Rozważania niedzielne: Rok A
XXIX Niedziela Zwykła - 16.10.2011
2011-10-15
Kościół na dzisiejszą niedzielę proponuje fragment z Ewangelii według św. Mateusza. Czytamy w nim o faryzeuszach, którzy podstępnie pytają Jezusa: należy płacić podatek cesarzowi czy nie? Wszyscy zastanówmy się więc nad tym, co cesarskie, a co Boskie.
CZYTAJ!
Mt 22, 15-21
Faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Jezusa w mowie. Posłali więc do Niego uczniów razemze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: „Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie?”. Jezus przejrzał ich przewrotności rzekł: „Czemu Mnie kusicie, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową”. Przynieśli mu denara. On ich zapytał: „Czyj jest ten obraz i napis?”. Odpowiedzieli: „Cezara”. Wówczas rzekł do nich: „Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga”.
ROZWAŻ!
Faryzeusze z dzisiejszej Ewangelii mają jeden cel – wyrachowanie i podstępnie pochwycić Jezusa na słowie i na pozorze działania. Chcą Go skompromitować i doprowadzić do Jego usunięcia. Wysyłają zatem delegację i wciągają Go w rozmowę na drażliwy temat płacenia podatków cesarzowi Imperium Rzymskiego. Była to zwykła pułapka z ich strony, na którą Jezus nie daje się nabrać. Myśleli zapewne, że postawią Jezusa w sytuacji bez wyjścia – albo powie, że należy płacić podatek cezarowi - i w ten sposób skompromituje się w oczach ludu - albo dopuści do anarchii i stanie się buntownikiem i wrogiem Imperium Romanum.
Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga – odpowiada Jezus na podchwytliwe pytanie faryzeuszy. Zręczna wypowiedź Mistrza z Nazaretu nie mogła stać się argumentem dla oskarżających. Władzy państwowej należy się lojalność, co nie oznacza bezkrytycznego posłuszeństwa. Najważniejsze według Chrystusa jest to, żeby uznawać władzę Trójjedynego nad wszystkim, co do niego należy i co stworzył z wielką miłością, w Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy (Dz 17,28).
Jeszcze jedna, bardzo ważna dla nas nauka płynie z wypowiedzi Jezusa. Mianowicie
– mamy oddać Bogu całe swoje życie. Z wszystkim tym, co w nim wspaniałe, prawdziwe i dobre, ale także z tym, co w nim grzeszne, ułomne i nadające się do poprawy. Niech na naszych ustach ciągle brzmi starotestamentowe wezwanie Syracha: Prócz Ciebie nie ma Boga! (Syr 36,4b).
Pytania do refleksji:
- Do kogo należymy – kto jest naszym Panem?
- Czy odkrywamy w sobie obraz Tego, do którego należymy?
- Czy modlimy się za sprawujących władzę w naszym kraju?
MÓDL SIĘ!
Przyjmij, Panie, całą moją wolność; przyjmij pamięć, rozum i całą wolę. Cokolwiek mami posiadam, Tyś mi to dał. Wszystko to zwracam Tobie i całkowicie poddaję panowaniu Twojej woli. Daj mi tylko miłość ku Tobie i Twoją łaskę, a będę dość bogaty; niczego więcej nie pragnę.
Ofiarowanie siebie, LG, t. I, s. 1372
ŻYJ SŁOWEM!
Pomódlmy się w tym tygodniu za wszystkich sprawujących władzę. Ofiarujmy Bogu siebie na modlitwie i nieustannie powtarzajmy Mu słowa Syracha: Prócz Ciebie nie ma Boga!
