DOM POŚWIĘCONY (9)

2012-03-02

TEKST GODZINEK

Zawitaj Panno mądra, domie poświęcony
(Pryma)


ŹRÓDŁOWE TEKSTY BIBLIJNE

STARY TESTAMENT

Z Pierwszej Księgi Królewskiej:

Salomon zwołał starszyznę Izraela, wszystkich naczelników pokoleń, przywódców rodów Izraelitów, aby zgromadzili się przy królu Salomonie w Jerozolimie na przeniesienie Arki Przymierza Pańskiego z Miasta Dawidowego, czyli z Syjonu. Zebrali się więc u króla Salomona wszyscy Izraelici w miesiącu Etanim, na Święto Namiotów przypadające w siódmym miesiącu. Kiedy przyszła cała starszyzna Izraela, kapłani wzięli Arkę i przenieśli Arkę Pańską, Namiot Spotkania i wszystkie święte sprzęty, jakie były w Namiocie. Przenieśli je kapłani oraz lewici. A król Salomon i cała społeczność Izraela, zgromadzona przy nim, przed Arką składali wraz z nim na ofiarę owce i woły, których nie rachowano i nie obliczano z powodu wielkiej ich liczby. Następnie kapłani wprowadzili Arkę Przymierza Pańskiego na jej miejsce do sanktuarium świątyni, do Miejsca Najświętszego, pod skrzydła cherubów, gdyż cheruby miały tak rozpostarte skrzydła nad miejscem Arki, że okrywały Arkę i jej drążki z wierzchu. Drążki te były tak długie, że ich końce, poprzednio widoczne były z Miejsca Świętego przed sanktuarium: z zewnątrz jednak teraz nie były widoczne. Pozostają one tam do dnia dzisiejszego. W Arce nie było nic, oprócz dwóch kamiennych tablic, które Mojżesz tam złożył pod Horebem, „tablic Przymierza”, gdy Pan zawarł przymierze z Izraelitami w czasie ich wyjścia z ziemi egipskiej. A kiedy kapłani wyszli z Miejsca Świętego, obłok wypełnił dom Pański. Kapłani nie mogli pozostać i pełnić swej służby z powodu tego obłoku, bo chwała Pańska napełniła dom Pański.

(1 Krl 8, 1-11)


NOWY TESTAMENT

Z Ewangelii według św. Łukasza:

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».

(Łk 1, 39-45)


Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian:

Czyż nie wiecie, że ciała wasze są członkami Chrystusa? Czyż wziąwszy członki Chrystusa będę je czynił członkami nierządnicy? Przenigdy! Albo czyż nie wiecie, że ten, kto łączy się z nierządnicą, stanowi z nią jedno ciało? Będą bowiem - jak jest powiedziane - dwoje jednym ciałem. Ten zaś, kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem. Strzeżcie się rozpusty; wszelki grzech popełniony przez człowieka jest na zewnątrz ciała; kto zaś grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy. Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!

(1 Kor 6, 15-20)


ROZWAŻANIE

Dom poświęcony

Jednym z najważniejszych wydarzeń zapisanych na kartach Starego Testamentu, jest opis wprowadzenia Arki Przymierza do świątyni jerozolimskiej (por. 1 Krl 8, 6). Wydarzenie to – jak czytamy w Księdze Królewskiej – stało się prawdziwym świętem Izraela. Oto Arka Przymierza znalazła się w świątyni Pana. A przecież Arka Przymierza była największą świętością narodu wybranego.
Dlatego od wieków korzysta się z tego wydarzenia i obrazu zapisanego w Starym Testamencie, aby przez porównanie oddać rzeczywistość największej tajemnicy w dziejach ludzkości – wcielenia Syna Bożego. Oto Maryja staje się tą „świątynią” w której zamieszkał Syn Boży, największa świętość, źródło prawdziwej świętości. Ona staje się „Domem poświęconym” obecnością samego Syna Bożego.
Jednak w konsekwencji każdy chrześcijanin ma być „świątynią”, a więc domem poświęconym w którym zamieszkuje Duch Boga żywego (por. 1 Kor 6, 19).

Przy rozważaniu tego tytułu warto postawić sobie proste pytania:
- jaką świątynią Boga jesteśmy?
- czy jesteśmy piękną świątynią Boga, piękną tylko zewnętrznie, czy też piękną wewnętrznie?


KOMENTARZ

Świątynie zbudowane ręką ludzką, nie są prawdziwą świątynią Boga. Św. Paweł w Dziejach Apostolskich mówił do Ateńczyków takie słowa: „Bóg, który uczynił świat i wszystko co na nim, ten będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych, ani nie jest obsługiwany rękami ludzkimi, jak gdyby czegoś potrzebował…” . Bóg nie potrzebuje pomocy. To człowiek potrzebuje Boskiej ręki.
Gdzie jest prawdziwa świątynia Boga?
(…)
Bóg jest żywy i zbudował żywą świątynię a nie martwą z cegieł i złota. Żywa świątynia jest dla żywych a martwa dla śpiących, nieżywych ludzi. Żywa świątynia istnieje w każdym z nas w samym centrum naszej istoty czyli w sercach ludzi. Tu należy ją szukać. Ta wiedza jest jasno określona w Piśmie Świętym, lecz kapłani przez wieki ją skrzywili we własnych interpretacjach.
To żywą świątynię mamy odbudować, przywrócić do świetności
(…)
Jak odnowić żywą świątynię Boga?
Budowę należy zacząć od podstaw. Zawsze pierwsze stawiane są fundamenty pod nowy dom, wykopane w ziemi, osadzone na skale.
Tym fundamentem żywej świątyni jest słowo Boże, pochodzące ze świętych ksiąg. Dopóki słowa danej księgi nie będą zrozumiane a zrozumienie pochodzi spoza słów, dopóty fundament nie zostanie położony w żywej świątyni Boga.

Danuta Wachowska
Mój Świat


MODLITWA

Przystrój, Syjonie, świątynię,
Jeżeli czekasz na Pana,
Jasnością wiary natchniony
Otwórz tym dwojgu podwoje.

(Liturgia Godzin, Hymn – Jutrznia 2 lutego).



ks. Franciszek Koenig

Przeczytaj inne rozważania