I Niedziela W. Postu - 17.02.2013

2013-02-15

Jeśli nasz Pan był cały czas poddawany próbie, to i nam próby, pokusy, wątpliwości nie będą oszczędzone. Trzy pokusy ewangeliczne są wzorcami pokus, które mogą i nas "dopaść". Choć szatan jest niezwykle przebiegły. Dostosowuje pokusy na osób, miejsca i czasu!

Głód może być różnoraki. Dzisiejszy syty człowiek Zachodu nie wie co, to głód fizyczny, ale wie co, to jest głód miłości, sensu, obecności drugiego człowieka... Prorok Amos mówi o głodzie słowa Bożego. A Jezus bierze to słowo Boże jako oręż i odpycha nim, jak mieczem i tarczą, pokusy: Nie samym chlebem żyje człowiek (4, 4).

Władza, znaczenie, pieniądz... - druga pokusa, może jeszcze silniejsza, jeszcze bardziej błyszczy, świeci w fleszach kamer. Wiąże się z zależnością od innych, z układami, z poprawnością polityczną, z koniecznością pójścia na układy, rezygnacji z zasad, tradycji, wartości. "Jeśli więc oddasz mi hołd [kusi diabeł], wszystko będzie Twoje...". A Pan Jezus odwraca przewrotne myślenie i przywraca właściwą hierarchię: Panu Bogu twemu będziesz oddawał hołd i tylko Jego będziesz czcił (4, 8).

Ostatnia próba pomaga lepiej zrozumieć próby wcześniejsze. Trzecia pokusa pomaga nam też zrozumieć to, że Jezus był stale prowokowany, kuszony, wystawiany na próbę. Pozwala nam też zrozumieć, że na krzyżu mam miejsce ostateczna pokusa - czas próby (23, 35nn).

Kard. Martini zauważył, że Jezus trzy razy był kuszony na pustyni i również na krzyżu pojawiają się trzy prowokacje, w których pobrzmiewać będzie głos szatana z kuszenia na pustyni. "Przypomnijmy pierwszą pokusę na pustyni, ujętą w trybie warunkowym: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem (4, 3). Natomiast u Łk 23, 35 czytamy: A lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym». Podobnie u Łk 23, 37 szydzą żołnierze: Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie. I w końcu jeden ze złoczyńców, ukrzyżowanych wraz z Jezusem, będzie Mu urągał: Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas! (Łk 23, 39). Patrząc na ukrzyżowanego Jezusa, rozumiemy, jak dramatyczne wręcz było to kuszenie. Jezus jest kuszony, doświadczany w samym sercu swego posłannictwa; jest kuszony, żeby skorzystał ze swojej potęgi i uchronił się przed śmiercią: Użyj swojej potęgi; pokaż nam, że ją posiadasz! Królowie ziemscy potrafią się ocalić, nie dają się tak łatwo zabić. Dlaczego pozwalasz się zabić, jeśli rzeczywiście jesteś Królem? Jezus jest kuszony, poddany próbie w tym, co najbardziej leży Mu na sercu i uwierzytelnia Jego misję".

Jezus przyszedł przecież po to, żeby wzbudzić naszą wiarę - uczyć nas zwyciężać. On "odnosi zwycięstwo już na początku, kiedy przywołuje słowa Pisma Świętego, obwieszczające absolutny prymat Boga" - przekonuje jeszcze raz kard. Martini. "Nie można głosić prymatu Boga, jeśli postawi się w centrum samego siebie. Boga trzeba głosić środkami godnymi Boga, a takim środkiem jest uznanie chwały Boga, nawet jeśli w sytuacji sprzeciwu i odrzucenia staje się to utratą siebie" (por. Głosić Jezusa, 75-81).

Pierwsza niedziela Wielkiego Postu jest i dla nas okazją wyjścia na pustynię, by oczyścić swoje myślenie, serce, sumienie. Pytajmy zatem:

* Jakie pokusy najczęściej pojawiają się w moim życiu duchowym?

* Czy w ogóle badam swoje sumienie - czy jestem "człowiekiem sumienia" (Jan Paweł II)? Czy nie zagubiłem poczucia grzechu?

* Apostoł radzi nam przywdziać "zbroję Bożą" (Rz 6, 13n; Ef 6, 10-20) do walki ze Złym, który przegrał, ale jeszcze jest mocny, jeszcze kusi, zwodzi, okłamuje, niszczy, dzieli... Co jest moją zbroją przeciw złu?