2019-12-10
«Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta».
W tekście Rdz 1,1‒2,4a czytamy, że Bóg stworzył pierwszych ludzi równocześnie: A wreszcie rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!» Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę (Rdz 1,26-27). Autor natchniony na pierwszym miejscu wymienił mężczyznę, a dopiero później niewiastę. Wynikało to z tego, że na Bliskim Wschodzie kobiety miały niższy status społeczny i mniej praw niż mężczyźni.
Drugi opis stworzenia świata (Rdz 2,4b‒3,24) jest znacznie starszy, ponieważ datuje się go na X w. przed Chr. Tekst ten pochodzi z innej tradycji – jahwistycznej. Z tego fragmentu dowiadujemy się, że Bóg ulepił najpierw mężczyznę, a dopiero później uczynił kobietę. Sam opis stworzenia niewiasty jest bardzo interesujący. JHWH pogrążył Adama w głębokim śnie (hebr. tardēmāh). W ten sposób mężczyzna nie był świadkiem Bożego działania, które przybrało bardzo tajemniczy charakter. Ta sytuacja miała również uchronić Adama przed popadnięciem w pychę, gdyby w przyszłości odczuł pokusę i chciał przypomnieć Ewie, że to właśnie on towarzyszył Bogu w momencie jej stwarzania. A przecież jedynym stwórcą jest Bóg, dlatego trzeba było, by Adam na chwilę… zasnął.
Gdy Adam już zasnął, JHWH przystąpił do pracy. Wyjął żebro z ciała mężczyzny i uczynił z niego niewiastę. Hebrajskie słowo ṣēlāՙ oznacza „bok”. Tylko w Rdz 2,21 termin ten został przetłumaczony jako „żebro”. Być może miała na to wpływ kultura sumeryjska, gdzie wyraz ti znaczy „żebro”, a til – „życie”. Motyw powstania Ewy z żebra Adama rabini interpretowali w następujący sposób: Z czego ją [kobietę] uczynię? Nie stworzę jej z głowy mężczyzny, aby nie stała się pyszna i zarozumiała. Nie uczynię jej z oka, by nie pragnęła jedynie patrzeć; nie z ucha, aby nie była zbyt ciekawa słuchać i nie z ust, by nie była nazbyt gadatliwa. Jahwe wybrał żebro Adama jako budulec dla ciała kobiety, aby była istotą pełną skromności. Mimo, iż tak się stało, wszystkie wady kobiece, których Bóg obawiał się przy stwarzaniu pierwszej niewiasty, pozostały. Natomiast św. Tomasz z Akwinu stwierdził: Bóg nie uczynił kobiety z głowy mężczyzny, aby nad nim nie dominowała, nie stworzył jej z jego stóp, aby mąż jej nie poniżał i nie deptał, ale uczynił ją z jego boku, by była mu równą. Stworzył ją z tej części ciała mężczyzny, która jest pod ramieniem, aby ją ochraniał i z tej części, która znajduje się blisko jego serca, aby ją czule kochał.
Wiersz Rdz 2,23 zawiera pierwsze słowa człowieka, jakie zostały zapisane na kartach Pisma Świętego: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta. Był to okrzyk zachwytu Adama na widok Ewy. W pierwszej kolejności słowa te podkreślają wspólnotę krwi, ale mogą one również wyrażać całą rzeczywistość ludzkiej natury. W takim przypadku ciało symbolizowałoby kobiecą delikatność i słabość, a kość – męską siłę i odwagę.
Warto przy tej okazji odpowiedzieć na kilka pytań:
Dziękujemy Ci, Boże, dobry Ojcze, za
miłość, którą nas obdarzasz.
Ty stworzyłeś nas na swój obraz i podobieństwo jako kobietę i mężczyznę,
abyśmy, różniąc się od siebie, mogli się uzupełniać i być dla siebie wsparciem:
mężczyzna dla kobiety, a kobieta dla mężczyzny.
Dziękujemy, dobry Ojcze, za kobietę i jej misję we wspólnocie ludzkiej.
Prosimy Cię w intencji kobiet, które
są córkami,
aby były chciane i kochane przez rodziców, traktowane z czułością i
delikatnością.
Prosimy Cię w intencji kobiet, które
są żonami, aby były doceniane i wspierane przez mężów.
Spraw, by ich małżeństwa opierały się na wzajemnym szacunku,
by doświadczały ze swoimi mężami komunii serc i pragnień,
których owocem – jeśli taka jest Twoja wola – będzie także nowe życie.
Prosimy Cię w intencji kobiet, które są matkami,
aby dzięki macierzyństwu rozkwitały
w swojej kobiecości.
Spraw, żeby wychowywały dzieci z czułością, mądrością, wrażliwością.
Każdego dnia dawaj im dużo siły i radości.
Prosimy Cię w intencji kobiet, które
żyją w pojedynkę,
aby mogły odnaleźć swoje powołanie, miejsce w świecie i spełnienie.
Prosimy Cię w intencji kobiet
konsekrowanych,
aby wypełniały swoją misję z radością i oddaniem,
świadcząc o tym, że Bóg jest prawdziwym źródłem szczęścia.
Prosimy Cię w intencji kobiet, które
zostały zepchnięte na margines społeczny
i które doświadczyły albo doświadczają przemocy.
Strzeż ich i spraw, żeby ich los się odmienił.
Powierzamy Ci, dobry Ojcze,
wszystkie relacje między kobietami i mężczyznami.
Spraw, żebyśmy mogli się wzajemnie rozumieć, doceniać i pomagać sobie nawzajem,
tworząc wspólnie wymierne dobro. Amen.
(https://pl.aleteia.org/2018/03/08/modlitwa-za-kobiety/)
Wybierz jedną osobę, która jest Ci najbliższa i wypowiedz pod jej adresem jakiś komplement, wykonaj dobry uczynek, przekaż jakiś drobny upominek bez okazji lub po prostu znajdź dla Niej czas.
ks. Łukasz Florczykfot. A. Macura