Matka dobrej rady (Mater boni consilii)

2018-02-22

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była na nim Matka Jezusa. Na wesele zaproszono również Jezusa wraz z uczniami. Gdy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: "Nie mają wina". Jezus odpowiedział: "Kobieto, czy to należy do mnie lub do ciebie? Jeszcze nie nadeszła moja godzina". Wtedy Jego Matka zwróciła się do służących: "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie".

Jeśli szukamy biblijnych podstaw tej pięknej inwokacji, musimy przede wszystkim wrócić do przytoczonej w poprzednim rozważaniu wyroczni Izajasza o królewskiej godności Chrystusa. Łaciński przekład Biblii, inaczej niż współczesne nam tłumaczenia, interpretuje imiona mesjańskie Emmanuela: „Przesławny, Radca (Consiliator), Bóg, Mocny” (Iz 9,6). Ten sam prorok nieco dalej ukaże przyszłego Mesjasza obdarzonego siedmioraką łaską duchową: „Spocznie na nim duch PANA, duch mądrości i rozumu, duch rady (łac. consilii) i mocy, duch znajomości i bojaźni PANA. Upodoba sobie bojaźń PANA” (Iz 11,2-3).

Mędrcy Starego Testamentu przestrzegają przed złym doradcą (Syr 37,17), zapowiadają natomiast, że dobra rada jest przymiotem prawdziwej mądrości. Sławna przemowa, jaką uosobiona Mądrość kieruje do swych słuchaczy w Księdze Przypowieści, zawiera i takie stwierdzenie: „Do mnie należą rada i wsparcie, jestem umiejętnością i siłą” (Prz 8,14). Jak wiadomo, liturgia odnosi cały ten tekst do Chrystusa, który jest dla nas „mocą i mądrością Bożą” (1 Kor 1,24). Liturgia też, inspirując się przytoczonym wcześniej proroctwem Izajasza (9,5), nadaje Chrystusowi tytuł Zwiastuna Wielkiej Rady. On bowiem po to przyszedł na świat, zrodzony z Maryi Dziewicy, aby ogłosić radosny plan zbawienia świata. Co więcej, On ten plan dokładnie wypełnił, posłuszny Ojcu aż do śmierci (por. Flp 2,6-11). Skoro więc Chrystus Pan jest wcieloną Mądrością Bożą, to w takim razie Maryja, Stolica Mądrości, słuszni może być wzywana jako Matka dobrej rady.

Piękne to wezwanie nasuwa na myśl ewangeliczny obraz wesela w Kanie Galilejskiej. Nowożeńcy znaleźli się tam w trudnym położeniu, nie przewidzieli bowiem, że może zabraknąć im wina dla biesiadników. Maryja, obecna tam u boku swego Syna, nie narzuca sługom niczego, nie próbuje po swojemu rozwiązać zaistniałej trudności. Zdaje się całkowicie na moc i mądrość Jezusa. I taką samą postawę zaleca posługującym przy stołach: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie!” (J 2,5).

Toteż Kościół od samego początku swego istnienia przekazuje swym dzieciom tamtą zbawienną radę swej Matki. Ustami swych nauczycieli nie narzuca nigdy nikomu brzemienia ponad siły. Zachęca tylko do pójścia śladem tych, co już osiągnęli cel drogi. Ikona jasnogórska pięknie ukazuje tę rolę Matki i Nauczycielki. Przedstawia Ona swego Syna wiernym czcicielom, On zaś w geście wzniesionej dłoni zachęca do posłuszeństwa Jego nauczaniu.

Matko dobrej rady – módl się za nami!

Ponownie sięgnijmy do Listu św. Jana Pawła II o Różańcu (Rosarium Virginis Mariae), gdzie czytamy: "Pierwszy ze <znaków>, jakie uczynił Jezus - przemienienie wody w wino na weselu w Kanie - ukazuje nam Maryję właśnie w roli Nauczycielski, gdy zachęca sługi do wykonania poleceń Chrystusa (J 2,5). Możemy sobie wyobrazić, że taką rolę spełnia Ona wobec uczniów po wniebowstąpieniu Jezusa, gdy pozostała z nimi oczekując na Ducha Świętego i umacniała ich w pierwszej misji" (nr 14). Wybrać Maryję jako swoją Nauczycielkę, to znaczy "przyjąć Ją do siebie" (J 19,27) - naśladować Ją, uczyć się od Niej. Powraca więc wyzwanie do pozostawania w Szkole Maryi. Jakich dobrych rad daje nam Matka Pana? Co to znaczy, by czynić "wszystko to, co [Jezus nam] powie"? A jaka w tym rola Ducha Prawdy (J 15,26; 16,13-15)?