słuchaj!" (hebr. szema - Pwt 6,4) - główne wyznanie wiary Izraela i Kościoła. Apostoł potwierdził również wiarygodność Pisma Świętego: "Mamy jednak jeszcze mocniejsze słowo prorockie. Dobrze, jeśli będziemy przy nim trwać jak przy lampie, która świeci w ciemności aż do świtu, a jutrzenka wzejdzie w waszych sercach" (2 P 1,19). Trwanie przy Słowie życia - praktyka Namiotu Spotkania jest powołaniem uczniów, którzy już nie mogą zachowywać milczenia, lecz powinni iść i głosić tajemnicę Jezusa Chrystusa.

Konieczne jest więc doświadczenie góry Tabor i duchowa przemiana chrześcijanina, która winna opierać się na przede wszystkim na słuchaniu Pisma: Mojżesza (Prawa), Eliasza (Proroków) i Jezusa (Ewangelia). Osobiste ćwiczenie się w słuchaniu - modlitewna medytacja nad Słowem - to codzienna praktyka lectio divina, czyli nasza Szkoła Słowa Bożego.

Jezus zabiera nas dzisiaj na Górę Przemienienia, by modlić się z nami i ukazać nam swoje chwalebne Oblicze. "ON jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wobec każdego stworzenia" (Kol 1,15; por. Rz 8,29; 2 Kor 4,4; Flp 2,6; Hbr 1,1-3).

ON przemienia się - objawia chwałę - wzywa, a ty: wsłuchuj się - rozważaj - módl się - żyj Słowem!

Wychodząc zaś z namiotu Spotkania - schodząc z góry Przemienienia - otrzymujemy inny nakaz Mistrza: "«Musi się wypełnić wszystko, co jest napisane o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach» (...) W Jego imię będzie głoszone nawrócenie na odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, rozpoczynając od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca (Łk 24,44-49).

Pamiętajmy: Duch Świętym "przypomni wszystko" oraz "poprowadzi [nas] ku całej prawdzie" (J 14,26; 16,13).

Zapytaj dzisiaj samego siebie:

• Czy podejmujesz codzienne wezwanie z Góry Przemienienia - codzienną modlitewną lectio divina?
• Na czym polega Twoja duchowa przemiana (por. Rz 12,2; 2 Kor 3,18; Flp 3,21)?
• Jak głosisz kerygmat: "Jezus Chrystus cię kocha, dał swoje życie, aby cię zbawić, a teraz jest żywy u twego boku codziennie, aby cię oświecić, umocnić i wyzwolić" (Evangelii gaudium, 164)?
• Czy pozwalasz się prowadzić Duchowi Prawdy?
  

Spraw, Panie, żebyśmy przyjmując siebie wzajemnie, mogli być przyjęci przez Ciebie i przez Ciebie przemienieni w mocy Twego Ducha. Prosimy Cię o to za przyczyną Maryi. Wysłuchaj nas, Panie, który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen

Żyj Słowem!

Przemień w sobie to "coś", co nie jest zgodne z wolą Zmartwychwstałego Pana. Zmień coś małego, co uwiera Twoich bliskich: jakieś Twoje przyzwyczajenie, powtarzane często słowa, Twoje smutki i lęki. Przepowiadaj zawsze dobrą nowinę! (por. Rz 12,14).

ks. Jan Kochel

fot. Góra Tabor - Sanktuaria.pl