Wyszukiwarka:
Rozważania tematyczne: Drogi wychowania

Abraham – nasz ojciec w wierze

2019-06-06

News
Biblia ukazuje bogatą galerię nauczycieli i wychowawców w wierze. Pierwszym z nich jest Abraham (hebr./aram. `abraham – „ojciec jest wzniosły” lub „ojciec kocha”) – patriarcha, protoplasta narodu wybranego i ojciec wielu narodów; „ojciec wierzących” (Rdz 17,5; Rz 4,18-25; Hbr 11,7nn) i „przyjaciel Boga” (Iz 41,8; Jk 2,23).

wprowadzenie

rys. Anna Szadkowska OV


Czytaj!
Ga 3,7-14 (BP)

Wiedzcie więc, że tylko ci, którzy wierzą, są synami Abrahama. Właśnie Pismo, które przewidziało, że Bóg usprawiedliwi pogan dzięki wierze, ogłosiło Abrahamowi radosną nowinę: „W tobie będą błogosławione wszystkie narody”. Tak więc ci, którzy wierzą, są błogosławieni na równi z Abrahamem, który uwierzył. Ci natomiast, którzy powołują się na przestrzeganie Prawa, podlegają przekleństwu. Napisane jest bowiem: „Przeklęty każdy, kto nie wypełnia wszystkich przepisów księgi Prawa”. Jest oczywiste, że nikt nie zostanie usprawiedliwiony przed Bogiem dzięki Prawu, ponieważ: „Sprawiedliwy będzie żyć z wiary”. Prawo zaś nie opiera się na wierze, ale mówi: „Kto wypełnia przepisy [Prawa], dzięki nim żyć będzie”. Chrystus wyzwolił nas od przekleństwa Prawa – gdy stał się dla nas przekleństwem, bo jest napisane: „Przeklęty każdy, kto zwisł na drzewie” – aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem narodów i abyśmy dzięki wierze otrzymali obietnicę Ducha.


Rozważ!

Patriarcha Abrahama wywodzi się z Haranu (Mezopotamia Północna) lub Ur chaldejskiego (Mezopotamia Południowa; obecnie Tall al-Mukajjar w Iraku, 24 km na południowy zachód od miasta An-Nasirijja). Żył około XIX w. przed Chrystusem. Na kartach Biblii pojawia się aż 258 razy (jako Abram– 68 razy). Jego postać rzuca światło na całą historię zbawienia i nawet jedno z imion Boga brzmi: „Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba” (por. Wj 3,6; Mk 12,26; Dz 3,13). Również wiele miejsca „ojcu narodu wybranego” (Rdz 12-25) poświęca tradycja rabinistyczna, np. Filon Aleksandryjski czy Księga Jubileuszy. Szczególnie to drugie apokryficzne dzieło wczesnego judaizmu, zwane też „Małą Genesis”, prezentuje nieznane opowieści o młodzieńczej pobożności, gorliwości i umiejętnościach syna Teracha (por. Joz 24,2). Ojciec nauczył go (sztuki) pisania, a Abram już jako dziecko zaczął się modlić do Stwórcy, by uchronić się przed błędami i nie oddawać czci bożkom pogańskim (por. A. Tronina, Księga Jubileuszy, 57-67).

W tradycji biblijnej nie zastanawiano się na tym, „kiedy” Abraham poznał Boga, lecz „jak” to uczynił. Kard. Martini wskazuje na cztery drogi poznania:

· poprzez wychowanie rodzinne;

· gdy trzeba odłączyć się od rodziny pogańskiej;

· gdy spogląda się w niebo – szuka znaków;

· gdy słucha się słowa Bożego.

Doświadczenie rodzinne kontynuuje tradycję antyczną i biblijną. Biblia utrwaliła tradycję przekazywania wartości w rodzinie, można wymienić np. troska o ciągłość rodu (genealogie – Rdz 11,27-32), podtrzymywanie zwyczajów przodków (gościnność – Rdz 18) oraz tradycji religijnych (święta, przymierze i obietnice Boga – Rdz 12,1-4; 17,1-14). Chrześcijaństwo włączyło się i rozwijało tę żywą tradycję edukacji w rodzinie i przez rodzinę. Tradycja religijna w rodzinie jest wielkim skarbem, żywym źródłem i złożonym fenomenem.

Drugie doświadczenie wiąże się z wewnętrznym wyborem Boga i decyzją odcięcia się od środowiska pogańskiego, ateistycznego, obojętnego czy agnostycznego, które nie pomaga w poznaniu Boga. Tradycja rabiniczna podkreśla gorliwość młodego Abrahama, który „odłączył się od swego ojca, aby nie czcić wraz z nim bałwanów (…), aby nie podzielić losu tych, co ulegli nieczystości i grzechowi” (Jub 11,16-17). Jest to doświadczenie, które ma korzystny wpływ na rozwój osobowości człowieka.

Trzecie doświadczenie przywołuje poetycki, romantyczny obraz Abrahama, który spogląda w gwiazdy: „«Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje potomstwo». Abraham uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę” (Rdz 15,5n; por. 22,17). Nie chodzi zatem o jakąś wiedzę astrologiczną, lecz o heroiczną wiarę, która znalazła uznanie w oczach Boga. Tradycja biblijna wiąże to doświadczenie z mądrością i sprawiedliwością (por. Mdr 10,5). Tutaj budzi się serce gotowe do adoracji i pogłębionej refleksji nad tajemnicą Boga Jedynego i Wszechmocnego.

Abraham nawraca się pod wpływem słowa Bożego – to czwarte doświadczenie, bardzo prawdziwe, ważne, definitywne, realne. Kiedy Abraham zrozumie, że Bóg Absolutny, Inny, Wszechmogący przemawia do niego, powołuje, zawiera z nim przymierze, wtedy uświadamia sobie, że On rzeczywiście jest i ma wpływ na jego życie: „Pan rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem (…). Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi»” (Rdz 12,1-3). Abraham poznaje El – Jahwe, którego wychwala Psalmista: „Słowo Twoje, Panie, trwa na wieki, niezmienne jak niebiosa. Wierność Twoja [trwa] z pokolenia na pokolenie; umocniłeś ziemię, i trwa” (119,89n). Tutaj rodzi się w duszy Abrahama coś zupełnie nowego: staje się „ojcem wierzących” (por. Abramo, nostro padre nella fede, 35-41).

Tradycja chrześcijańska ukaże Abrahama przede wszystkim jako nauczyciela wiary. Nowy Testament wspomina jego wiarę okazywaną przy różnych sposobnościach: gdy wyruszył w drogę (Hbr 11,8), gdy otrzymał obietnicę potomstwa (Ga 3,6-9) i Ziemi Obiecanej (Hbr 11,9) czy przy ofierze Izaaka (Hbr 11,17. 19; Jk 2,21n). Abraham jest więc ojcem nie tylko dla Żydów (Mt 3,9; J 8,39), lecz dla wszystkich wierzących. Właśnie Abraham jest wzorem bezwarunkowego zawierzenia Bogu: „On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów…” (Rz 4,18).

Wobec takiego wzorca wiary trzeba zapytać:

  • Jakie cechy wyróżniają dobrego nauczyciela?
  • Dlaczego wychowawcą nie będzie Prawo (por. Ga 3,24n)?
  • Jak przeciwstawiać się złym wpływom ateizmu, bałwochwalstwa, demoralizacji, obojętności, zgorszenia?

Módl się!

Wszechmogący Boże, Stwórco nieba i ziemi, który wybrałeś Abrahama jako naszego ojca w wierze, objawiłeś mu wielkie tajemnice zbawienia, poddałeś próbie, zawarłeś z nim przymierze i obdarzyłeś niezmiernie licznym potomstwem. On stał się naszym nauczycielem w wierze: wobec Melchizedeka – króla Szalemu (Pokoju) i kapłana Boga Najwyższego uczy nas ofiarności, pod dębami Mamre – gościnności, a na Górze Moria – zawierzenia. On uczy nas również modlitwy, gdyż jesteś „Panem, [który] widzi”, ukazuje się i mówi do nas – Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba – z pokolenia na pokolenie – Bogiem bliskim, Bogiem z nami.


Żyj Słowem!

Podziękuj tym, którzy byli twoimi nauczycielami i wychowawcami w wierze; tym, którzy uczyli cię prawd wiary, wtajemniczali w święte sakramenty i wprowadzali we wspólnotę Kościoła. Nie ustawaj też w trudzie przekazywania wiary innym, pamiętając o tym, że: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16,16).

ks. Jan Kochel

_________________________________

Działaj!

ABRAHAM

Obejrzyj razem z dzieckiem obrazek.

  • Gdzie poszedł Wychowawca z Dreptusiem? (na wystawę, do galerii obrazów)

To trochę sytuacja podobna do naszej. Tak, jak my do tej pory Wychowawca nakłania, by Dreptuś przyjrzał się co widzi i co rozumie z oglądanego obrazu.

  • Jaki obraz ogląda Dreptuś? (człowiek chodzi po linie)
  • Jak wygląda ta postać? Co ma na głowie? ( turban, czyli nakrycie głowy ludzi na pustyni)
  • W jakiej części świata ludzie tak się ubierają? (Na bliskim wschodzie)

Możemy domyślać się, że linoskoczek jest człowiekiem wschodu, przemierzającym pustynię. Jak nazywamy takich ludzi? (koczownicy, nomadzi)

Rzeczywiście, obraz przedstawia człowieka wschodu, który żył bardzo dawno temu (prawie trzy tysiące lat wstecz). Na imię miał Abraham.

  • Jak porusza się i idzie po linie? (pewnie)
  • Jaką ma minę? (jest uśmiechnięty)

Pewność i uśmiech to cechy w życiu Abrahama. Pewność wynika z posłuszeństwa Bogu. Uśmiech z otrzymanej od Boga obietnicy, która się wypełniła.(ziemia, dziecko, błogosławieństwo, zamożność).

Wiara jest jak chodzenie po linie. Linoskoczek musi umiejętnie balansować ciałem. Nie może się za bardzo wychylać ani na lewo, ani na prawo. Idąc prostą drogę, dotrze do celu. Wiara to posłuszeństwo prostej, Bożej drodze. Nie kombinowanie ani schodzenie na boki.

Dlatego właśnie Abraham nazywany jest ojcem wiary. Usłyszał głos Boga, który kazał mu wyjść z miejsca pobytu, Chaldei, i pójść do ziemi obiecanej czyli Palestyny. Abraham uwierzył, choć nie wiedział dokładnie dokąd idzie. Zaufał Bogu, a Bóg dotrzymał słowa.

  • Co jest tłem na obrazie z idącym po linie Abrahamem? (rozgwieżdżone niebo).

Bóg obiecał także Abrahamowi potomstwo. I choć on i jego żona byli już ludźmi starymi, uwierzyli Bogu. Sara – żona Abrahama – urodziła Izaaka – syna obietnicy. Potem jego wnuki i prawnuki rozrośli się bardzo i rodzina stała się wielka i silna. Bóg w pogodną noc pokazał Abrahamowi gwiazdy, obiecując: „takie będzie twoje potomstwo” (Rdz 15,5n).

  • Co robi Wychowawca? (czyta książkę, opowiada chłopakowi o Abrahamie)
  • Jaka jest reakcja Dreptusia? (zakrywa z wrażenia usta dłonią).

Jest przejęty i zachwycony taką postawą wiary.

Mamy naśladować Abrahama w zaufaniu do Pana Boga. Mamy tak jak on, wierzyć niezachwianie i gorąco, że słowa Boga zapisane w Piśmie świętym są nie tylko piękne, ale i prawdziwe. Nie tylko pouczające, ale pozwalające spotykać i słuchać Jedynego Boga.

Przeczytaj z dziećmi Rdz 18 (z młodszymi : Rdz 12,1-8).

Pomódlcie się razem:

Wierzę w Ciebie Boże żywy,

w Trójcy jedyny, prawdziwy.

Wierzę coś objawił Boże,

Twe Słowo mylić nie może.


ks. Artur Sepioło

Pozostałe tematy
Aktualności

Życzenia - Wielkanoc 2024

Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa! (Exultet)

Z okazji świąt Zmartwychwstania Pańskiego życzymy nadziei, by jej blask oświecał każdy dzień; miłości, by wypełniała wszelki mrok serca oraz wiary w pełne radości spotkanie Zmartwychwstałego Króla wieków. Redakcja ssb24.pl

więcej

Jak dobrze przeżyć W. Post?

WIELKI POST jest czasem walki duchowej i sztuki rozeznawania. Służą temu klasyczne formy pobożności: post, jałmużna, modlitwa..., droga krzyżowa, gorzkie żale, nawiedzanie kościołów stacyjnych, kazania pasyjne. Zapraszamy też do udziału w serii katechez o bałwochwalstwie; zob. katechezy.

więcej
zobacz wszystkie

Liczba wizyt: 13786763

Tweety na temat @Ssb24pl Menu
Menu