Św. Katarzyna Tekakwitha (†1680)

2023-03-29

Umiłowani, miłujmy się wzajemnie,
ponieważ miłość jest z Boga,
a każdy, kto miłuje,
narodził się z Boga i zna Boga.
Kto nie miłuje, nie zna Boga,
bo Bóg jest miłością.
W tym objawiła się miłość Boga ku nam,
że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat,
abyśmy życie mieli dzięki Niemu.
W tym przejawia się miłość,
że nie my umiłowaliśmy Boga,
ale że On sam nas umiłował
i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował,
to i my winniśmy się wzajemnie miłować.
Nikt nigdy Boga nie oglądał.
Jeżeli miłujemy się wzajemnie,
Bóg trwa w nas
i miłość ku Niemu jest w nas doskonała.
Poznajemy, że my trwamy w Nim,
a On w nas,
bo udzielił nam ze swego Ducha.
My także widzieliśmy i świadczymy,
że Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata.
Jeśli kto wyznaje,
że Jezus jest Synem Bożym,
to Bóg trwa w nim, a on w Bogu.
Myśmy poznali i uwierzyli miłości,
jaką Bóg ma ku nam.
Bóg jest miłością:
kto trwa w miłości, trwa w Bogu,
a Bóg trwa w nim.

Przez to miłość osiąga w nas kres doskonałości,
że mamy pełną ufność na dzień sądu,
ponieważ tak, jak On jest [w niebie],
i my jesteśmy na tym świecie.
W miłości nie ma lęku,
lecz doskonała miłość usuwa lęk,
ponieważ lęk kojarzy się z karą.
Ten zaś, kto się lęka,
nie wydoskonalił się w miłości.
O źródle miłości
My miłujemy [Boga],
ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował.
Jeśliby ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził, jest kłamcą,
albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi,
nie może miłować Boga, którego nie widzi.
Takie zaś mamy od Niego przykazanie,
aby ten, kto miłuje Boga,
miłował też i brata swego.

Objawianie tajemnicy imienia Boga – „Bóg jest miłością” (1 J 4,16) – stanowi niepojęte bogactwo wiedzy o Nim. Św. Jan Ewangelista jest piewcą tej cnoty, która odsłania „chrześcijański obraz Boga i także wynikający z niego obraz człowieka i jego drogi” (DCE 1). Papież Benedykt XVI komentując słowa Pierwszego Listu św. Jana dodaje: „Oprócz tego, w tym samym wierszu, św. Jan daje jakby zwięzłą zasadę chrześcijańskiego życia: «Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam»” (DCE 1). Każdy wierzący czytając medytację Apostoła nad miłością odkryje, że nie ma innej drogi do świętości. Zrozumiała to również młoda dziewczyna z plemienia irokeskiego z tzw. Nowej Ziemi.

W roku 1667 misjonarze z zakonu jezuitów – Bruyas, Fremin i Pierron - dotarli do plemienia z misją pokojową. To właśnie dzięki nim Katarzyna zetknęła się po raz pierwszy z chrześcijaństwem i przyjęła jego prawdy z wielkim entuzjazmem. Usiłowano ją wydać za mąż. Dzielnie opierała się tym próbom, a w końcu wyznała, że pragnie przyjąć chrzest. Kiedy ukończyła 18 lat, poprosiła o to o. Jacquesa de Lamberville SJ (†1710). Mimo protestów opiekunów, przyjęła chrzest 5 kwietnia 1667 r., biorąc za patronkę Katarzynę ze Sieny. Odtąd nazywano ją Kateri (Katarzyna). Indiańska dziewczyna stała się nieustraszoną chrześcijanką, chociaż była obiektem narastającej pogardy i kpin ludności ze swojej wioski. Szydzono z jej nawrócenia, odmowy pracy w niedziele i niechęci do zawarcia małżeństwa. Ale to nie osłabiło jej wiary i miłości do Chrystusa. W październiku 1677 r. Katarzyna została zmuszona do ucieczki do Kahnawake (dziś La-Prairie-de-la-Madelaine) nad rzeką św. Wawrzyńca na południe od Montrealu (Kanada). Mieszkała tam z Anastazją Tegonhatsihonga, chrześcijanką pochodzenia indiańskiego. W 1677 w Boże Narodzenie przyjęła pierwszą Komunię Świętą, a w uroczystość Zwiastowania Pańskiego w 1679 r. złożyła ślub czystości. Oddawała się pracy, modlitwie i surowym wyrzeczeniom. Podczas zimowego sezonu łowieckiego, gdy wraz z mieszkańcami wioski znalazła się z dala od niej, zrobiła na drzewie małą, drewnianą kapliczkę z wyrzeźbionym krzyżem i tam spędzała czas na modlitwie, klęcząc na śniegu. Katarzyna kochała różaniec i zawsze nosiła go na szyi. Nazywana była lilią plemienia Mohawków. Indianie, Francuzi i misjonarze podziwiali jej wyjątkową pobożność. Zajmowała się uczeniem dzieci modlitwy i religii, opieką nad chorymi i starcami, aż do momentu, gdy sama śmiertelnie zachorowała. Zmarła mając zaledwie 24 lata w Kahnawake, 17 kwietnia 1680 r. w Wielką Środę. Piętnaście minut po jej śmierci - na oczach dwóch jezuitów i tubylców, zgromadzonych w jej pokoju - blizny z jej twarzy zniknęły bez śladu. Zaczęto modlić się za jej wstawiennictwem tuż po jej śmierci. W 1884 r. w Kahnawake wybudowano pomnik dla uczczenia jej pamięci (zob. brewiarz.pl/czytelnia/swieci/).

W 1943 r. papież Pius XII ogłosił, że córkę wodza Mohawków można nazywać sługą Bożą. Jan Paweł II beatyfikował ją 22 czerwca 1980 r., a Benedykt XVI kanonizował na początku Roku Wiary – 21 października 2012 r. w Rzymie. Wielu pielgrzymów odwiedza jej grób w kościele pw. św. Franciszka Ksawerego w Kahnawake k. Montrealu w Kanadzie i oddaje cześć jej relikwiom. Patronuje działaczom ochrony środowiska, wygnańcom, ludziom, którzy utracili rodziców, ludziom mieszkającym na obczyźnie i ludziom wyśmiewanym z powodu pobożności. W 2002 r. patronowała także Światowym Dniom Młodzieży odbywającym się w Toronto w Kanadzie. W ikonografii jest przedstawiana w stroju indiańskim z lilią w ręku - symbolem czystości, z krzyżem jako wyrazem jej miłości do Chrystusa, i żółwiem, symbolem jej klanu.

„Nazywana«Lilią Mohawków» była dziewczyną z plemienia Irokezów. W XVII w. ona pierwsza odrodziła w Ameryce Północnej cud świętości życia… Swe krótkie życie spędziła częściowo w obecnym stanie Nowy Jork, a częściowo w Kanadzie. Była miła i uprzejma, a zarazem ciężko pracowała. Czas jej upływał na pracy, modlitwie i rozmyślaniu. W wieku 20 lat otrzymuje chrzest. W czasie sezonu polowań towarzyszy swemu plemieniu, kontynuując swoje nabożeństwa przed surowo wyciosanym przez nią w lesie krzyżem. Kiedy jej rodzina nakłania ją, by wyszła za mąż, odpowiada spokojnie i zdecydowanie, że poślubiła już Jezusa jako jedynego Oblubieńca. Ta decyzja – według tradycyjnych sytuacji kobiety w plemieniu indiańskimi – łączyła się z ryzykiem wykluczenia jej poza margines życia plemiennego i skazania na życie w nędzy. Była to odważna, niezwykła i prorocka decyzja. W dniu 25 marca 1678 r., mając 23 lata Katarzyna za zgodą swego przewodnika duchowego złożyła ślub dozgonnego dziewictwa. Był to przypadek bez precedensu wśród Indian północnoamerykańskich. Ostatnie miesiące jej życia stały się wspaniałym uzewnętrznieniem jej mocnej wiary, ugruntowanej pokory, spokojnego poddania się Bogu i promiennej radości, nawet w najcięższych cierpieniach. Ostatnie jej słowa, wyszeptane w chwili śmierci, streszczają jakby jakiś wspaniały hymn, jej życie najczystszej miłości: «Jezu, kocham Cię…»” (Jan Paweł II, Watykan, 22.06.1980; por. Wielka encyklopedia JPII, t. XIV, 23).

W świetle drogi miłości wskazanej nam przez świętych Kościoła trzeba pytać:

• Jak uniwersalny język miłości wcielać w świat pełen nienawiści, przemocy i braku umiejętności czekania?
• Czy [chrześcijaństwo] nie stawia znaków zakazu właśnie tam, gdzie radość zamierzona dla nas przez Stwórcę ofiarowuje nam szczęście, które pozwala nam zasmakować coś z Boskości (F. Nietzsche)? Czy chrześcijaństwo rzeczywiście zniszczyło erosa (Benedykt XVI, DCE 4)?
• Jak dzisiaj modlić się hymnem o miłości św. Pawła (1 Kor 13)?

Kyrie, Eleison. Chryste, Eleison. Kyrie, Eleison…

Święta Maryjo, Królowo Indian – módl się za nami.
Święta Katarzyno, lilio czystości – módl się za nami.
Święta Katarzyno,pocieszycielko Serca Pana Jezusa – …
Święta Katarzyno, jasne światło dla wszystkich Indian -…
Święta Katarzyno, odwago cierpiących – …
Święta Katarzyno, miłośniczko Krzyża Pana Jezusa – …
Święta Katarzyno, kwiatku odwagi dla prześladowanych – …
Święta Katarzyno,, nie ulegająca pokusom – …
Święta Katarzyno, pełna cierpliwości w cierpieniu – …
Święta Katarzyno, dbająca o zachowanie dziewictwa, mimo prześladowań – …
Święta Katarzyno, przewodniczko Indian, w drodze do prawdziwej Wiary przez miłość dla Maryi Panny – …
Święta Katarzyno, która kochałaś Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie – …
Święta Katarzyno, miłośniczko pokuty – …
Święta Katarzyno, która podróżowałaś wiele mil, aby nauczyć się wiary – …
Święta Katarzyno, wytrwała we wszystkich modlitwach – …
Święta Katarzyno, która pokochałaś odmawianie Różańca za wszystkich ludzi – …
Święta Katarzyno, przykładzie dla twojego narodu we wszystkich cnotach – …
Święta Katarzyno, pokorna służebnico chorych – …
Święta Katarzyno, która przez swoją miłość pokory, rozradowałaś anioły – …
Święta Katarzyno, której święta śmierć dała siłę wielu Indianom do miłowania Pana Jezusa i Maryi Najświętszej – …
Święta Katarzyno, której zniekształcona twarz za życia, stała się piękna po śmierci – …

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – przepuść nam Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – wysłuchaj nas Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – zmiłuj się nad nami!

V. Módl się za nami Święta Katarzyno,
R. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się: O Panie Jezu, który dałeś Indianom świętą Kateri, jako przykład czystości, naucz wszystkich ludzi kochać czystość i pocieszać Twoją Niepokalaną Matkę Maryję przez lilię, świętą Kateri Tekakwitha oraz poprzez Święty Krzyż. Amen.

Zob. https://dolinamodlitwy.pl/litania-do-sw-katarzyny-tekakwitha/

Żyj słowem Bożym!