Wyszukiwarka:
Rozważania tematyczne: Świadkowie prawdy z tej ziemi

Robert Spiske (†1888) Leśnica - Wrocław

2017-10-12

News
W parafii wrocławskiej na Piasku współpracowali ze sobą dwaj kandydaci na ołtarze: ks. Jan Schneider i ks. Robert Spiske. Pierwszy założył Zgromadzenie Sióstr Maryi Niepokalanej (Marianki), a drugi Zgromadzenie Sióstr Świętej Jadwigi od Niepokalanej Dziewicy Bogurodzicy Maryi (Jadwiżanki). Obaj służyli potrzebującym niezależnie od narodowości i przekonań, uzdrawiającą moc Ewangelii kierując do tych, którzy „źle się mają” (Łk 5, 31). W tym samym roku dokumentację o heroiczności cnót świątobliwych kapłanów przekazano do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie (2001 r.).

wprowadzenie


CZYTAJ!

Łk 9, 12-17

Dzień począł się chylić ku wieczorowi. Wtedy przystąpiło do [Jezusa] Dwunastu mówiąc: «Odpraw tłum; niech idą do okolicznych wsi i zagród, gdzie mogliby się zatrzymać i znaleźć żywność, bo jesteśmy tu na pustkowiu». Lecz On rzekł do nich: «Wy dajcie im jeść!» Oni odpowiedzieli: «Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby; chyba że pójdziemy i zakupimy żywności dla wszystkich tych ludzi». Było bowiem około pięciu tysięcy mężczyzn. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Każcie im rozsiąść się gromadami mniej więcej po pięćdziesięciu!». Uczynili tak i porozsadzali wszystkich. A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówiwszy nad nimi błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by podawali ludowi. Jedli i nasycili się wszyscy, i zebrano jeszcze z tego, co im zostało, dwanaście koszów ułomków.

ROZWAŻ!

Apostołem miłosierdzia staje się człowiek, który wie, że sam miłosierdzia potrzebuje. Pan Bóg powołuje wybranych ludzi, by szli i czynili miłosierdzie, uzdrawiali i karmili potrzebujących. Scena rozmnożenia chleba jest dobrą lekcją posługi charytatywnej, której celem jest nie tylko zaspokojenie głodu, ale nade wszystko doprowadzenie do spotkania z Jezusem Chrystusem. Znane jest stwierdzenie Mistrza: „Ubogich zawsze macie u siebie (…); Mnie zaś nie zawsze macie” (Mk 14, 7). Jak rodzi się we wspólnocie pragnienie służenia biednym? Otóż rodzi się ono z głoszenia Jezusa przez wspólnotę, z dawania świadectwa, że Jezus umarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia.

Tak radykalnie odczytał swoje powołanie syn szewca Antoniego, przybyłego z Czech na Śląsk, do Leśnicy (dzielnicy Wrocławia) i Tekli z pochodzenia Niemki – Józef Antoni Robert Spiske. Takie imiona otrzymał podczas chrztu w kościele św. Jadwigi. Był trzecim z czworga dzieci rodziny głęboko wierzącej i szanującej innych, zwłaszcza biednych i potrzebujących. Robert rozpoczął naukę w szkole w Leśnicy, jednak z powodu braku pieniędzy nie mógł jej kontynuować. Z pomocą pospieszył mu ks. kanonik D. Krügier, który zauważył zapał i zdolności młodego Spiskego. Zabrał go do chóru chłopięcego przy katedrze wrocławskiej, gdzie chłopiec łączył śpiew z nauką. Niestety, śmierć ks. Krygiera uniemożliwiła dalszą naukę. 14-letni wówczas Robert poprosił o pomoc księży na Ostrowie Tumskim. Tam znalazł nowego opiekuna i wychowawcę w osobie ks. dziekana J. Schoepego i rozpoczął naukę w Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu. W 1843 r. zdał egzamin dojrzałości i został przyjęty do Konwiktu w charakterze wychowawcy młodzieży. Zapewniło mu mieszkanie i utrzymanie w czasie studiów filozoficzno-teologicznych na Uniwersytecie Wrocławskim. Ten czas formacji intelektualnej i duchowej utwierdził Roberta w dążeniu do kapłaństwa.

Święcenia przyjął w 1847 r. z rąk kard. Melchiora Diepenbrocka. W tym czasie cały Śląsk przeżywał wielkie trudności społeczno-ekonomicznie: głód, nieurodzaje, epidemie i bezrobocie. Zagrożenia te nie pozostały bez wpływu na plany młodego kapłana, który stał się jeszcze bardziej wrażliwy na tych, którzy „źle się mają”. W 1848 r. został wikariuszem w parafii Najświętszej Maryi Panny na Piasku we Wrocławiu, gdzie wspierał duszpastersko Stowarzyszenie Katolickich Kobiet i Dziewcząt im. św. Jadwigi, niosące pomoc osieroconym dzieciom, ludziom w podeszłym wieku i niezaradnym życiowo. Należało do niego ok. 3000 osób, wspieranych przez licznie grono ludzi wykształconych – nauczycieli, żon urzędników, policjantów, wolontariuszy. Działalność Stowarzyszenia – w pierwszych latach istnienia – spotkała się z niezrozumieniem i krytyką, nazywano je nawet „stowarzyszeniem gałganiarzy”. Dopiero w 1855 r. uzyskało aprobatę bpa H. Förstera i osobowość prawną (od 1857 r.); zmieniło się też nastawienie społeczne do tego typu pracy charytatywnej w mieście.

14 czerwcu 1859 r. cztery pierwsze członkinie Stowarzyszenia im. św. Jadwigi złożyły śluby zakonne i tak powstało Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi, której formalnym opiekunem i założycielem był ks. R. Spiske. Osobiście (wraz z ks. J. Fickiem z Piekar) pielgrzymował do Rzymu, by przedstawić papieżowi projekt utworzenia nowego zgromadzenia. Ostatecznie zatwierdził je papież Pius IX, który na dokumencie erekcyjnym napisał własnoręcznie: Benedicat Deus granum sinapis ita, ut crescat in arborem magnam („Niech Bóg błogosławi to ziarno gorczyczne, aby wyrosło w wielkie drzewo”). Nowe zgromadzenie stało się odpowiedzią na ówczesne potrzeby. Miłością i dobrocią siostry jadwiżanki otaczały najbardziej potrzebujących: dzieci i młodzież, chorych i zaniedbanych. Wiadomość o powstaniu zgromadzenia szybko rozniosła się po Wrocławiu i okolicy. Wielu proboszczów prosiło księdza Spiskego o siostry do pracy charytatywnej w parafiach. Zaczęły powstawać pierwsze placówki na Dolnym i Górnym Śląsku. W 1886 r. jadwiżanki rozpoczęły pracę w sierocińcu w Katowicach-Bogucicach.

Ks. Spiske duchową opieką otaczał stowarzyszenie i zgromadzenie, a równocześnie w latach 1851-1852 pełnił obowiązki administratora parafii św. Michała Archanioła. W latach 1864-1883 był proboszczem parafii pod wezwaniem św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława we Wrocławiu. W 1859 r. uzyskał godność szambelana papieskiego, a latach 1883-1888 był członkiem wrocławskiej kapituły katedralnej, kaznodzieją katedralnym i radcą Generalnego Wikariatu. Zmarł 5 marca 1888 r. i został pochowany w podziemiach katedry wrocławskiej. W 1984 r. jego doczesne szczątki zostały przeniesione do kaplicy domu macierzystego jadwiżanek we Wrocławiu przy ul. Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego.

„Wy dajcie im jeść” (9, 13) – ten rozkaz Jezusa ks. Spiske traktował jako polecenie dla siebie, dlatego sam odwiedzał najbiedniejsze rodziny, niosąc im pomoc materialną. Szczególną troską otaczał zaniedbane dzieci i młodzież wrocławską. Nieraz w swoim mieszkaniu dawał schronienie bezdomnym dzieciom, dopóki nie znalazł odpowiednich rodzin, które przyjęłyby je do siebie (por. http://www.jadwizanki.com/). Tytuł „apostoła miłości”, który przylgnął do ks. Spiskego, wzywa do pogłębionej refleksji nad przesłaniem Ewangelii, która odbiła swoje promienie w jego życiu, stąd warto zapytać:

  • Kogo nazywamy naszym bliźnim – ubogim – potrzebującym? Jakie znaczenie mają ubodzy dla chrześcijan?
  • Jakiego „pokarmu” pragną ubodzy XXI wieku?
  • „Jedli i nasycili się wszyscy, i zebrano jeszcze z tego, co im zostało, dwanaście koszów ułomków”. Co symbolizują „ułomki” z ewangelicznej sceny rozmnożenia chlebów?


MÓDL SIĘ!


Wszechmogący, wieczny Boże, racz wsławić Twojego wiernego sługę, księdza Roberta Spiskego, który tak gorliwie pracował dla chwały Twojego imienia i stał się założycielem nowej rodziny zakonnej sióstr św. Jadwigi. Proszę Cię, abym za jego przykładem pomnażał(a) Twoją chwałę przez ducha modlitwy, ofiarną pracę i życzliwość dla bliźnich. Za wstawiennictwem sługi Twego, księdza Roberta, udziel mi łaski…, o którą Cię pokornie proszę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


ŻYJ SŁOWEM!


Zabiegajmy o właściwie rozumianą globalizację! Globalizacja nie jest ani dobra, ani zła, lecz jest opisem rzeczywistości, która musi być kształtowana. „Proces ten – przekonuje Benedykt XVI – zrodził się w krajach ekonomicznie rozwiniętych, ze swej natury objął wszystkie gospodarki. Stał się on głównym motorem wyjścia z zacofania w rozwoju całych regionów i stanowi ze swej natury wielką szansę. Jednak bez kierownictwa miłości w prawdzie ten planetarny rozmach może przyczynić się do powstania ryzyka nieznanych dotąd szkód i nowych podziałów w rodzinie ludzkiej” (zob. Caritas in veritate, 33). Propagujmy zatem globalizację wychowania, kultury, a przede wszystkim miłości!

ks. Jan Kochel

rys. Franciszek Kucharczak

Pozostałe tematy
Aktualności

Życzenia - Wielkanoc 2024

Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa! (Exultet)

Z okazji świąt Zmartwychwstania Pańskiego życzymy nadziei, by jej blask oświecał każdy dzień; miłości, by wypełniała wszelki mrok serca oraz wiary w pełne radości spotkanie Zmartwychwstałego Króla wieków. Redakcja ssb24.pl

więcej

Jak dobrze przeżyć W. Post?

WIELKI POST jest czasem walki duchowej i sztuki rozeznawania. Służą temu klasyczne formy pobożności: post, jałmużna, modlitwa..., droga krzyżowa, gorzkie żale, nawiedzanie kościołów stacyjnych, kazania pasyjne. Zapraszamy też do udziału w serii katechez o bałwochwalstwie; zob. katechezy.

więcej
zobacz wszystkie

Liczba wizyt: 13786054

Tweety na temat @Ssb24pl Menu
Menu