Samowystarczalność
2022-09-25
Wstęp. O samowystarczalności mówimy w różnych kontekstach. Dotyczy ona dzieci, które w miarę upływających lat dorastają i umieją zadbać o siebie. Możemy w ten sposób także określać swoją sytuacje finansową gdy nasza praca wystarcza na zaspokajanie wszystkich najważniejszych potrzeb życiowych. Uczestnicząc w powszechnym kapłaństwie Chrystusa i składając ofiarę ze swojego życia na ołtarzu, którym jest moja codzienność i moje obowiązki, uczę się samowystarczalności wypływającej z wiary.
Także bardzo się ucieszyłem w Panu, że wreszcie rozkwitło wasze staranie o mnie, bo istotnie staraliście się, lecz nie mieliście do tego sposobności. Nie mówię tego bynajmniej z powodu niedostatku: ja bowiem nauczyłem się wystarczać sobie w warunkach, w jakich jestem. Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku.Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia.
(Flp 4,10-13)
Misja świętego Pawła obejmowała różne okresy jego życia. Jednym z nich jest ten, w którym Apostoł Narodów przebywał w więzieniu. Właśnie w tej trudnej dla siebie chwili otrzymał wsparcie wierzących ze wspólnoty w Filipii, która to należała do rzymskiej prowincji Macedonii. Owo wsparcie do więzienia przyniósł Pawłowi niejaki Epafrodytos, przez którego też święty przesłał swój list do Filipian. Czas fizycznego uwięzienia był dla świętego Pawła okazją do uświadomienia sobie, że w każdych warunkach życia troszczy się o niego Bóg, czego dowodem była pomoc wyświadczona przez Filipian.
Właśnie w takim kontekście słyszymy słowa: „umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich warunków jestem zaprawiony.” Widzimy teraz czym jest samowystarczalność Pawła: w każdych warunkach życia potrafi się odnaleźć: i wtedy, kiedy jest dobrze, ale i wtedy, kiedy jest źle. Jednak nazwa „samowystarczalność” może okazać się mylna, ponieważ siły do przetrzymania każdych warunków święty nie znalazł w sobie, ale w Bogu: „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia.” Jest to rozwinięcie nauki Pana Jezusa. On przecież kierował do nas te słowa, zachęcając do ufności: „I wy zatem nie pytajcie, co będziecie jedli i co będziecie pili, i nie bądźcie o to niespokojni!O to wszystko bowiem zabiegają narody świata, lecz Ojciec wasz wie, że tego potrzebujecie.Starajcie się raczej o Jego królestwo, a te rzeczy będą wam dodane.” (Łk 12, 29-31)
Uczestnicząc w kapłaństwie Jezusa jesteśmy zapraszani do tego, aby codziennie składać swoją ofiarę. Kto robi to uczciwie i z wielką wiarą w Bożą Opatrzność ten może się spodziewać, że Pan nie pozostawi go bez potrzebnych sił. W każdych okolicznościach życia w swoim Bogu otrzyma on umocnienie.
Wykorzystaj do modlitwy słowa uwielbienia i wdzięczności wobec Boga, które wyśpiewała Maryja:
Wielbi
dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.
Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest Jego imię -
a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla
tych, co się Go boją.
On przejawia moc ramienia swego,
rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.
Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.
Ujął się za sługą swoim, Izraelem,
pomny na miłosierdzie swoje -
jak przyobiecał naszym ojcom -
na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki.
1. Co jest w twoim sercu kiedy czujesz, że czegoś ci brakuje?
2. Jeśli nie jest to ufność to czego potrzebujesz aby poczuć ją wobec Boga?
3. Czy pamiętasz jakieś wydarzenie przez które widziałeś troskę Boga o ciebie?
