Sen Eutycha - 22.11.2020

2020-11-22

W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba, Paweł, który nazajutrz zamierzał odjechać, przemawiał do nich i przedłużył mowę aż do północy. Wiele lamp paliło się w górnej sali, gdzie byliśmy zebrani. Pewien młodzieniec, imieniem Eutych, siedział na oknie pogrążony w głębokim śnie. Kiedy Paweł przedłużał przemówienie, zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół. Podniesiono go martwego. Paweł zeszedł, przypadł do niego i wziął go w ramiona: «Nie trwóżcie się - powiedział - bo on żyje».I wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtania. Potem wyruszył w drogę. A chłopca przyprowadzono żywego ku niemałej radości [zebranych]. A my, wsiadłszy wcześniej na okręt, popłynęliśmy do Assos, skąd mieliśmy zabrać Pawła, bo tak zarządził, chcąc iść pieszo.

Dla Żydów świętym dniem jest sobota. To właśnie wtedy Bóg odpoczął po stworzeniu świata i człowieka. Bóg pobłogosławił siódmy dzień i uczynił go świętym: „A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając” (Rdz 2,2-3). Dla nas, chrześcijan, świętym dniem jest niedziela („pierwszy dzień po szabacie”). To właśnie wtedy wspólnota gromadzi się na uroczystej Mszy św. (na „łamaniu chleba”). Niedziela jest dniem, w którym Jezus zmartwychwstał, objawiał się swoim uczniom oraz zesłał Ducha Świętego. W Egipcie, Azji Mniejszej i na Bliskim Wschodzie jeden dzień był zawsze poświęcony władcy. W Egipcie, za rządów Ptolemeusza Euergetesa, dwudziestego piątego dnia każdego miesiąca obchodzono „dzień króla”. W Azji Mniejszej świętowano „dzień cesarza”. Na samym początku taki dzień przypadał raz w miesiącu, a potem nawet co tydzień (zazwyczaj był to czwartek).

Jednym z bohaterów powyższej perykopy biblijnej jest Eutych. Jego imię tłumaczy się jako „mający szczęście” lub „odnoszący sukcesy”. Mieszkał on w Troadzie. Był to port morski leżący na terytorium Azji Mniejszej. To właśnie z tego miejsca Paweł wyruszył w swoją pierwszą podróż do Macedonii, a potem często wracał do Troady przy różnych okazjach. Początki Troady sięgają IV w. przed Chr. i są związane z Antygonem, który był jednym z wodzów Aleksandra Wielkiego.

Opisane wyżej zdarzenie mogło mieć miejsce wiosną 56 r. po Chr. To właśnie wtedy Paweł zatrzymał się w Troadzie na tydzień. Nie tylko usługiwał wspólnocie, ale też pouczał i wzmacniał ją duchowo. Paweł spotkał się z miejscowymi chrześcijanami w wieczór przed wyjazdem. Jak zaznaczył św. Łukasz, autor Dziejów Apostolskich, tego wieczoru Paweł „przedłużył mowę aż do północy”. Mowie tej przysłuchiwał się pewien młodzieniec o imieniu Eutych. W pewnym momencie chłopiec zasnął. Być może wynikało to ze zmęczeniu lub pod wpływem ciepła, gdyż w górnej sali, gdzie przemawiał Paweł, paliło się wiele lamp. I wtedy wydarzył się wypadek. Młodzieniec wypadł przez okno z trzeciego piętra. Dziś powiedzielibyśmy, że „zginął na miejscu”. Dla Boga nie ma jednak nic niemożliwego. Paweł „zszedł, przypadł do niego i wziął go w ramiona”. Eutych ożył, o czym świadczą słowa Pawła: „Nie trwóżcie się, bo on żyje”. Następnie Paweł wrócił do górnej sali, łamał chleb, spożywał i mówił jeszcze długo (aż do rana). Eutych jest ostatnim bohaterem, którego wskrzeszenie zostało opisane na kartach Pisma Świętego.

Zastanów się:

• jak świętujesz niedzielę – Dzień Pański?
• czy modlisz się o światło Ducha Świętego dla tych, którzy głoszą Słowo Boże?
• czy zdarzyło Ci się zasnąć na kazaniu?
• czy masz swoje „ulubione” kazanie (myśl, motyw, przykład, cytat), które kiedyś usłyszałeś z ambony i do którego chętnie wracasz?

„Ojcze nasz” w intencji osób, które zginęły w wyniku nieszczęśliwego wypadku.

Postaraj się zapamiętać jak najwięcej treści z najbliższego kazania niedzielnego.