Uroczystość św. Jacka - 17.08.2022
2022-08-16
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”. A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.
Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.
Św. Jacek będąc pod wpływem duchowości św. Dominika, stając się jego uczniem i naśladowcą, całe swoje życie poświęcił na służbę Bogu i Kościołowi. Świadkowie jego życia mówią, że św. Jacek zawsze „albo studiował, albo głosił kazania, albo słuchał spowiedzi, albo się modlił, albo odwiedzając chorych, słowem i przykładem budował bliźnich”.
Szczególnie do tradycji przeszedł jako świadek miłości do Eucharystii i do Matki Najświętszej. Dlatego tak często jest przedstawiany w figurach i na obrazach z monstrancją oraz figurą Matki Bożej w rękach. W okresie średniowiecza, kiedy przyszło mu żyć, jego świadectwo umiłowania tych dwóch darów było niezwykłym przykładem i momentem oddziaływania. Dlatego można powiedzieć, że wykorzystał swój czas. To właśnie dzięki św. Jackowi miał na terenie Polski nastąpić proces pogłębienia wiary, która wcześniej, a więc od początków chrześcijaństwa w Polsce, miała być jeszcze powierzchowna.
Można postawić pytanie o przyczyny i sposób w jaki św. Jacek tego dokonał. Co sprawiło, że św. Jacek dokonał pogłębienia wiary ludu Bożego w Polsce?
Odpowiedź o przyczyny i sposób jest tylko jedna – świadectwem swego życia.
Można powiedzieć, że każdy święty potrafił wykorzystać swój czas, okoliczności życia, jakie mu są dane, aby stać się świadkiem Ewangelii. Jednak św. Jacek dokonał tego w sposób doskonały. W nim był sposób podejmowania decyzji i świadectwa podobnego do pierwszych uczniów i zarazem apostołów Jezusa Chrystusa. Św. Jacek nie tylko mówił: „nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15), ale był pierwszym w nawróceniu i pierwszym wierzącym w sens Ewangelii pojmowanej dosłownie. Dlatego tak łatwo, jak było to zacytowane wcześniej, przyszło opisywać innym sposób jego życia i działania. Najbardziej wyraźnym świadectwem przyjęcia Ewangelii, jest owa natychmiastowość działania. Uczniowie Jezusa potrafili natychmiast wszystko pozostawić i całkowicie pójść za Jezusem (Mk 1,18). Ta sama zasada odczytania Ewangelii i przynaglenia do natychmiastowego działania cechowała życie św. Jacka.
Zatem radykalna decyzja, by życie oprzeć na Ewangelii oraz radykalna decyzja natychmiastowego działania, stały się mocną stroną życia i powołania św. Jacka. W jego przypadku taki sposób działania miał szczególny urok. Może dlatego jest tak znany poza Polską.
- Czy Ewangelia, którą czytam i której słucham wzbudza we mnie jedynie zauważalne piękno myśli Jezusowej, czy też prowadzi do pragnienia działania według wskazań Ewangelii?
- Co najczęściej sprawia, że ociągam się z działaniem w tym względzie?
- Czy odbieram Ewangelię jako Jezusowe wskazania dla mojego czasu?
- Czy mam świadomość, że moje życie to jest jedyna szansa i drugiej nie będzie?
Za wzorem św. Jacka, który długie godziny spędzał na modlitwie, przeżyj chwilę nawiedzenia Najświętszego Sakramentu.
ks. Franciszek Koenig
