Hierarchia
2022-06-03
Wstęp. Każda firma, która chce maksymalizować swój rozwój i osiągane dzięki temu wyniki, potrzebuje dobrze rozpoznać swoich pracowników, i zgodnie z tym rozpoznaniem przydzielić im funkcje. Nie wszyscy mogą być kierownikami. Jest to dla nas zrozumiałe. Odpowiedzialność za efekty pracy spoczywa na jednostkach, które znają zakres swoich obowiązków i starają się jak najlepiej je wykonać, jednocześnie nie przeszkadzając innym. Kościół pod pewnym względem przypomina taką dobrze działającą firmę, w której każdy ma swoje miejsce.
„I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami. Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają dar czynienia cudów?Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy przemawiają językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć?”
(1 Kor 12, 28-30)
Kończymy nasze rozważanie dotyczące wizji Kościoła, którą święty Paweł rozwija w ramach 12 rozdziału Pierwszego Listu Świętego Pawła do Koryntian. Mnogość tematów i zagadnień, które porusza, jest połączona ze sobą i ukierunkowana na jeden cel: Kościół ma być miejscem poznania Chrystusa i wzrastania w Nim. Po to są funkcje, po to dary, inność jednych od drugich, ale też troska o najsłabszych we wspólnocie wierzących. Wszystko ma służyć lepszemu zjednoczeniu z Jezusem, Głową Kościoła.
Ostatnie wersety sprowadzają na ziemie, ponieważ stawiają jasne granice. Zaangażowanie w życie Kościoła jest czymś, czym powinien się charakteryzować każdy wierny, duchowny i świecki. I w tym wszystkim powinna towarzyszyć nam świadomość o swoim miejscu. Kapłaństwo Jezusa opierało się właśnie na tym fundamencie. Choć oskarżano Jezusa o podburzanie ludu, o chęci przejęcia władzy, nawet sami Apostołowie widzieli Go jako przywódcę politycznego, On wiedział co jest Jego misją. Dlatego każdy uczestnik kapłaństwa Jezusowego również musi taką cechę sobie wypracować.
Wierni świeccy, którzy nie mogą wchodzić w kompetencje kapłanów. Prezbiterzy, którzy nie mogą wchodzić w kompetencje biskupów. Biskupi, którzy są wierni papieżowi. Hierarchia wtedy objawia swoje piękno i prowadzi do błogosławionych owoców, kiedy każdy skupia się na swoim zadaniu, szanując misje innych. Ostatnie lata obfitują we wzajemną nieufność i krytykanctwo, gdzie osoby świeckie momentami nadużywają krytyki wobec kapłanów, a ci drudzy odwdzięczają się zbyt szybkimi ocenami i zaznaczaniem różnic dzielących obie grupy.
Kapłaństwo Chrystusa w którym uczestniczymy od chrztu mobilizuje nas do szukania najgłębszego sensu i piękna hierarchii Kościelnej, o której przypomina święty Paweł. Nie wszyscy robimy to samo, nie wszyscy mamy te same zadania, ale wszyscy wypełniamy swoje obowiązki dla wspólnego uświęcenia. Bóg ustanawia takie urządzenie Kościoła, przyjmijmy je jako dar i spróbujmy najlepiej wykorzystać.
1. Jak często modlisz się za kapłanów/wiernych świeckich?
2. Co myślisz o ich roli w Kościele?
3. Co myślisz o hierarchii Kościelnej i czy widzisz się jako jej element?
Panie Jezu Chryste, Najwyższy i Wieczny Kapłanie, przez Ciebie wszyscy ludzie dochodzą do poznania prawdy i do wiecznego zbawienia, racz posłać wielu robotników na swoje żniwo. Wzbudź, Panie, wśród oddanych Kościołowi ludzi świeckich nowe powołania do służby liturgicznej i do wszelkiej pracy pomocniczej w Kościele, by gorliwie pomagali kapłanom w ich trudnej pracy. Spraw, aby byli wrażliwi na głos Twojej Ewangelii i aby zrozumieli godność i zadania życia chrześcijańskiego. Napełniaj serca dzieci i młodzieży radosną chęcią udziału w posłudze ołtarza, by budziły się wśród nich i wzrastały nowe powołania kapłańskie i zakonne. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
ks. Patryk Gawłowski
