Doskonałość

2022-01-09

A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu - jak już postępujecie - stawajcie się coraz doskonalszymi!

(1 Tes 4,1)

Przytoczony fragment wchodzi w skład tzw. zasad świętości życia, które Paweł Apostoł stworzył na potrzeby wspólnoty w Tesalonikach. Jest to jednocześnie już przedostatni rozdział tego listu, a więc coś w rodzaju końcowych napomnień, które mają być pewną formą zachęty i podsumowania całej treści listu.

Wśród licznych wezwań znajduje się i to do doskonałości. Jednak ja ją rozumieć? Wspomina o niej również Pan Jezus, kiedy mówi: „Bądźcie doskonali jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48). Odpowiedź na to pytanie kryje się w języku greckim, w którym pisali zarówno Ewangeliści jak i święty Paweł. W 1 Tes 4,1 znajdujemy następujące słowa: perisseuete mallon, co zostało przetłumaczone jako: „coraz doskonalszymi”. Można wyciągnąć mylny wniosek o tym, że chodzi o pewnego rodzaju nieskazitelność. Przecież właśnie tak kojarzy nam się doskonałość, jako pewna forma braku wad czy słabości. Wyżej przytoczony grecki zwrot oznacza dosłownie „bardziej obfitować”, a więc dotyczy codziennego zmagania o to, aby nasze życie: czyny, słowa, decyzje, wydały jak największy owoc na chwałę Boga i pożytek bliźniego.

Ewangeliczna doskonałość nie zostaje osiągnięta wtedy, kiedy przestajemy grzeszyć i wyzbywamy się wszystkich wad, bo to niemożliwe. Osiągamy ją wtedy, kiedy każdego dnia konsekwentnie pracujemy nad tym, żeby się nawracać. Może to być próba wyjścia z grzechu, albo umocnienie czy wytworzenie w sobie jakiegoś dobrego nawyku, cechy. Może to być też świadomie pomnażane dobro.

Nie ma jednej prostej drogi do doskonałości. Mądrość Kościoła wyraża to np. w praktyce postanowienia poprawy, które jest obowiązkiem dobrej spowiedzi albo w postanowieniach z okazji okresów mocnych jak Adwent czy Wielki Post. Obieramy kierunek indywidualnie, zgodnie ze swoim aktualnym stanem więzi z Bogiem i rozwoju duchowego.

Pamiętać należy o tym, że nie jest to osiągnięcie, które raz zdobyte ma się na całe życie. Chodzi o codzienne stawanie się lepszym. I to jest doskonałość, którą osiąga się niejako w drodze, w ten sposób będąc autentycznym świadkiem wiary, który mimo swoich słabości chce być świętym.

Panie Jezu, przyjmij moje pragnienie stawania się coraz doskonalszym. Świadomy jestem swoich licznych słabości, moje grzechy nie raz mnie przerastają, ale chcę być świętym. Proszę, pomóż mi na tej drodze codziennej przemiany życia. Dodawaj mi sił do walki, wzmacniaj w tym, co słabe, pomnażaj to, co we mnie dobre. Aby wszystko służyło na Twoją większą chwałę.

1. Jak często się spowiadasz?

2. Jak często podejmujesz postanowienia?

3. Czy potrafisz w sposób krytyczny spojrzeć na swoje dobre i złe strony, jedne pomnażając a drugie korygując?