Św. Melchior Grodziecki (†1619) Cieszyn (Grodziec) - Koszyce

2011-12-17

J 12, 27-33

Jezus wyznał: Teraz Moja dusza się zatrwożyła. I co mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny? Przecież przyszedłem dla tej godziny. Ojcze, uwielbij swoje Imię! Wtedy rozległ się głos z nieba: I uwielbiłem, i znów uwielbię. Stojący zaś tłum, gdy to usłyszał, mówił: Zagrzmiało. Inni mówili: Anioł do Niego przemówił. Jezus natomiast oznajmił: Ten głos rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem, teraz władca tego świata będzie wyrzucony na zewnątrz. A Ja, gdy zostanę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich do siebie. To zaś powiedział, dając poznać, jaką śmiercią miał umrzeć.

Ewangelia czasem budzi trwogę – jest znakiem sprzeciwu (por. Iz 8, 14; Łk 2, 34; Mt 21, 42; Dz 28, 22). Nieraz ci, którzy stawali się jej głosicielami musieli oddawać za nią życie. Słowo Jezusa stanie się sędzią dla tych, którzy Go nie przyjmą: „Kto Mną gardzi i nie przyjmuje słów moich – ostrzega – ten ma swego sędziego: słowo, które wygłosiłem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym” (J 12, 48; por. Jk 2, 9). W sądzie, który ma się dokonać nad światem, Jezus nie pełni roli sędziego czy oskarżyciela, ale występuje jako świadek prawdy. Słowo ma moc osądu, ono weryfikuje, ocenia, pyta współczesnego człowieka (por. J 3, 18; Hbr 4, 12).

Każdy głosiciel Ewangelii musi uznać, że jego nauka nie jest jego, ale Tego, który go posłał (J 7, 16). To właśnie czyni Apostoł narodów, gdy omawia sprawę najwyższej wagi: „Otrzymałem od Pana to, co z kolei wam przekazałem” (1 Kor 11, 23). Tak czynili kolejni misjonarze i ewangelizatorzy, tak czynił również młody jezuita Melchior wobec mieszkańców Podbeskidzia i hajduków Rakoczego, którzy poddali go okrutnym katuszom, a w końcu ścieli toporem.

Kim był bestialsko zamordowany śląski jezuita?

Melchior urodził się w Cieszynie (lub w Grodźcu) w roku 1584. Wywodził się z zasłużonej dla Kościoła i spraw publicznych rodziny szlacheckiej herbu Radwan, która na teren Księstwa Cieszyńskiego przybyła z sąsiednich ziem polskich. Nauki pobierał u jezuitów w Wiedniu, Kłodzku i Pradze, a w 1603 r. wstąpił w Brnie do Towarzystwa Jezusowego. W 1614 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako prefekt i kaznodzieja w Pradze i kapelan wojskowy w Koszycach. W sierpniu 1619 r. do miasta wkroczyli hajducy Rakoczego. Na zamku gubernatorskim zastali właśnie ojca Melchiora wraz z kanonikiem Markiem Križem i Stefanem Pongraczem. Natychmiast ich uwięziono, a na posiedzeniu rady miejskiej domagano się wymordowania wszystkich katolików w mieście. Zagładzie katolików sprzeciwiło się stanowczo większość obecnych kalwinów, ale jednocześnie wydano wyrok śmierci na trzech kapłanów więzionych w zamku. Przed śmiercią księży poddano okrutnym torturom: „Kaleczono ich nożami, wieszano na belce, szczypano obcęgami, rany przypalano płomieniami pochodni; wreszcie odcięto im głowy” (F. Koneczny). Wieść o męczeńskiej śmierci zbudziła powszechne oburzenie w mieście. W obawie przed rozruchami pospiesznie i w ukryciu pochowano więc ciała męczenników. W 1636 r. przeniesiono je do jezuickiego kościoła w Trnawie. Po kasacie zakonu zaopiekowały się nimi miejscowe urszulanki. Męczenników beatyfikował w 1905 r. Pius X, a w 1995 r. zostali oni kanonizowani przez Jana Pawła II w Koszycach. Ciało św. Melchiora spoczywa w Trnawie.

Prześladowania chrześcijan wciąż są znakiem wiarygodności Dobrej Nowiny, a męczennicy są zasiewem nowych wyznawców Chrystusa. Oni też przypomina współczesnym: "Teraz odbywa się sąd nad tym światem, teraz władca tego świata będzie wyrzucony na zewnątrz. A Ja, gdy zostanę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich do siebie" (J 12, 31n). Choć niektórym wydaje się, że świat znajduje się pod panowaniem ciemności i szatana, to ostatnie słowo należy do Chrystusa. On uroczyście zapewnił uczniów: „W świecie będziecie doświadczać ucisków, lecz ufajcie – Ja zwyciężyłem świat!” (J 16, 33). Szatan nie ma żadnej władzy nad Jezusem i tymi, których On pociągnie do siebie (J 12, 32). Pełne zwycięstwo nad mocami szatana dokona się w ludzkiej historii stopniowo dzięki ustawicznemu wysiłkowi wiernych wyznawców Chrystusa.

Wobec wciąż pojawiających się informacji o prześladowaniach i męczeństwie chrześcijan w różnych zakątkach świata, trzeba szukać odpowiedzi na trudne pytania w świetle Słowa Bożego:

• Skąd czerpać siły do świadectwa wiary?
• Jak reagować na narastającą falę prześladowań, antychrześcijańskiego prawa i wszechobecną „dyktaturę relatywizmu” (Benedykt XVI)?
• Kard. Martini odczytał słowa Jezusa o pociągnięciu wszystkich do siebie w kontekście Eucharystii. Czy udział we Mszy św. jest dla mnie udziałem w „wywyższeniu Chrystusa”, w Jego świętej uczcie miłości, gdzie On sam – w sposób bezkrwawy – ofiarowuje się dla mnie i staje się [wciąż na nowo] „pokarmem na życie wieczne”?

Panie, Ty znasz nasze życie, nasze próby i niebezpieczeń­stwa, w których żyjemy. Otwórz nasze oczy, byśmy poznali Twoją łaskę i byśmy odkryli to, co godzi w naszą nadzieję. Udziel nam łaski rozpoznawania dróg przeciwnika w naszym życiu, byśmy go nie lekceważyli, lecz pozostawali czujni, byśmy umieli się ubezpieczyć i mogli odważnie walczyć, i ostatecznie zwyciężyć, trwając w wierze.

Kard. C.M. Martini

Według Dzieła Pomocy Open Doors, mamy obecnie do czynienia z największymi w historii prześladowaniami wyznawców Chrystusa. Z raportu tej organizacji wynika, że na świecie co roku 100 tys. chrześcijan oddaje życie w 139 krajach, co oznacza, że w ostatnich dekadach zginęło nas więcej niż Żydów w czasie Holacaustu. Są oni ofiarami represji państwowych (ustawy, ograniczenia, aura wrogości wobec religii w mediach), a w 16 krajach dochodzi do "ohydnych i systematycznych" ataków, tortur, więzień i mordów (ujawnionych w publicznych relacjach TV lub Internecie). Warto widzieć to trudne doświadczenie w świetle Słowa Bożego, np. słów Apostoła Pawła: "wszystkich, którzy chcą pobożnie żyć w Chrystusie Jezusie, spotkają prześaldowania" (2 Tm 3, 12) bądź Piotra: „Upokorzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was…” (por. 1 P 5, 6-9).